Μου άρεσε το αρθράκι που διάβασα στην Ελευθεροτυπία. Λέει οτι φέτος ένας τραγουδιστής δε μπορεί να είναι υποψήφιος σε 2 κατηγορίες, πχ και στο έντεχνο και στο ποπ. Κάτι είναι κι αυτό...
Κατα τ' άλλα, είναι καλύτερα να διαβάσετε οι ίδιοι το άρθρο και μετα να κάνουμε κουβέντα:
-
Οι βελτιώσεις δεν φτάνουν
«Η ελληνική μουσική γιορτάζει» στις 28 Μαρτίου. Ετσι ανακοινώνουν οι διοργανωτές από το Mega και την IFPI την 5η απονομή των Βραβείων Ελληνικής Μουσικής «Αρίων», στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με παρουσιαστή τον Νίκο Αλιάγα και τιμώμενο πρόσωπο φέτος τη Δόμνα Σαμίου. Το ράσο όμως δεν κάνει τον παπά. Και ο επιβλητικός χώρος, ο κοσμοπολίτης παρουσιαστής, αλλά και η επιλογή για την αναγνώριση της προσφοράς μιας, εμβληματικής για την ελληνική μουσική, φυσιογνωμίας, δεν κάνει μια γιορτή για ολόκληρη την ελληνική μουσική.
Αλλωστε και ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Ενωσης Παραγωγών Ηχογραφημάτων (IFPI), ο Πάνος Θεοφανέλλης, προτίμησε να... εξετάσει ενδελεχώς τα χαρτιά του όταν τέθηκε η ερώτηση γιατί η τιμώμενη Δόμνα Σαμίου αναγκάζεται να βγάζει μόνη της τους δίσκους με παραδοσιακά τραγούδια από το τεράστιο αρχείο της των 4.000 τίτλων. «Αποφάσισα το 1981 να ιδρύσω τον δικό μου σύλλογο για να μπορώ να δισκογραφώ ό,τι εγώ επιλέγω», απάντησε εκείνη.
Τακτοποίηση
Για να μην παραγκρινιάξουμε, αφού το είπε άλλωστε και ο κ. Θεοφανέλλης πως χρόνο με τον χρόνο ο θεσμός, λαμβάνοντας υπόψη του την καλόπιστη κριτική, προσπαθεί να βελτιωθεί, οι φετινές κατηγορίες υποψηφιοτήτων είναι κάπως πιο τακτοποιημένες. Και κατ' αρχήν δεν συναντάμε το ίδιο όνομα υποψήφιο σε διαφορετικές κατηγορίες.
Τραγουδιστές και δίσκοι μπορούν να προταθούν ως υποψήφιοι σε μία μόνο από τις κατηγορίες Εντεχνο, Λαϊκό, Ποπ, Εναλλακτική Μουσική, Μουσική για Τηλεοπτική ή Κινηματογραφική Ταινία, Θεατρική Παράσταση ή Ποίηση ή Λογοτεχνία, Παραδοσιακή Ελληνική Μουσική και Ορχηστρική Μουσική. Τα τραγούδια ωστόσο μπορεί να είναι υποψήφια σε παραπάνω από μία κατηγορίες. Ετσι, π.χ. το τραγούδι του Μιχάλη Χατζηγιάννη «Να μείνεις εδώ» είναι υποψήφιο στην κατηγορία του Εντέχνου και το τραγούδι του ιδίου «Ονειρο ζω» στην κατηγορία του Ποπ. Παλαιότερα υποψήφιος στις δύο κατηγορίες ήταν ο ίδιος ο Χατζηγιάννης -στην περίπτωσή του φαίνεται ότι τα «Αρίων» δεν λένε να αποφασίσουν τη μουσική του ταυτότητα. Αλλά ούτε και την ταυτότητα του εντέχνου: διαφορετικά δεν θα συναντούσαμε εκεί υποψήφια τη Μαρινέλλα.
Εναλλακτική
Μία ακόμη αλλαγή αφορά την κατηγορία Εναλλακτική Μουσική, μια μάλλον «θολή» εννοιολογικά απόδοση της αγγλόφωνης μουσικής κατηγορίας Alternative Music, που επιτρέπει στους διοργανωτές να παραχώνουν μουσικές προτάσεις που μάλλον δεν έχουν πού άλλού να τις βάλουν. Δεν εξηγείται διαφορετικά η παρουσία κάθε χρόνο σ' αυτή την κατηγορία μουσικών κομματιών, τόσο άσχετων μεταξύ τους, ώστε η σύγκριση να είναι εκ προοιμίου άδικη. Τέλος πάντων, η αλλαγή σ' αυτή την κατηγορία έγκειται στο ότι εκτός από την υποκατηγορία Δίσκος, που υπήρχε και πέρυσι, προστίθενται οι κατηγορίες Τραγουδιστής, Τραγουδίστρια, Συγκρότημα και Τραγούδι. Ενδεικτικά σ' αυτή την κατηγορία υποψήφιοι δίσκοι είναι φέτος αυτοί των Γιάννη Αγγελάκα, Ζακ Στεφάνου, Μανώλη Φάμελλου, Φίλιππου Πλιάτσικα, αλλά και τα «Reflections» του Χατζιδάκι στην κατά Raining Pleasure εκδοχή τους.
Για τις υποψηφιότητές τους δεν ερωτώνται οι καλλιτέχνες. Δεν μπορούμε παρά να χαρούμε πάντως με την παρουσία στις υποψηφιότητες ονομάτων σαν του Μάλαμα, του Μητσιά, του Παπάζογλου, της Γιαννάτου ή των «Χειμερινών Κολυμβητών». Από την άλλη όμως τα «Αρίων» δεν ξεφεύγουν από τη συνήθη πρακτική επιβράβευσης της εμπορικότητας. Γι' αυτό και όλα τα παραπάνω ονόματα απουσιάζουν από την υπερκατηγορία Δίσκος της Χρονιάς: υποψήφιοι οι δίσκοι των Θάνου Πετρέλη, Πέγκυς Ζήνα, Γιάννη Πλούταρχου, Σάκη Ρουβά, Αντώνη Ρέμου.
«Ας μην κάνουμε κριτική για το ρεπερτόριο. Αν κάτι δεν αρέσει σ' εμάς μπορεί ν' αρέσει στον απέναντι», μας προειδοποίησε χθες ο κ. Θεοφανέλλης.
Για τη Σαμίου
Μ' αυτά και μ' αυτά δεν έχει πάντως άδικο η συνταξιδιώτισσα του Νίκου Αλιάγα, που όταν τον ρώτησε «τι θα κάνετε φέτος στα Αρίων» και πήρε την απάντηση «θα βραβεύσουμε τη Σαμίου», απεφάνθη «την Αντζυ εννοείτε».
Οσο για τη Δόμνα Σαμίου, που η σπουδαία δουλειά της δεν έχει τύχει μέχρι στιγμής της αναγνώρισης που θα άξιζε, ήταν μάλλον φυσικό να είναι συγκινημένη χθες για τον επιπλέον λόγο ότι «στο δικό μου πρόσωπο τιμάται ο ελληνικός λαός, δημιουργός αυτής της μουσικής που εγώ υπηρετώ». Αλλά και να εκφράσει το παράπονο ότι «τα παραδοσιακά τραγούδια δεν ακούγονται από τα ραδιόφωνα ή την τηλεόραση. Γιατί;».
