Ενίοτε δέ,κλείνει και τά κουρτινάκια γιά να μήν αποσπάται στην ανάγνωση.....

(τό ανωτέρω είναι απόσταγμα τής πολυετούς ταξιδιωτικής μου εμπειρίας)

όπως δείχνει και η φωτογραφία

1.Την ατάκα που άκουσα από κυλικειάρχη σέ πλοίο τού Αργοσαρωνικού όταν τού ζήτησα ένα φαγώσιμο που είδα στον αναρτημένο κατάλογο:

"Ο κατάλογος μπορεί να το έχη κύριε,εμείς όμως δέν το έχουμε..."

2.Την ατάκα που άκουσα νά λέη ηλικιωμένος κύριος σέ δυό καλλίγραμμες νεαρές στο Αργοστόλι,καθώς περιμέναμε το πλοίο που θά μάς πέρναγε απέναντι στο Ληξούρι:¨

"Νά σάς έπιανα τώρα λίγο τά μπουτάκια,ε;"

(Οι κοπέλες φρίκαραν-μέ το δίκιο τους-καί πήγαν κι'έκατσαν στην άλλη άκρη τού λιμανιού μέχρι να έρθη το πλοίο...)

3.Το μικρό αεροπλάνο που πέρασε 50 μέτρα πάνω απ'τό κεφάλι μου στην παραλία στά Λέπεδα,την μοναδική μέρα που ΔΕΝ είχα μαζί μου τη φωτογραφική μου μηχανή...

4.Τόν τύπο που ανέβηκε στο πρυμνιό κατάστρωμα τού πλοίου από την Σάμη γιά Πάτρα όχι γιά να θαυμάση την (ομολογουμένως υπέροχη) θέα,αλλά γιά να μιλά και να χειρονομή στό κινητό του καθ'όλη τη διάρκεια τού ταξιδιού......

5.Τούς δυό ναύτες που,μόλις ξεκίνησε το πλοίο,ανέβηκαν στο ώς άνω πρυμνιό κατάστρωμα μέ την μάνικα και το παπάζι (σ.σ.πρόκειται γιά ένα όργανο σάν σφουγγαρίστρα) κι'άρχισαν την φασίνα,καταβρέχοντας λαμαρίνες,καθίσματα και -ενδεχομένως- ποδάρια επιβατών. 

6.Την επιστροφή μου απ'τη Θεσσαλονίκη (μετά την συνάντηση τού MH) που άρχισε  στην πρώτη θέση τού Intercity σέ ένα άνετο κάθισμα καί τέλειωσε (λόγω διακοπής τής σιδηροδρομικής κυκλοφορίας στον Παλαιοφάρσαλο) σέ μιά στενή και στενάχωρη θέση ενός λεωφορείου τού ΚΤΕΛ,μέ διπλανό επιβάτη μιά εύσωμη και δυσκίνητη γραία που κουβαλούσε και τρείς ογκώδεις σακκούλες,μία εκ τών οποίων ακούμπησε στό δάπεδο τού οχήματος δίπλα στά πόδια μου καί όταν τήν παρακάλεσα ευγενικά να την αποσύρη,μού απάντησε:"γιατί;σέ νοχλάει;"

Αμα θυμηθώ κι'άλλα περίεργα,θά σάς πώ...... 

Τά μπάνια τού λαού τελείωσαν-καθώς και τα ταξιδάκια ανά τάς νήσους και νησίδας τής χώρας.

Τώρα πιά,άς βρέχει όσο θέλει-ομπρέλα έχω......