Ιστορίες παλιές,
θα 'ρθεις να μου πεις να διαλέξω...
Τις ξέρω καλά, τις ξέρω, τις έμαθα απ’ έξω...

Ιστορία παλιά, που σου λέει ξανά ...σ’ αγαπώ(?!?!)
Τώρα πάω, πάω μακριά...
και Ο,ΤΙ κι αν πεις είναι αργά, δε μετράει
σαν σπάσει η αγάπη ξανά δεν κολλάει...

Τώρα πάω... Πάω μακριά...
Σ’ αγαπάω... Μα είναι αργά...
 
Ιστορία παλιά, θα σου πω άλλη μια φορά
τα λόγια της, ακριβός θησαυρός
οι λέξεις της, είναι χρυσός...
 
Μην την πεις, μην την πεις, Μ'ΑΚΟΥΣ???
Η σιωπή σου είναι ο μόνος χρυσός...
 
Δεν σ’ ακούω, δεν έχεις φωνή,
τα ξεπούλησες ΟΛΑ, δε μένει δραχμή.
 
Και στη μάχη, που θέλεις να πας
έχεις χάσει από πριν, φύγε, μην πολεμάς!!!
 
Τι μου ‘πες, τι σου ‘πα, είναι αργά δεν μετράει
Σαν σπάσει η αγάπη ξανά δεν κολλάει
 
- Μα πού πας???
- Πάω μακριά!!!
- Μ’ αγαπάς...
- Σου λέω είναι αργά!!!
 
Ιστορία παλιά, τελευταία φορά θα σου πω...

Μην ψάχνεις τέλος κι αρχή
η φωτιά σου έχει σβήσει, είναι σ’ άλλη εποχή!!!
 
Πονάει η φωνή σου, μη λες
"αν φύγεις εσύ, δεν υπάρχω κι εγώ"
 
Δεν έχει η ιστορία αρχή ούτε τέλος
κάθε της λέξη, θανάσιμο βέλος...
 
Και ΟΤΙ κι αν πούμε είναι αργά, δεν μετράει
σαν σπάσει η αγάπη, ξανά δεν κολλάει...
 
Τώρα πάω... πάω μακριά...
..................................
Μα είναι αργά...
..................................

___________________________________________________________________________

Είμαι.... είμαι....

Δεν ξέρω πως είμαι....

Η μόνη περιγραφή που μπορώ να σκεφτώ (?!?!?!) για την κατάστασή μου,

είναι.... confused!!!

Oh! yes indeed... Confused!!!!

Όχι, δεν είμαι έτσι επειδή............

ο Kinezes κοιμήθηκε (αφού έφαγε όσα υπήρχαν) στην "Περηφάνια και προκατάληψη"...

Ούτε επειδή κατάφερε να κερδίσει το Sunena (που έπαιζε για πρώτη φορά!) τον Mpriza στο bowling...

ή γιατί πάντα κερδίζει η lvicky τους πάντες!!!

ή γιατί μας ....έφτυσε ο StaSakos και δεν εμφανίστηκε...!

Ούτε γιατί η Eleni & το Emaki δεν έχουν ανανεώσει τα blog τους...

Ούτε γιατί σε μόνιμη βάση η Sunny ξεχνάει το κινητό της και με ανησυχεί....!

Ούτε γιατί ο uNick, "τα 'χε πάρει" με τη διήμερη βροχή!!!

Ούτε γιατί ο jorge έκανε premium την Σία στο μοναδικό post της που με έκανε ....ρόμπα!!!

Ναι.... Αλλά γιατί είμαι τοοοοοοοοοοοοόσο μπερδεμένη - αποπροσανατολισμένη???

Μα.... το βρήκα....?? Μπα... δε νομίζω....!

Κι όμως..... Λες να είναι αυτό????

Επειδή μου λείπει ο Deontakos και δεν έχω ποιον να πειράξω.....?!?!?!?

Καλημέρα σας!!!

Σαν γνήσιο κοριτσάκι, διαβάζω πάντα τις εβδομαδιαίες - μηνιαίες αστρολογικές προβλέψεις του ζωδίου μου, αφού πριν τις έχω απαξιώσει και το τονίζω ποτέ μου δεν θα τις πίστευα...