Ο διευθυντής προγράμματος του Mega Πέτρος Μπούτος, που εισέπραξε την ερώτηση, φρόντισε πάντως να αναδιπλωθεί διπλωματικά: «Ο Αρίων δίνει βήμα σε όλα τα είδη της μουσικής», είπε. Ο ίδιος παρουσίασε και τα ονόματα των συντελεστών, του Αρη Λυχναρά, σκηνοθέτη της βραδιάς, των Γ. Γαβαλά και Γ. Μουρίκη που έχουν κάνει τα σκηνικά, του Φωκά Ευαγγελινού που έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια.
Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας (δημοσιογράφων, μουσικοκριτικών και καλλιτεχνών) συγκεντρώνει και φέτος η εταιρεία ορκωτών λογιστών Moore Stephens, που «εγγυάται το αδιάβλητο των διαδικασιών». Απ' αυτής της απόψεως δεν μπορέσαμε παρά να χαμογελάσουμε διαβάζοντας στο δελτίο Τύπου αμέσως μετά ότι χορηγός της βραδιάς είναι η Vodafone.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 14/03/2006
Δες τι φτιάξαμε :)
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 24-03-2006 02:14 ]
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : jorge στις 29-03-2006 12:05 ]
Μπάβο jorge! Δε συνηθίζω να αγοράζω πολιτικές εφημερίδες και κατά συνέπεια χάνω και πολλές εκπλήξεις, όπως αυτή που δημοσιεύεις στο παρόν θέμα. Στο δια ταύτα: Πραγματικά, σύμφωνα με αυτά που μας έδωσες να διαβάσουμε, γίνονται βήματα μπροστά στα θέματα υποψηφιοτήτων και κατηγοριών του "Αρίωνα". Παρ' όλα αυτά, πιστεύω πως ακόμα περισσότερα οφείλουν να αλλάξουν στο ελληνικό μουσικό καθεστώς, ώστε να μπορούμε να πούμε ότι έχει γίνει μία καλή αρχή. Άλλωστε, ο διάλογος μεταξύ του Αλιάγα και της συνταξιδώτισσάς του δείχνει ξεκάθαρα τη μεγάλη ανάγκη ριζικών αλλαγών σε επίπεδο νοοτροπίας και καλλιέργειας του μέσου Έλληνα ακροατή. Η απλή πρόσθεση κάποιων υποψηφιοτήτων σε ένα διαγωνισμό, μπορεί να προσφέρει λίγο ειδικό βάρος, κύρος και αξιοπιστία στον ίδιο το διαγωνισμό, όμως δεν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι αρκετό για να ξεκινήσει μία διαδικασία "αφύπνισης" του ακροατηρίου.
Πάρε τη ζωή στα δυο σου χέρια,
τις γροθιές σου χτύπα στα μαχαίρια,
θα έφευγαν τα σύννεφα, φαντάσου,
αν κουνούσες λίγο τα φτερά σου...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : spathasref στις 14-03-2006 18:24 ]
ph
14.03.2006, 21:58
Ελπίζω η Δόμνα Σαμίου να μη χρησιμοποιηθεί ως σημαία στα βραβεία αυτά, για να δείξουν πως τιμούν και ανθρώπους με κάποιο μέγεθος (που δεν ακούνε οι περισσότεροι που συμμετέχουν στα βραβεία αυτά). Για να είμαι ειλικρινής μου κάτι μου μυρίζει περίεργα, και απορώ γιατί δεν σνομπάρουν τα βραβεία αυτά, άνθρωποι που καταθέτουν (όχι ψυχούλα), αλλά τη ζωή τους στη μουσική. Πολύ θα ήθελα να μη χαρεί, να μην κάνει δηλώσεις και να μην πάει η Δόμνα Σαμίου στα βραβεία αυτά.
Τα βραβεία αυτά δείχνουν το δισυπόστατο πρόβλημα της ελληνικής μουσικής αλλά και της ελληνικής κουλτούρας γενικότερα. Βλέπεις αντίστοιχα βραβεία στην Αμερική και τα χαίρεσαι. Υπάρχει μια συνέχεια, μια ομαλή διαφοροποίηση από την κάντρι μιούζικ ως την αρ εντ μπι, για παράδειγμα. Εδώ κάθεται στην πρώτη σειρά η Αλεξίου και από πίσω φαίνεται το κεφάλι της Πέγκυς Ζήνα. Μπορεί να είναι και συνυποψήφιες στην κατηγορία ΛΑΙΚΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ. ΄Ενας ευατός μου λέει πως και οι δύο πουλάνε, και πως η κάθε μία αξίζει στο χώρος της. Ο άλλος μου εαυτός λέει πως δεν κάνουν την ίδια δουλειά. (Τον διχασμό εξέφρασε προσωπικά η Αλεξίου με την ατάκα, "η Χάρις δεν ήθελε να πάει, η Χαρούλα ήθελε. Η θεά δεν ήθελε να πάει, το κορίτσι από τη Θήβα ήθελε.)
Ο νεοελληνικός πολιτισμός είναι κομμένος στα δύο. Κι αυτό φαίνεται στην πιο λαική έκφανσή του, το τραγούδι.
Κάντε αγάπη μου βραβεία με βάση τις πωλήσεις μόνο! Να τελειώνουμε! Πιο σωστό το βρίσκω.
dijo
15.03.2006, 03:38
Φαίνεται πως οι διοργανωτές κατάλαβαν τα ατοπήματα των προηγούμενων χρόνων και προσπαθούν να ανεβάσουν το επίπεδο της διοργάνωσης. Δεν ξέρω όμως αν κάποιες παραπάνω υποψηφιότητες και η βράβευση της Δόμνας Σαμίου φτάνουν για να γίνουν βήματα προς την κατεύθυνση αυτή. Άλλωστε και παλαιότερα είχαν τιμηθεί ο Μπιθικώτσης, ο Θεοδωράκης και ο Πλέσσας, αλλά το επίπεδο, εγώ προσωπικά, δεν το βρήκα και ιδιαίτερα υψηλό. Ελπίζω τουλάχιστον, φέτος να σταματήσει αυτή η γελοία προπαγάνδα του τύπου "όλοι ίδιοι είμαστε". Γιατί, μπορεί μεν σε θεωρητικό επίπεδο να ηχεί όμορφα στα αυτιά η φράση "δεν υπάρχουν διαχωρισμοί, η μουσική είναι μία", αλλά πρακτικά, πως μπορώ να θεωρήσω ότι είναι "το ίδιο" π.χ. ο Χατζιδάκις και ο Καρβέλας.
Και μία απορία για το τέλος:
Εφόσον θα δοθούν τέσσερα βραβεία που προκύπτουν από τα στοιχεία πωλήσεων, αυτό σημαίνει ότι τα υπόλοιπα βραβεία δεν θα δωθούν βάσει εμπορικότητας. Με ποιά κριτήρια λοιπόν επελέγησαν π.χ. ως υποψήφιοι τραγουδιστές της χρονιάς οι Νίκος Βέρτης, Θάνος Πετρέλης, Γιάννης Πλούταρχος, Αντώνης Ρέμος, Μιχάλης Χατζηγιάννης;
Με αυτό που γελάω περισσότερο κάθε χρόνο είναι η κατηγορία εναλλακτική μουσική. Όπως φαίνεται φέτος θα γελάσω ακόμα πιο πολύ, αφού θα δώσουν κι άλλα βραβεία. Κοιτάξτε τους υποψήφιους και θα δείτε.
Πάντως εγώ δεν μασάω. Τίποτα απολύτως δεν θα αλλάξει. Όπως κάθε χρόνο θα βραβευτούν αυτοί ποιυ πρέπει (ως εδώ μικρό το κακό) και φυσικά το ανυποψίαστο ελληνικό μουσικό κοινό θα παροκολουθήσει μια φαντασμαγορική παρουσίαση μουσικής παραπληροφόρησης και προσβολής των αξιών του ελληνικού τραγουδιού.
Ως "Ιφιγένεια της χρονιάς" επιλέχθηκε η Δόμνα Σαμίου. Τι να πεις; Ότι συνήθως στην κατηγορία παραδοσιακή μουσική έχουν κάθε άλλο από παραδοσιακούς δίσκους; Ότι φέτος βλέπω να κερδίζει η "πιτσιρίκα" ή "γλύκα γλύκα"; Τίποτα να μην πεις. Καλύτερα να ήταν η Άντζυ Σαμίου. Όλοι αυτοί οι παρατρεχάμενοι (υπουργοί, βουλευτές, μεγαλο-δημοσιγράφοι, εκδότες, γλάστρες και σία) θα περνάγανε καλύτερα.
Ρε ήμαρτον, που λέει κι ο Γεωργίου!
Ο Χατζιδάκις στη χώρα των Αρίων
(Άρθρο του Φώτη Απέργη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 19/3/2006)
Στην πέμπτη τους χρονιά, τα βραβεία της μουσικής βιομηχανίας προσπαθούν να εξελιχθούν. Ομως ακόμη μπερδεύουν την καλή μουσική με την «εναλλακτική»...
Ποιος ήταν ο καλύτερος «ποπ τραγουδιστής» της περασμένης χρονιάς; Ο Τάκης Ζαχαράτος, ο Κώστας Μπίγαλης ή ο Σαρμπέλ; Και τι κάνεις αν δεν σ' αρέσει κανείς από τους υποψήφιους, αλλά οφείλεις να ψηφίσεις τρεις, αλλιώς ακυρώνεται το ψηφοδέλτιό σου σε όλες τις κατηγορίες, μαζί και σ' εκείνες όπου έχεις στηρίξει καλλιτέχνες σαν τον Νίκο Παπάζογλου και τους Χειμερινούς Κολυμβητές;
Αυτό το δίλημμα είχα άλλη μια φορά, όπως πολλοί εξάλλου, που ψηφίζουμε για τα βραβεία «Αρίων», εκπροσωπώντας τα μέσα στα οποία εργαζόμαστε ή απλώς τον εαυτό μας σε μια διοργάνωση που έφτασε να απασχολεί κάθε χρόνο την επικαιρότητα και να επηρεάζει τα μουσικά πράγματα πολύ περισσότερο από το ειδικό της βάρος.
Ωσπου, λίγες σελίδες μετά, το φυλλάδιο της IFPI με τις εκατοντάδες υποψηφιότητες σε 28 κατηγορίες, έδωσε μόνο του την απάντηση στο δίλημμα: ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2005, η εκδοχή των Ρέινινγκ Πλέζουρ για το ιστορικό «Reflections» του Μάνου Χατζιδάκι, δεν είναι υποψήφιος στην κατηγορία «δίσκος της χρονιάς», αντίθετα με κείνους του Μιχάλη Ρακιντζή, της Καλομοίρας κι άλλους 100. Ούτε η ψυχή του συγκροτήματος, ο Βασιλικός, είναι υποψήφιος ως «τραγουδιστής της χρονιάς», αντίθετα με τον Λευτέρη Πανταζή, τον Περικλή Στεργιανούδη κι άλλους 69. Το «Reflections» είναι υποψήφιο σε μόνο μια κατηγορία: «εναλλακτική μουσική»...
Από τη μια, λοιπόν, ήμασταν υποχρεωμένοι να προκρίνουμε ένα πλήθος κακών δίσκων πλάι στους ελάχιστους καλούς, κι από την άλλη έπρεπε να αποδεχθούμε και την περιθωριοποίηση από την ίδια τη δισκογραφική βιομηχανία ενός από τα πιο σημαντικά και δημοφιλή έργα της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Ηταν τόσο συμβολικό για την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το τραγούδι, ώστε προτίμησα να στείλω στην IFPI το φυλλάδιο ασυμπλήρωτο. Εγραψα και δυο λόγια που κατέληγαν: «Δεν ξέρω πόσο έγκυρα είναι τα βραβεία, αλλά θα ήθελα να θεωρήσετε το ψηφοδέλτιό μου άκυρο».
Τι σημαίνει εγκυρότητα
Δεν πέρασαν λίγες μέρες, και ο διευθυντής της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Φωνογραφικών Εταιρειών, Πάνος Θεοφανέλλης, μου έστειλε μια επιστολή, όπου μεταξύ άλλων γράφει:
«Η τοποθέτηση του δίσκου "Reflections" σε διασκευή των Raining Pleasure έγινε από τη δισκογραφική τους εταιρεία στην κατηγορία εναλλακτικής μουσικής, με γνώμονα, ακριβώς, πως αυτό που είναι υπό κρίση είναι η διασκευή και όχι βεβαίως το ίδιο το έργο. Μπαίνω πάντως στον πειρασμό να μοιραστώ μαζί σου μια σκέψη που κάνω καθώς σου γράφω αυτή την απάντηση: αν είχε κληθεί κάποιος να τοποθετήσει το "Reflections" σε κάποια κατηγορία την εποχή της έκδοσής του, θα ήταν άραγε αδόκιμο να επιλέξει την κατηγορία "εναλλακτικό"; Σε κάθε περίπτωση, η διαφωνία σου με την τοποθέτηση αυτού του δίσκου στην εναλλακτική κατηγορία δεν μπορεί να σχετιστεί με την εγκυρότητα των βραβείων "Αρίων". Η εγκυρότητά τους αποδεικνύεται από τον τρόπο που γίνεται η ψηφοφορία των 400 και πλέον μέσων και δημοσιογράφων απ' όλη την Ελλάδα -καθώς και των εκατό περίπου ήδη βραβευμένων καλλιτεχνών που ψηφίζουν- ο οποίος ελέγχεται από την εταιρία Moore Stevens, ώστε να θεσμοθετείται το αδιάβλητο της διαδικασίας. Κατά την προσωπική μου θέση, είναι περισσότερο εποικοδομητικό να ανταλλάσσονται απόψεις μεταξύ των ανθρώπων που εργάζονται στο χώρο της μουσικής, από το να αποστασιοποιούμαστε μπροστά σε καταστάσεις με τις οποίες διαφωνούμε. Τότε ίσως καταφέρουμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε τη μουσική παραγωγή της χώρας μας ν' ανέβει σε πιο ψηλό σκαλοπάτι και να είναι πραγματικά ανταγωνιστική και σε διεθνές επίπεδο...».