Τώρα αυτά λέω στον περίγυρό μου?? Αυτά λέω στον εαυτό μου για να μην παραδεχθώ πως ναι και εγώ είμαι σαν όλους τους άλλους???

Δεν ξέρω και για να είμαι ειλικρινής δεν θέλω να μάθω....

Έτσι και σήμερα διάβασα (στα πεταχτά) τις αναλύσεις του ζωδίου μου που (καταλάθος!) έχω γραφτεί και μου στέλνουν ενημερωτικό email κάθε εβδομάδα - μήνα - έτος (όχι, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου).

Μεταξύ άλλων, στην πρόβλεψη του Μαρτίου, περιείχε αυτήν την μικρή παράγραφο.... 

 "Μην πέσεις στην άγονη παγίδα της εσωστρέφειας και του «κάτι μου φταίει αλλά δεν ξέρω τι». Και κυρίως μην σκεφθείς ότι αυτοί που αγαπάς σε εγκατέλειψαν γιατί το σενάριο λέει ότι είναι η δική σου ανασφάλεια που σου δημιουργεί τέτοιου είδους φόβους."

Έπαθα ένα μικρό εγκεφαλικό! Λες??? Λες κάθε φορά που "κάτι" με πιάνει να είναι μόνο οι δικές μου ηλίθιες ανασφάλειες??? Λες να μην είναι η φοβερή, τρομερή και πάντα διορατική(!) διαίσθησή μου???

Αμάν!!!!! Αν ισχύει αυτό καταστράφηκα!!! Αλλάζουν όλα... Δηλαδή, για να καταλάβω, από λάθος έκλεισα όλες τις πόρτες του παρελθόντος μου... Από λάθος άνοιξα κάποιες άλλες...

Τι λες τώρα....! Μπααααααα, αποκλείεται... Εγώ, ποτέ, δεν κάνω λάθη... Ποτέ... Ναι, ποτέ... (Στις πόσες φορές, μπορώ να το πιστέψω??) Για παν ενδεχόμενο, ...ποτέ!!!

Αααααααααχ! Ηρέμησα, τώρα....

Σιγά μην είμαι εγώ ένα ανασφαλή μεγαλο-κοριτσάκι που αναλώνεται στο να την τρώνε οι κάθε είδους αμφιβολίες και κάθεται και πιστεύει προβλέψεις ζωδίων....!

Χα, χα, χα! Ας γελάσω!!!

Ή μήπως .........να μην γελάσω???

Κοιμάμαι...

Χουχουλιάζω τυλιγμένη στο πάπλωμά μου,

αγκαλιά με τα αρκούδια μου,

χαμογελώ μέσα στον ύπνο-ξύπνιο μου... 

 Είμαι σχεδόν ...ευτυχισμένη...!

Δεν θέλω να ξυπνήσω...

Προτιμώ να ονειρεύομαι... 

Αλλά, δεν θα μ' αφήσεις, το ξέρω...

Λες πως δεν είναι σωστό...

Πως δεν πρέπει να ζω σε "εικονικές" πραγματικότητες...

Καλά...

Άλλωστε δεν μπορώ να σε μεταπείσω...

Τουλάχιστον, βρες τον τρόπο...

Μη με ξυπνάς ρε γαμώτο, απότομα με αγριοφωνάρες και ένταση...

Καλή εβδομάδα...

Γιατί, στον κόσμο των ενηλίκων, οι γιορτές είναι μόνο μέρες αργίας???

Θέλω να ξαναζήσω το κλίμα των εορτών...

Θέλω να μη μου λείπουν οι άνθρωποι που έχουν "φύγει"...

Θέλω να έχω όρεξη για γέλια και χαρές...

Θέλω να έρθει ο Άη Βασίλης με δώρα για μένα...

Θέλω να νοιώσω ξανά σαν παιδί...

Θέλω, θέλω, θέλω...

Μπορείς να με χαρακτηρίσεις ρομαντική...

Μπορείς να με χαρακτηρίσεις κολλημένη στο παρελθόν...

Μπορείς να με χαρακτηρίσεις αφελή...

Μπορείς να με χαρακτηρίσεις άπληστη...

Μπορείς να με χαρακτηρίσεις όπως θες!

Μπορείς, μπορείς, μπορείς...