Η επιστολή του Π. Θεοφανέλλη, ενός από τα στελέχη της IFPI που γνωρίζουν τη δισκογραφική αγορά όσο και την καλή μουσική, δείχνει τον προβληματισμό για το καλύτερο που χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια τα «Αρίων». Δείχνει όμως και το γενικότερο τοπίο που τον εμποδίζει να έχει καλύτερο αποτέλεσμα. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:
* Αν η ΕΜΙ κατέταξε το «Reflections» στην «εναλλακτική μουσική» ως διασκευή, γιατί δεν έκανε το ίδιο π.χ. και η «Λύρα» με το «Δώδεκα και μία ματιές στα Δωδεκάνησα» που περιέχει επίσης διασκευές (παραδοσιακών τραγουδιών από σύγχρονους καλλιτέχνες) και αντ' αυτού το κατέταξε στην «παραδοσιακή μουσική»; Νά, λοιπόν, ένα από τα βασικά προβλήματα της διοργάνωσης: κάθε δίσκο προτείνει και κατηγοριοποιεί όχι ένα ανεξάρτητο σώμα ειδικών, αλλά η ίδια η δισκογραφική εταιρεία που τον έχει κυκλοφορήσει. Κι είναι μοιραίο να το κάνει με κείνο τον τρόπο που νομίζει ότι θα αποδώσει περισσότερα βραβεία στους καλλιτέχνες στους οποίους κυρίως ποντάρει. Ετσι, δημιουργείται ένας αχταρμάς και πολλές αδικίες.
* Ακόμα πιο άδικο είναι να ψηφίζεις υποχρεωτικά τρεις υποψηφίους και οπωσδήποτε και στις 28 κατηγορίες. Κι είναι άδικο για τους καλούς δίσκους. Τι να την κάνει ο Δημήτρης Μητροπάνος την ψήφο μου για τον καλύτερο «λαϊκό δίσκο», όταν, για να είναι έγκυρη, θα πρέπει να προκρίνω κι άλλους δύο μετριότερους συνυποψήφιούς του; Φαύλος κύκλος...
* Νά, λοιπόν, δυο προβλήματα που υποσκάπτουν την όποια εγκυρότητα της διοργάνωσης. Υπάρχουν όμως και πιο πρακτικά. Φέτος, π.χ., θα μπορούσα να είχα διπλοψηφίσει, αφού μου εστάλησαν δύο φυλλάδια με διαφορετική ιδιότητα (επίτιμου μέλους και εκπροσώπου της «Ε» και της «Κ.Ε.»). Το δεύτερο ξέχασαν να μου το ζητήσουν πίσω. Ενώ γνωρίζω τουλάχιστον άλλη μία περίπτωση συναδέλφου που πέρυσι δεν του ζήτησαν το ψηφοδέλτιο και φέτος ανεξήγητα δεν του το έστειλαν καν. Πόσα άλλα τέτοια γίνονται;
* Παρ' όλ' αυτά, είναι όντως περισσότερο εποικοδομητικό να προσπαθείς να καλυτερέψεις κάτι, παρά να το περιφρονείς. Γι' αυτό, εξάλλου, πολλοί δεν έχουμε παραιτηθεί, γι' αυτό ανταποκρίθηκα πρόθυμα πριν από δυό- τρία χρόνια στο τηλεφώνημα του Διονύση Σαββόπουλου: του είχαν ζητήσει οι διοργανωτές να δώσει ένα βραβείο στην επικείμενη απονομή, κυρίως, όμως, να προτείνει ιδέες για την αναβάθμιση των βραβείων, κι εκείνος μας κάλεσε με τη συνάδελφο Αννα Βλαβιανού να το κουβεντιάσουμε. Σκεπτόταν να προτείνει τη σύσταση ενός σώματος λίγων εκατοντάδων αρίστων του μουσικού χώρου -από συνθέτες έως ηχολήπτες και σχεδιαστές εξωφύλλων. Την επιλογή τους θα την εισηγούνταν μια μικρή ομάδα επαγγελματιών.
Η συνάντηση των πιο διαφορετικών εκδοχών του ελληνικού τραγουδιού παραμένει το πιο θετικό και ελπιδοφόρο στοιχείο των «Αρίων» και συμφωνήσαμε ότι αυτό θα έπρεπε να χαρακτηρίζει και αυτή την ομάδα. Προτείναμε λοιπόν να συμπληρωθεί με μουσικολόγους και το διευθυντή του Μελωδία, αλλά και της Λάμψης και του MAD, ορισμένους ακόμα δημοσιογράφους και κάποιους καλλιτέχνες φυσικά. Πέρασαν οι μέρες, έφτασε κι η βραδιά των βραβείων: ο Σαββόπουλος τους έκανε το χατίρι να πάει, αλλά όταν τα είπε σταράτα από σκηνής, κάποια στελέχη έκαναν ότι δεν άκουσαν. Τους ήταν αρκετό που τον είχαν στην απονομή; Πάντως, τίποτα απ' όσα είχαμε προτείνει δεν προχώρησε.
Τουλάχιστον, δεν βλέπουμε πια μοντέλα να δίνουν βραβεία που δεν ξέρουν τι σημαίνουν, όπως τα πρώτα χρόνια. Και οι παρουσιαστές έπαψαν να ειρωνεύονται πια εκείνους τους καλλιτέχνες που προτιμούν να μη συμμετέχουν. Κάθε απονομή είναι κάπως καλύτερη από την προηγούμενη. Ας ελπίσουμε ακόμα καλύτερη να 'ναι και η φετινή - στις 28 του μηνός, στο Μέγαρο. Ομως, δεν είναι όλ' αυτά που θα βοηθήσουν το ελληνικό τραγούδι «ν' ανέβει σε πιο ψηλό σκαλοπάτι και να είναι πραγματικά ανταγωνιστικό και σε διεθνές επίπεδο». Για να γίνει αυτό, πρέπει όλοι, από τις εταιρείες και τους καλλιτέχνες ώς το ίδιο το κοινό, να θυμηθούμε πότε και πώς κατάφερνε το τραγούδι, ν' ανεβαίνει σκαλοπάτια.
Το «Reflections» ήταν όντως εναλλακτικό - αλλά πριν από 36 χρόνια! Και τι σήμαινε τότε εναλλακτικό... Αν και στην Ελλάδα είχαμε δικτατορία, όλος ο κόσμος από τη Δύση ώς την Ανατολή δονούνταν από τη χαρούμενη ανάγκη να είναι πιο ανοιχτός, πιο τολμηρός, πιο ανατρεπτικός, «να ζήσει τη ζωή σαν έργο τέχνης». Κι έτσι κατάφερε να κάνει καλύτερη την πολιτική, την παιδεία, την ψυχαγωγία. Ακόμα κι αν ήσουν βολεψίας, η μόδα τότε σε οδηγούσε στην αμφισβήτηση. Ετσι, το εναλλακτικό άρχισε να γίνεται το κυρίαρχο ρεύμα. Στο πέρασμα των δεκαετιών, οι παραμορφώσεις της εξουσίας άρχισαν να το σκονίζουν. Πολλές προοδευτικές προσδοκίες διαψεύσθηκαν και η απογοήτευση των ευαίσθητων διευκόλυνε τον κυνισμό των αναίσθητων. Τότε άρχισε η βασιλεία του λάιφσταϊλ. Ακόμα κι αν ήσουν αμφισβητίας, η μόδα σε οδηγούσε πια στο βόλεμα. Ετσι επέπλευσαν και καθιερώθηκαν στα πόστα άνθρωποι χωρίς αγωγή και αντιστάσεις. «Αυτά θέλει ο κόσμος», λένε. Αλλά, στην πραγματικότητα, τόσα ξέρουν οι ίδιοι. Τα πρότυπά τους είναι περιορισμένα. Ο δικός τους Μπιθικώτσης είναι ο Βοσκόπουλος. Και ανανέωση γι' αυτούς είναι το Photoshop. Αφού δεν μπορούν να πετύχουν τη διάρκεια, πρέπει να την πολεμήσουν.
Θυμηθείτε πώς άλλαξαν τα πράγματα: Στη δεκαετία του '90 η δευτεράντζα έγινε πρώτη επιλογή, και τα τελευταία χρόνια κατοχυρώθηκε ως υποχρεωτική. Εγινε θεσμός. Και τώρα πια δεσμός. Τα ιδιωτικά κανάλια κολακεύουν έναν κόσμο που έμαθε να αντιλαμβάνεται τη ζωή σαν πρωινάδικο και την ψυχαγωγία σαν ξενυχτάδικο. Και, ακολουθώντας το παράδειγμά τους, η κυβέρνηση στη «νέα εποχή» περηφανεύεται για τη Eurovision και οι κρατικές τηλεπικοινωνίες χορηγούν το Ρέμο και τον Χατζηγιάννη.
Κι όμως, η επικαιρότητα του ελληνικού τραγουδιού, όπως άλλωστε και της ελληνικής κοινωνίας, δεν είναι μόνο αυτή που κατασκευάζει η βιομηχανία. Αν δείτε λίγο πιο κάτω από τις πρόσκαιρες, πρώτες θέσεις τις οποίες κυρίως αναφέρει το megalicious top -όνομα κι αυτό...- θα διαπιστώσετε ότι τα διαρκέστερα σουξέ στην ελληνική δισκογραφία τα έχουν κάνει ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, η Αλεξίου, ο Νταλάρας, οι Πυξ Λάξ, ο Μαχαιρίτσας. Αν ψάξετε στην προθήκη της ελληνικής μουσικής σ' ένα δισκάδικο στο Μόναχο, στο Παρίσι, στη Γενεύη, δεν θα βρείτε εύκολα Βανδή, Βίσση και Ρουβά - μόνο τα κανάλια μας και τα περιοδικά του λάιφσταϊλ «πιστεύουν» το παραμύθι της διεθνούς καριέρας τους. Αλλωστε, διεθνοποιημένη ποπ βρίσκεις παντού, γιατί να εισάγουν οι ξένοι από την Ελλάδα; Στα δικά τους δισκάδικα, αντίθετα, εύκολα θα βρεις και πάλι Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Αλεξίου, αλλά και Αρβανιτάκη, Σαβίνα Γιαννάτου, Ψαραντώνη και βέβαια ρεμπέτικα σε τουριστική ή και αυθεντική μορφή.
Αλλωστε, ποια τραγούδια διαλέγουν και οι σταρ της λαϊκοπόπ να στηρίξουν τα προγράμματά τους στα κέντρα, όταν έχουν εξαντλήσει τα εποχικά σουξέ τους; Από Ζαμπέτα έως Κατσιμίχα. Τα ίδια που αναπολούν οι καλεσμένοι και στις σαββατιάτικες εκπομπές, εκείνες που μιμούνται όλο και περισσότερα κανάλια. Το ίδιο συμβαίνει στο ραδιόφωνο: πρώτες είναι οι λαϊκοπόπ επιτυχίες. Αλλά μόνο για ένα τρίμηνο. Μετά δεν ξαναμεταδίδονται, σαν να 'χουν εξατμιστεί. Ομως ένα καλό τραγούδι του Μαχαιρίτσα ή τού Πορτοκάλογλου παίζεται επί χρόνια.
Αν λοιπόν θέλουν οι εταιρείες και τα κανάλια ν' ανέβουν ένα σκαλί πιο πάνω, ας πάψουν να απαξιώνουν το σύγχρονο τραγούδι αλλά και τους υποψήφιους νέους τραγουδιστές με τα φέιμ στόρι. Ας περιορίσουν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα σταθμών και εταιριών. Ας πάψουν να σιγοντάρουν τον τζόγο γύρω από κάθε Αλιμπέρτη, και ας κοιτάξουν να διευκολύνουν την επώαση ενός νέου Παπαστεφάνου, Γεραμάνη, Πετρίδη, ενός νέου «Παρασκήνιου».
Προς το συμφέρον τους θα είναι: γιατί αυτοί οι άνθρωποι πρόβαλλαν επί δεκαετίες το κλασικό ρεπερτόριο που τώρα στα δύσκολα στηρίζει οικονομικά της εταιρίες: τον «κατάλογό» τους, όπως το αποκαλούν με λογιστική αντίληψη. Κι ας κοιτάξουν, ακόμα, να αναδείξουν τολμηρούς διευθυντές, όπως ήταν πολλές φορές παλιότερα ο Πατσιφάς, ο Λαμπρόπουλος, ο Μάτσας. Αλλιώς, του χρόνου, ας προσθέσουν και μια νέα κατηγορία: «απαλλακτική μουσική».
Και, εκτός από το «Reflections», ας βάλουν να ανταγωνιστούν και τα «Αξιον Εστί», «Δέκα χρόνια κομμάτια», «Ενέχυρο», «Για μια μέρα ζωής», «Ζεστά ποτά», «Ρίσκο», «Η εκδίκηση της Γυφτιάς» κι άλλα πολλά. Μερικά από τα στελέχη της βιομηχανίας τα ξέρουν: κάποτε τα είχαν αγαπήσει...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 19-03-2006 14:04 ]
Ορίστε και οι υποψηφιότητες:
ΕΝΤΕΧΝΟ
ΔΙΣΚΟΣ
"Κάθε τέλος κι αρχή" - Ελένη Τσαλιγοπούλου
"Μην πεις ποτέ" - Ανδριάνα Μπάμπαλη
"Οι άγγελοι του έρωτα" - Παντελής Θαλασσινός
"Παιχνίδι είναι" - Μελίνα Ασλανίδου
"Τίποτα δεν γίνεται τυχαία" - Μαρινέλλα
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
"Αχ! και να σε είχα εδώ" - Συνθ.: Γιώργος Μίχας / Στιχ.: Γιώργος Μίχας
"Είναι εντάξει μαζί μου" - Συνθ.: Κώστας Λειβαδάς / Στιχ.: Κώστας Λειβαδάς
"Κεραυνός κι αστραπή" - Συνθ.: Δημήτρης Παπαδημητρίου / Στιχ.: Δημήτρης Παπαδημητρίου
"Να μείνεις εδώ" - Συνθ.: Μιχάλης Χατζηγιάννης / Στιχ.: Ελεάνα Βραχάλη
"Τίποτα δεν γίνεται τυχαία" - Συνθ.: Γιώργος Θεοφάνους / Στιχ.: Γιώργος Θεοφάνους
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
Παντελής Θαλασσινός - "Οι άγγελοι του έρωτα"
Σωκράτης Μάλαμας - "Το άδειο δωμάτιο"
Μανώλης Μητσιάς - "Ισόβια"
Νίκος Παπάζογλου - "Μά'ισσα σελήνη"
Mάριος Φραγκούλης - "Ο κήπος των ευχών"
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ
Μελίνα Ασλανίδου - "Παιχνίδι είναι"
Σαβίνα Γιαννάτου - "Sumiglia"
Μαρινέλλα - "Τίποτα δεν γίνεται τυχαία"
Ανδριάνα Μπάμπαλη - "Μην πεις ποτέ"
Ελένη Τσαλιγοπούλου - "Κάθε τέλος κι αρχή"
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
Βωξ - "Στη θάλασσα των μυστικών"
Etsi De - "Ya mas"
Παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου - "Δες τι λαμπρό φεγγάρι"