Κι εγώ μπορώ να σου προσάψω πως μου πήρες

 την παιδικότητά μου,

την αθωότητά μου,

την αισιοδοξία μου!!!

Αλλά δεν θα το κάνω, όχι γιατί είμαι μεγαλόψυχη,

αλλά γιατί θέλω να προσπαθήσω να γίνω!!!

όχι, όχι, μην πανικοβάλλεστε...

Δεν θα πω το υπέροχο...

"Έχω ανάγκη μια σου λέξη, μια αλήθεια μες τις αυταπάτες

και μια αγκαλιά να με γιατρέψει, από θανάσιμες αγάπες"

Εξάλλου και να ήθελα να το πω....

Anyway, ξαναρχινώ!

Έχω ανάγκη :

να κρυφτώ εκεί μέσα,

να φορέσω πυτζάμες, κάλτσες,

να ανάψω το τζάκι,

να συζητώ με δυο-τρεις φίλους,

να πίνουμε κρασί,

να ακούμε μουσική

και φυσικά να γελάμε...!!!

Ζητάω πολλά?????????????

Ααααααα! Ξέχασα!!! Και να επιστρέψω μετά από έναν μήνα, τουλάχιστον!!!!!!

Η Δευτέρα ήταν ανέκαθεν η χειρότερη μέρα μου...

Από τότε που πήγαινα σχολείο... Μα πήγαινα??? Συνήθως ήμουν απέναντι στο μικρό, ζεστό και πολύ φιλόξενο καφενεδάκι και προσπαθούσα να ξυπνήσω πίνοντας γερές κούπες καφέ!!!

Η αλήθεια είναι πως είχα τύψεις που γέμιζε το απουσιολόγιο με το όνομά μου, αλλά ο καφές ήταν δελεαστικότερος από τους καθηγητές...

Εκεί γύρω στα τέλη του τρίτου τριμήνου, ήταν ΠΑΝΤΑ η χειρότερη περίοδος!!! Με είχε πεθυμήσει τόσο πολύ η αίθουσα διδασκαλίας, που έπρεπε να της κάνω το χατήρι και να δίνω το παρόν!!!

Κάπως έτσι πρέπει να ήμουν κι εγώ τότε!!!

Τα χρόνια πέρασαν....

Το σχολείο έχει αντικατασταθεί .....από την (υπέροχη) εργασία μου!!!

Μπορώ να... κάνω το ίδιο και εδώ?????????????

Δεν παραδέχεσαι εύκολα την αδυναμία σου, ο κουρελιάρης εγωισμός κρατά σφιχτά τα κεκτημένα του κουρέλια.

(Απόσπασμα από το βιβλίο «Η μοναξιά είναι από χώμα» της Μάρως Βαμβουνάκη)

Είναι αλήθεια, το παραδέχομαι ακόμα κι εγώ (η εξωπραγματική εγωίστρια)!!!

Μπορεί να μην μας ενδιαφέρει ένα αντικείμενο - ένας άνθρωπος, όμως όταν το(ν) χάνουμε - μας το(ν) παίρνουν, τρώμε τα λυσσακά μας…

Μου έχει τύχει πάμπολλες φορές, να έχω κάποιο αντικείμενο στην κατοχή μου, το οποίο κοιμάται αραχνιασμένο και παραμελημένο και μόλις το χάσω, ξαφνικά ανακαλύπτω πόσο χρήσιμο και πολύτιμο μου ήταν!

Επίσης μου έχει τύχει να έχω έναν άνθρωπο, πολύ κοντά μου, να πλανιέται κάτι στον αέρα εκ μέρους του, κι εγώ το μόνο που κάνω είναι να νοιώθω κολακευμένη.

Όταν όμως αυτός βρίσκει καινούριο παιχνιδάκι (και με το δίκιο του), εγώ γιατί τον θέλω??? Γιατί μου λείπει???

Μου λείπει η σχέση μας όπως ακριβώς ήταν, μου λείπει ο συγκεκριμένος άνθρωπος και το πώς θα μπορούσαμε να είχαμε καταλήξει (εάν δεν ήμουν ηλίθια) ή μου λείπει ΜΟΝΟ η τονωτική ένεση του εγωισμού μου???

Και τι κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις??? Υπομένω την ήττα μου ή διεκδικώ να πάρω πίσω τα κεκτημένα μου??? Και γιατί να τα πάρω πίσω??? Σάμπως ξέρω τι να τα κάνω??? Και εντάξει με τα αντικείμενα… Αλλά όταν πρόκειται για ανθρώπους??? Υπολογίζω καθόλου αυτόν τον άλλον που τον αντιμετωπίζω σαν τρόπαιο???

Και για να καταλήξω στο ερώτημα που με βασανίζει…

Ποιος είναι πιο σωστός τρόπος αντίληψης των πραγμάτων???

Όταν είσαι εντός ή εκτός???

Όταν βρίσκεσαι μέσα σε μια κατάσταση - ένα πρόβλημα, είσαι μπλεγμένος συναισθηματικά, ηθικά. Μπορείς να καταλάβεις "τι σου γίνεται"???

Από την άλλη, όταν βρίσκεσαι απ'έξω, σου φαίνονται όλα πιο κάθαρα, είσαι αποστασιοποιημένος... Μπορείς να πάρεις αποφάσεις... Είναι, όμως, οι σωστές???

Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος για τις αποφάσεις του???

Πάει... Χάθηκε... Χάθηκε μαζί με το αστέρι του Kinezes!!!

Ρωτώ και ξαναρωτώ...

Κανείς εδώ, δε βοηθά, κανένας πια δε ξέρει, παντού η ίδια απάντηση!!!

-Βρες την μόνη σου!!!

Οκ, ρε παιδιά να την βρώ...! Ψάχνω... 

Κοίταξα κάτω από το κρεβάτι - Τίποτα... Μόνο κάτι κάλτσες που έψαχνα παλιότερα!

Ρώτησα την μανούλα, αν νοικοκύρεψε και πάλι την ακαταστασία μου - Με τίποτα! μου είπε. (και το χτύπημα ήταν διπλό, καθώς συμπλήρωσε - Στα τριάντα σου και ακόμα τσαπατσούλα! Φτάνει πια! Αν νομίζεις πως θα συνεχίσω να σε υπηρετώ είσαι γελασμένη!! Αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις!!!)

Ρώτησα την κυρά-Ματούλα (την κυρία, απέναντι από το σπίτι μου), αν την είδε να φεύγει και κυρίως με ποιον!!! - Εγώ κοπέλα μου, δεν είδα τίποτα! Τι να δω γριά-γυναίκα?? Δεν με βοηθούν τα μάτια μου! - Συγνώμη κυρά-Ματούλα μου, έκανα λάθος. Νόμιζα πως όπως βοηθάτε την γειτονιά να γνωρίζει τι ώρα επιστρέφω και με ποιον, έτσι θα μπορούσατε να βοηθήσετε και εμένα!!!!

Πέρασα από το αστυνομικό τμήμα! - Τι μας λες κοπέλα μου??? Έχουμε σημαντικότερα θέματα να ασχοληθούμε!!! Φύγε και αν περάσουν 48 ώρες και δεν την έχεις βρει ακόμη, ξαναπέρνα να συμπληρώσεις καμιά αίτηση!

Ήρθα στο γραφείο, έψαξα στα συρτάρια, τίποτα. Το μόνο που βρήκα ήταν κάποια ξεχασμένα Caprice... Κάτι είναι και αυτό, αλλά δεν τρώγονται πια!!!

Είστε η τελευταία μου ελπίδα!!! Όποιος την βρει, ας με ειδοποιήσει!!!

Τι??? Δεν σας είπα, τι ψάχνω???

Συγνώμη... Φλυαρώ και πάλι!!!

Την διάθεσή μου, παιδάκια...

Καλημέρα και καλή εβδομάδα σας...

Για σένα ΔΕΝ μπορώ να βγω να ζητιανέψω,
κάθε ντροπή ν' αντέξω για σένα ΔΕΝ μπορώ…
Για σένα ΔΕΝ μπορώ να βγω γυμνή στους δρόμους,
αντίθετα στους νόμους και κάθε ιερό…

Για σένα ΔΕΝ μπορώ τις φλέβες μου να σκίσω,
το αίμα μου ν' αφήσω να τρέξει σα νερό…
Για σένα ΔΕΝ μπορώ πατρίδα να προδώσω,
Γλυκέ μου, ΔΕΝ ντρέπομαι ΚΑΘΟΛΟΥ και όμως ΔΕΝ μπορώ…

Για σένα ΔΕΝ μπορώ φονιά να προσκυνήσω,
λεπρό να τον φιλήσω, για σένα ΔΕΝ μπορώ…
Για σένα ΔΕΝ μπορώ στον Άδη να κατέβω
και σέρνοντας ν' ανέβω το πιο ψηλό βουνό…

Η βλακεία έλαβε, τέλος!!!