Χαΐνηδες - "Ο γητευτής και το δρακοδόντι"
Χειμερινοί Κολυμβητές - "Η μαστοράντζα του Ερντεμπίλ"
ΛΑΪΚΟ
ΔΙΣΚΟΣ
"Θυμίζεις κάτι από Ελλάδα" - Θάνος Πετρέλης
"Νόημα" - Πέγκυ Ζήνα
"Όλα σε σένα τα βρήκα" - Γιάννης Πλούταρχος
"Πες μου τ' αληθινά σου" - Δημήτρης Μητροπάνος
"Σαν άνεμος" - Αντώνης Ρέμος
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
"Κερνάω" - Συνθ.: Φοίβος / Στιχ.: Φοίβος
"Όλα σε σένα τα βρήκα" - Συνθ.: Αλέξης Σέρκος / Στιχ.: Αλέξης Σέρκος
"Πες το μου ξανά" - Συνθ.: Κυριάκος Παπαδόπουλος / Στιχ.: Ηλίας Φιλίππου
"Σαν άνεμος" - Συνθ.: Γιώργος Θεοφάνους / Στιχ.: Γιώργος Θεοφάνους
"Σβήσε το φεγγάρι" - Συνθ.: Στέφανος Κορκολής / Στιχ.: Νίκος Μωραΐτης
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
Νίκος Βέρτης - "Πως περνώ τα βράδυα μόνος"
Δημήτρης Μητροπάνος - "Πες μου τ' αληθινά σου"
Γιάννης Πάριος - "Δεν γυρίζω πίσω"
Γιάννης Πλούταρχος - "Όλα σε σένα τα βρήκα"
Αντώνης Ρέμος - "Σαν άνεμος"
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ
Καίτη Γαρμπή - "Έχω στα μάτια ουρανό"
Πέγκυ Ζήνα - "Νόημα"
Αποστολία Ζώη - "Από δω και πέρα"
Νατάσα Θεοδωρίδου - "Ως εκεί που η καρδιά μπορεί ν' αντέξει"
Κατερίνα Στανίση - "Θυμήσου"
ΠΟΠ
ΔΙΣΚΟΣ
"Με το βλέμμα της καρδιάς " - Ραλλία Χρηστίδου
"Nylon " - Άννα Βίσση
"Προτεραιότητα [Euro edition]" - Έλενα Παπαρίζου
"Σ' έχω ερωτευθεί" - Σάκης Ρουβάς
"Sex" - Έλλη Κοκκίνου
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
"Εγώ για σένα" - Συνθ.: Giovanni Bella / Στιχ.: Νίκος Μωραΐτης
"My number one" - Συνθ.: Χρήστος Δάντης / Στιχ.: Χρήστος Δάντης, Ναταλία Γερμανού
"Όνειρο ζω" - Συνθ.: Μιχάλης Χατζηγιάννης / Στιχ.: Ελεάνα Βραχάλη
"Πάνω στην τρέλα μου" - Συνθ.: Δημήτρης Κοντόπουλος / Στιχ.: Νίκος Γρίτσης
"Σ' έχω ερωτευθεί" - Συνθ.: Στέφανος Κορκολής / Στιχ.: Γιώργος Παυριανός
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
Δημήτρης Κοργιαλάς - "Η μέρα φεύγει"
Ησαΐας Ματιάμπα - "Τον κόσμο κοιτάζω"
Σάκης Ρουβάς - "Σ' έχω ερωτευθεί"
Σαρμπέλ - "Παράξενο συναίσθημα"
Γιώργος Χρήστου - "Παντού θα σε ψάχνω"
Κωσταντίνος Χριστοφόρου - "Ο γύρος του κόσμου"
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ
Άννα Βίσση - "Nylon"
Έλλη Κοκκίνου - "Sex"
Δέσποινα Ολυμπίου - "Αυτό είναι αγάπη"
Έλενα Παπαρίζου - "Προτεραιότητα [Euro edition]"
Ραλλία Χρηστίδου - "Με το βλέμμα της καρδιάς "
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
4 Play - "Αν θέλεις μπορείς"
Candy Girls - "Τρέμει η καρδιά μου"
Νάμα - "Ένα μακρύ ταξίδι"
Onirama - "Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες"
Plus - "Plus"
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΔΙΣΚΟΣ
"Από 'δω και πάνω" - Γιάννης Αγγελάκας
"Ένας όμορφος κόσμος" - Ζακ Στεφάνου
"Ποτέ όπως πριν" - Μανώλης Φάμελλος
"Reflections" - Raining Pleasure
"Τι δεν έμαθε ο Θεός" - Φίλιππος Πλιάτσικας
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
"Η αλλαγή του χρόνου" - Συνθ.: Μάνος Πυροβολάκης, Γιάννης Στίγκας / Στιχ.: Μάνος Πυροβολάκης, Γιάννης Στίγκας
"Η ζωή που τρέχει" - Συνθ.: Μανώλης Φάμελλος / Στιχ.: Μανώλης Φάμελλος
"Θέλω τόσο να σε δω" - Συνθ.: Δημήτρης Κοργιαλάς / Στιχ.: Δημήτρης Κοργιαλάς
"Σιγά μην κλάψω" - Συνθ.: Γιάννης Αγγελάκας, Ντίνος Σαδίκης, Επισκέπτες / Στιχ.: Γιάννης Αγγελάκας
"Τι δεν έμαθε ο Θεός" - Συνθ.: Φίλιππος Πλιάτσικας / Στιχ.: Φίλιππος Πλιάτσικας
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ
Γιάννης Αγγελάκας - "Από 'δω και πάνω"
Μάνος Ξυδούς - "Κανάστα"
Φίλιππος Πλιάτσικας - "Τι δεν έμαθε ο Θεός"
Ζακ Στεφάνου - "Ένας όμορφος κόσμος"
Μανώλης Φάμελλος - "Ποτέ όπως πριν"
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
667 - "Εξακόσιαεξήνταεπτά"
Δυτικές Συνοικίες - "Rock…γυνή και θάλασσα"
Locomondo - "12 μέρες στη Jamaica"
Raining Pleasure - "Reflections"
Stavento - "Το πιο γλυκό μεθύσι"
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ Ή ΚΙΝ/ΦΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ, ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Ή ΠΟΙΗΣΗ Ή ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΔΙΣΚΟΣ
"Έτσι ξαφνικά" - Δημήτρης Παπαδημητρίου, Παντελής Θαλασσινός
"Κρυφά μονοπάτια" - Μανώλης Μανουσάκης, Ελένη Γιαννατσούλια
Λούφα και παραλλαγή - Σειρήνες στο Αιγαίο" - Δημήτρης Κοντόπουλος, Βανέσα Αδαμοπούλου, Γιώτα 7
"Οι μάγισσες της Σμύρνης" - Δημήτρης Παπαδημητρίου, Φωτεινή Δάρρα
"Το καφέ του έρωτα" - Δημήτρης Μπάσης, Λένα Αλκαίου, Γιώργος Λιανός, Δόμνα Κουντούρη - Στίχοι: Χάρης Ρώμας
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΔΙΣΚΟΣ
"Δώδεκα και μία ματιές στα Δωδεκάνησα" - Γλυκερία, Μαρία Ζώη, Παντελής Θαλασσινός, Καίτη Κουλιά, Μαριώ, Δημήτρης Μπάσης, Σοφία Παπάζογλου, Γιάννης Πάριος, Μίλτος Πασχαλίδης, Γιώργος Περαντάκος, Μάνος Πυροβολάκης, Τρίφωνο, Γιάννης Χαρούλης