Ελευθερώθηκα…

ΥΓ. Αφιερωμένο εξαιρετικά…  

Άσπρο ή μαύρο???

Πρωί ή απόγευμα???

Νύχτα ή μέρα???

Μουσική ή θέατρο???

Εργασία ή ανεργία???

Ψηλός ή κοντός???

Ωραίος ή γοητευτικός???

Αδύνατη ή χοντρή???

Χρήματα ή ψυχική ηρεμία???

Μοναξιά ή παρέα???

Παρέα ή φίλους???

Ωωωωωχχχ!!! Βαρέθηκα...!!! Δεν μπορώ να αποφασίσω!!!

Πρέπει να αδειάσεις το κεφάλι σου απ' τις σκέψεις
μήπως μπορέσεις τελικά να το αντέξεις...

αυτά μου είπαν κάποιοι φίλοι, χτες το βράδυ,
μα εγώ το μόνο που ζητούσα ήταν το χάδι...

Όχι δεν πήρα πτυχίο στην Ιατρική!!!

Είμαι το δύσμοιρο, το πονεμένο, το εξουθενωμένο ποντικάκι...

Είμαι εμπύρετη και γκρινιάζω...

Θέλω να πάω σπίτι μου, ΤΩΡΑ!!!

Κλαψ... κλαψ...

Σνιφ... σνιφ...

Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλό μήνα!!!

Όλα...

Θέλω να τα ξέρω όλα

όχι επειδή είμαι κουτσομπόλα

δεν το κάνω από κακό

θέλω να 'χω υλικό

κι ας μου τρώει η περιέργεια τη σόλα........!!!

Σταμάτης Κραουνάκης/Λίνα Νικολακοπούλου/Άννα Παναγιωτοπούλου

από την θεατρική παράσταση "Το έκτο πάτωμα"

Ένα από τα πολλά πράγματα που δεν αντέχω είναι να με παίρνουν τηλέφωνο και να μου λένε πως με θέλουν για κάτι, χωρίς ωστόσο να μου αποκαλύπτουν με τι και ποιον έχει σχέση....

Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω....

Αλλά η υπομονή δεν ήταν ποτέ το δυνατό μου σημείο...

Θα σκάσω και δεν περνάνε οι ώρες........!!!!!!!

Όταν τα νοιώθεις όλα μαζί, πως λέγεσαι;

Μπερδεμένος, αναποφάσιστος, κυκλοθυμικός;

Όταν φτάνεις σε ένα σημείο που δεν ξέρεις τι θέλεις και πώς νοιώθεις...

Ακόμα και τώρα που γράφω, έχω πατήσει αμέτρητες φορές το delete..

Δεν ξέρω τι θέλω να γράψω, τι θέλω να πω, γιατί θέλω να το μοιραστώ..

Όταν συνειδητοποιείς σε κάποια φάση της ζωής σου πως αυτά που έχεις δεν τα ήθελες

και αυτά που ήθελες δεν τα έχεις, τι κάνεις;

Μεταβολή και ξανά απ' την αρχή;

Ή πορεύεσαι με όσα έχεις ήδη κάνει κι ας μην σου αρέσουν;

Πόση δύναμη χρειάζεται για να παρατήσεις τα όνειρά σου...!

Πόση δύναμη χρειάζεται για να πετάξεις όλες σου τις συνήθειες...!

"..άλλα είναι εκείνα που αγαπώ
γι' αλλού - γι' αλλού ξεκίνησα.."

"Σα να 'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα."

Βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να σας αναφέρω πως το blog αυτό δημιουργήθηκε από λάθος κλικαρίσματα...!!!

Σας ευχαριστώ πααααααααααάρα πολύ που κάνατε τον κόπο να μπείτε..