"Επιτραπέζια" - Φυλιώ Πυργάκη
"Παραδοσιακά τραγούδια του γάμου" - Βασίλης Κλουβάτος, Ηλίας Κλωναρίδης, Γιάννης Κονιτόπουλος, Μιχάλης Κονιτόπουλος, Αγγελική Κονιτόπουλου, Ελένη Λεγάκη, Έλενα Μάγγελ, Πόλυ Πάνου, Μίλτος Στάμου, Μιχάλης Τσακαλόπουλος
"Τα Θρακιώτικα" - Θύμιος Γκογκίδης
"Ω! Παναγιά μου Ανωγειανή" - Νικηφόρος Αεράκης
ΟΡΧΗΣΤΡΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ
ΔΙΣΚΟΣ
"Ariadne II" - Μάκης Σούλης
"Ένα τραγούδι για τον Μάνο - Vol. 2" - Βαγγέλης Μπουντούνης, Μάρω Ραζή
"Cafe de l' art, vol. 5 / Βασίλης Τσιτσάνης - Μάρκος Βαμβακάρης" - Νότης Μαυρουδής, Παναγιώτης Μάργαρης
"Spiritual icons" - Γιώργος Χατζής
"Τα χρυσά δάχτυλα του Γιώργου Μάγγα" - Γιώργος Μάγγας
VIDEO CLIP ΧΡΟΝΙΑΣ
"Η αυτοκαταστροφή σου" - Σκηνοθέτης: Κώστας Καπετανίδης
"Κάθε φορά που με κοιτάζεις" - Σκηνοθέτης: Μανώλης Τζιράκης
"My number one" - Σκηνοθέτης: Κώστας Καπετανίδης
"Μίλα της" - Σκηνοθέτες: Μιχάλης Αριστομενόπουλος, Λουκάς Βαλεντής, Νίκος Ευστρατιάδης
"Πάνω στην τρέλα μου" - Σκηνοθέτης: Νίκος Περάκης
ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΣ/Η ΧΡΟΝΙΑΣ
Κώστας Καραφώτης - "Είμαι εδώ"
Χρήστος Μενιδιάτης - "Στ΄ αστέρια κάνω μια ευχή"
Ζωή Παπαδοπούλου - "Κρύσταλλα κόκκινα φιλιά"
Σαρμπέλ - "Παράξενο συναίσθημα"
Ραλλία Χρηστίδου - "Με το βλέμμα της καρδιάς"
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
Νίκος Βέρτης - "Πως περνώ τα βράδυα μόνος"
Θάνος Πετρέλης - "Θυμίζεις κάτι από Ελλάδα"
Γιάννης Πλούταρχος - "Όλα σε σένα τα βρήκα"
Αντώνης Ρέμος - "Σαν άνεμος"
Μιχάλης Χατζηγιάννης - "Όνειρο ζω"
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑΣ
Ελευθερία Αρβανιτάκη - "Δρόμοι παράλληλοι"
Δέσποινα Βανδή - "Special edition Δέσποινα - Φοίβος"
Άννα Βίσση - "Nylon"
Πέγκυ Ζήνα - "Νόημα"
Έλενα Παπαρίζου - "Προτεραιότητα [Euro edition]"
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΧΡΟΝΙΑΣ
"Κερνάω" - Συνθ.: Φοίβος / Στιχ.: Φοίβος
"My number one" - Συνθ.: Χρήστος Δάντης / Στιχ.: Χρήστος Δάντης, Ναταλία Γερμανού
"Όλα σε σένα τα βρήκα" - Συνθ.: Αλέξης Σέρκος / Στιχ.: Αλέξης Σέρκος
"Όνειρο ζω" - Συνθ.: Μιχάλης Χατζηγιάννης / Στιχ.: Ελεάνα Βραχάλη
"Πες το μου ξανά" - Συνθ.: Κυριάκος Παπαδόπουλος / Στιχ.: Ηλίας Φιλίππου
LIVE ΔΙΣΚΟΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
"2 χρόνια Μετρό" - Τάνια Τσανακλίδου
"Live στο Vox"- Δήμητρα Γαλάνη, Άλκηστις Πρωτοψάλτη
"Σταυρός του Νότου / Γραμμές των οριζόντων" - Θάνος Μικρούτσικος, Χρήστος Θηβαίος, Γιάννης Κότσιρας, Γιάννης Κούτρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
"Τα τραγούδια του Στράτου" - Θέμης Αδαμαντίδης, Γεράσιμος Ανδρεάτος, Μελίνα Ασλανίδου,
Σταμάτης Γονίδης, Άγγελος Διονυσίου, Στέλιος Διονυσίου, Νατάσα Θεοδωρίδου, Βασίλης Καρράς, Πίτσα Παπαδοπούλου, Αντώνης Ρέμος, Πασχάλης Τερζής
"Υπάρχει και... το ζεϊμπέκικο" - Θέμης Αδαμαντίδης, Δημήτρης Μητροπάνος, Δημήτρης Μπάσης
ΔΙΣΚΟΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
"Θυμίζεις κάτι από Ελλάδα" - Θάνος Πετρέλης
"Νόημα" - Πέγκυ Ζήνα
"Όλα σε σένα τα βρήκα" - Γιάννης Πλούταρχος
"Σ' έχω ερωτευθεί" - Σάκης Ρουβάς
"Σαν άνεμος" - Αντώνης Ρέμος
Σήμερα είναι τα Αρίων λοιπόν. Ορίστε και ένα σχόλιο της Ελευθεροτυπίας, που επικεντρώνεται γύρω από τον παρουσιαστή της βραδιάς, τον Νίκο Αλιάγα:
Μεταξύ τηλεοπτικού σόου και καλλιτεχνικού γεγονότος
Ο Νίκος Αλιάγας και συμπαθής είναι και αναμφισβήτητα ταλαντούχος σ' αυτό που κάνει: παρουσίαση τηλεοπτικού σόου. Είναι φυσικό η άποψή του για τα «Αρίων», τα οποία θα παρουσιάσει απόψε (9 μ.μ. Mega) για δεύτερη συνεχή χρονιά, και υπέρ του τηλεοπτικού αποτελέσματος να προσανατολίζεται και υπέρ του σόου.
Ο ίδιος βέβαια επιμένει ότι η απονομή των βραβείων που αυτοπροσδιορίζονται ως «Ελληνικής Μουσικής» είναι περισσότερο καλλιτεχνικό γεγονός, παρά τηλεοπτικό πανηγύρι. Πόρρω απέχουν από το να είναι καλλιτεχνικό γεγονός, και ας είχε κι ένα δίκιο χθες ο κ. Αλιάγας όταν μιλούσε για μια εκδήλωση «αντιπροσωπευτική σε σχέση με ό,τι υπάρχει σήμερα στο ελληνικό τραγούδι».
Αντιπροσωπευτική είναι πράγματι, αλλά στο πλαίσιο ενός τηλεοπτικού σόου που οφείλει να σκέφτεται τι και ποιος πουλάει. Πουλάνε, για παράδειγμα, τα απρόβλεπτα μουσικά «παντρέματα». Γι' αυτό και ο Ελληνογάλλος παρουσιαστής, με πλούσια ατζέντα γνωριμιών με διασημότητες λόγω του εβδομαδιαίου σόου του Star Academy στη γαλλική τηλεόραση, σκέφτηκε προς στιγμήν ότι θα μπορούσαν να κληθούν στα «Αρίων» ο Φιλ Κόλινς ή ο Τζέιμς Μπλαντ. Αλλά τι νόημα θα είχε να έρθει ο Κόλινς και να τραγουδήσει το «One more night»; «Μόνο αν έκανε ένα απρόβλεπτο ντουέτο με έναν Ελληνα και το τραγουδούσαν μαζί», σχολίαζε ο Αλιάγας, που εγκατέλειψε την ιδέα -και υποψιαζόμαστε ότι έτσι γλιτώσαμε από τον Αντώνη Ρέμο στο «Susudio».
Με τηλεοπτικούς όρους
Το πρόβλημα είναι ότι και ο ίδιος ο παρουσιαστής, όσο χαρισματικά επικοινωνιακός και αν είναι και επιπλέον ειλικρινής, με τηλεοπτικούς όρους έχει γαλουγηθεί. Και ναι ήταν συγκινητικό όταν διηγήθηκε πώς ανακάλυψε τον Τσιτσάνη και τη Σαμίου χάρη στις εκπομπές του Αρη Φακίνου στο Radio France. Ηταν συγκινητικό που επέμενε ότι το τιμητικό «Αρίων» στη Σαμίου για τη συνολική προσφορά της «δεν είναι ένα άλλοθι του θεσμού», αλλά «μια ευκαιρία να θυμηθούμε τη δουλειά της που έχει εγγραφεί στο σκληρό δίσκο της ευρωπαϊκής παράδοσης». Ηταν συγκινητικό που εξομολογήθηκε πόσο αγαπάει το συγκρότημα «Ρόδες» για το στίχο τους και πόσο νυν και αεί τον σημάδεψε η φωνή του Καζαντζίδη, της Αλεξίου και της Νίνα Σιμόν, γιατί «με συγκλονίζει όποιος μεταφέρει συλλογική μνήμη στη φωνή του».
Ομως, ο ίδιος άνθρωπος περιέγραφε γελώντας («ως φιάσκο») τον αγώνα που έκανε ο ίδιος και οι συνεργάτες του ένα βράδυ όταν ο πάλαι ποτέ θρύλος Κριστόφ του γαλλικού τραγουδιού, προσκεκλημένος στο Star Academy, μια σκιά του παλιού εαυτού του λόγω της ζωής που κάνει πια, καθυστερούσε να βγει στο πλατό και δεν αντιλαμβανόταν τις τηλεοπτικές οδηγίες, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πανικός στις κάμερες και αμηχανία στον ίδιο, που διεσώθη τελικώς από την ταυτόχρονη παρουσία της Σελίν Ντιόν. Αλλά πάλι τι να κάνει κι ο Αλιάγας, αφού «το concept είναι πάντα δυνατότερο από τον παρουσιαστή»;
Για το concept των «Αρίων» δεν αποκάλυψε τίποτα -ούτε αν θα εμφανιστεί η, αναβαθμισμένη λόγω Eurovision, Βίσση ούτε αν ο ίδιος θα τραγουδήσει όπως έκανε πέρυσι (άλλωστε «όταν τραγουδώ είναι by the way») ούτε αν θα υπάρχουν αρκετές καλλιτεχνικές απώλειες και απουσίες, όπως φημολογείται, ούτε αν πράγματι την ύστατη στιγμή η δισκογραφική εταιρεία Heaven (του ΑΝΤ1) αποφάσισε ξανά να μη συμμετάσχει. Αποκάλυψε όμως γιατί ο ίδιος που έχει στο παρελθόν αρνηθεί προτάσεις να παρουσιάσει το ελληνικό Fame Story κι άλλα ριάλιτι, είπε «ναι» για τα «Αρίων». «Είναι class, είναι ένα μεγάλο ετήσιο γεγονός για το Mega, (...) έρχομαι για συναισθηματικούς λόγους».
Βιβλίο για την TV
Και αποκάλυψε και κάτι ακόμη: ότι γράφει (στα γαλλικά) το νέο του βιβλίο, ένα μυθιστόρημα που έχει να κάνει «με την ψευδαίσθηση της εικόνας, με το πώς όλοι ζούμε με την τηλεοπτική εικόνα και όχι με την πραγματικότητα και καταντούμε κι εμείς εικόνες». Ή όπως τραγουδούσε κάποτε κι ο Κριστόφ, «Moi je construis des marionettes (...) chez nous a chaque instant c' est jour de fete» («εγώ κατασκευάζω μαριονέτες (...) σ' εμάς κάθε στιγμή είναι γιορτινή μέρα»).
ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/03/2006
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ
4 Play - "Αν θέλεις μπορείς"
Candy Girls - "Τρέμει η καρδιά μου"
Νάμα - "Ένα μακρύ ταξίδι"
Onirama - "Δύσκολος καιρός για πρίγκιπες"
Plus - "Plus"
Εντάξει και μόνο αυτό μπορεί να σε κάνει να φτιάξεις καινούριους κοιλιακούς απο το γέλιο...
τι δουλειά έχουν οι Οnirama και οι Νάμα εκει μέσα?! ή αντίστοφα τι δουλειά έχουν οι υπόλοιποι εκει?!
Ειλικρινά δεν ξέρω που μπεδεύεται το πράγμα.. σε αυτους που φτιάχνουν τις κατηγορίες? σε αυτούς που ψηφίζουν?! αποτι θυμάμαι και οι Νάμα και οι Onirama ήταν υποφίοι και σε άλλες κατηγορίες, στο ερωτηματολόγιο που είχε σταλθεί στους ραδιοφωνικούς σταθμούς.. κάπου κάτι εχουμε μπερδέψει πιστεύω..
DEN YPARXEI I DYNATOTITA NA GRAFW STA ELLINIKA!
TA VRAVEIA ARIWN EINAI ENAS THESMOS POY DIMIOYRGITHIKE KAI LEITOURGEI APO IDIWTIKO KANALI ME TIN SYMPRAKSI DISKOGRAFIKWN ETAIRIWN KAI TIS STATISTIKIS ETAIRIAS PWLISIS DISKWN.
I MOUSIKI KAI STIN ELLADA EINAI PLEON KATANALWTIKO AGATHO-EMPOREYSIMO EIDOS, WSTE NA ZOUNE OI KALLITEXNES KAI OSOI SYMPRATOUN ( KAI TO KRATOS).
TO AN ENAS DISKOS MILAEI STON KATANALWTI- MOUSIKOFILO FAINETAI TON PRWTO KAIRO APO TIS PWLISEIS TOU KAI META APO TIN DIAXRONIKOTITA TOU.
aYTES TIS PWLISEIS THA MAS DEIKSOUN OI DIWRGANWTES TWN VRAVEIWN ARIWN.
OSO GIA TIS KATIGORIES THA PREPEI NA EIMASTE EYTYXEIS POU YPARXOUN TOSOI SYNTHETES ME POIKILIA STA EIDI, POU OI ANTHRWPOI TOU MARKETING NA APOTYGXANOUN KATHE FORA NA TA DIAXWRISOUN.
IOANNES KEY
Quote:
|
Το μέλος Astron στις 28-03-2006 στις 16:11 έγραψε:
Δεν μπορώ να καταλάβω ρε παιδιά γιατί συνεχίζεται αυτός ο διαγωνισμός και τί προσφέρει. Κάθε χρόνο μαζεύονται τα ίδια 15-20 άτομα και μοιράζουν βραβεία μεταξύ τους. Είναι φανερό ότι η όλη ιστορία ξεκινά απ' τις δισκογραφικές που θέλουν απλά να σπρώξουν συγκεκριμένους καλλιτέχνες και δίσκους.
|
|
