Αποστροφη

Φθονω την τυχη σας, προνομιουχα

Πλασματα, κουκλες ιαπωνικες.

Κομψα ροδινα μελη,πλαστικες

γραμμες,  μεταξωτα, διαφανη ρουχα.

Ζωη σας  ολη  τα  ωραια σας  ματια.

Στα  χειλη  μονο οι  λεξεις  των  παθων.

Ένα  εχετ’ ονειρο τον  αγαθον

αντρα  σας  και τα τα νομιμα  κρεβατια.

Χορος  ημιπαρθενων,  δυο  δυο ,

μ’ αλυγιστο  το σωμα θριαμβικα,

επισημα και  τελετουργικα,

πηγαινετε στο  ντανσιγκ  η  στο  ωδειο.

Εκει  απειραριθμες  παιρνετε   ποζες.

Σαν τη σεληνη πριν ρομαντικες,

αυριο  παναγιες  , οσο  προχτες,

ακουγοντας  τη  Valenzia, σκαμπροζες.

Ένα διαστημα  παιζετε  το τερας

με  τα τεσσερα ποδια   κολλητα.

Τρεχετε   και διαβαζετε  μετα

τον  οδηγο σας  ΄΄δια  τας  μητερας.΄’

Ω, να μπορουσε  ετσι κανεις να θαλλει,

μεγα  ροδο καποιας  ωρας χρυσης,

η   να  βυθομετρουσατε  και σεις  

με   μια   φουρκετα  τ’ αδειο  σας κεφαλι!

Ατιθασα  μελη, διαφανη ρουχα,

γλοιωδη   στοματα   υποκριτικα,

ανυποψιαστα,  μηδενικα

πλασματα  και   γι’ αυτό  προνομιουχα…

Κ.Γ.   ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Μεσημερι Παρασκευης 13.05 Τραπεζα  επι της Πατησιων, για επαγγελματικους λογους, βρισκομαι στο γραφειο του προισταμενου.

-Καλημερα  Μιχαλη , τις επιταγες.

-Καλημερα, μια υπογραφη  και τις εχεις.

-Ληστεια , ησυχα ολοι!

Ο τυπος φοραει  καπελλο καλοκαιρινο,  κολλημενο μουστακι, μακιγιαζ εντονο, ωχρα, τζην  παντελονι, και μπεζ γιλεκο ,φωτογραφου.

Το πιστολι, είναι τυπου Μαγκνουμ, ασημι και σεβαστου μεγεθους.

Κυριος  μιας  καποιας  ηλικιας,  δευτερος  στην  ουρα στο ταμειο, - ναι ριξε και μια να μας τρομαξεις.-

Ο τυπος  στρεφεται  με το πιστολι ,στο υψος του στηθους του κυριου, ο οποιος εκτοτε

δεν ξαναπηρε τον λογο.

Το γραφειο του προισταμενου, είναι αριστερα στα ταμεια,και στα γκισε βρισκονται, μια κοπελια  22 χρονων και ενας  24χρονος.

Ο ληστης  περναει  πισω  από το πρωτο  γραφειο ψαχνει τα συρταρια  και  συνεχιζει προς τα γκισε.

Πρεπει να υπαρχουν  γυρω στα 15 ατομα πελατες, συν το προσωπικο, δεσποινις μιλαει στο κινητο της και κανονιζει τις λεπτομερεις της βραδυνης εξοδου της.

Ο Μιχαλης  ενοχλημενος τραβιεται  αριστερα , ο κουμπουροφορος ανοιγει ένα σακ βουαγιαζ και μπαινει πισω από τα ταμεια, οπου διωχνει τους υπαλληλους και αρχιζει την αναληψη.

Η ταμιας είναι ψυχραιμη κιτρινη, ο διευθυντης  με υψος μπασκετμπολιστα, απεναντι ,σχηματιζει ανθρωπινο ερωτηματικο, ο γραφων σκεπτεται τον χρονο που τον βιαζει και τις επιταγες  που πρεπει να  παραλαβει.

-Μιχαλη , τις επιταγες…-

Εκει είναι παρτες…

Ανα χειρας  οι επιταγες και πορεια προς την εξοδο…

Ο άλλος συνεταιρος της αναληψης, βρισκονταν μπροστα στην πορτα της εξοδου και κρατουσε μικροτερο μεν , πιστολι δε!

Χαμογελασε κουνοντας  αρνητικα κεφαλι και πιστολι, οποτε αντιγυρισα το χαμογελο

και οπισθοχωρισα  σε στυλ μοντελου διαφημισης  οδοντοπαστας.

Ο πρωτος  ληστης εχει τελειωσει την αναληψη και βγαινοντας περναει ξυστα διπλα  μου αρκετα ωχρωτερος από το μακιαζ του, ακολουθει ο συνεταιρος, επιβιβαζονται σε μηχανη και γεια χαρα!

Η δεσποινις  αφου τελειωσε τις λεπτομερειες της βραδυνης εξοδου και εκλεισε το κινητο ανακραζει – Τι εγινε καλε ;-

-Ληστεια-

-Ληστεια και εγω που ημουν;-

Ελα ντε!

Δεν ειχα άλλο χρονο, ειχα καθυστερησει αρκετα τις επιταγες.

Παντα  με τρομαζε η ευκολια της  γενικευσης και των αφορισμων.

Παντα αιφνιδιαζομουν  από καποιον  που αβασανιστα  πεταγε αιωνες  μνημης,κατακτησεων  ανθρωπινης  Σκεψης.

Με τρομαζει ενας  κοσμος  που η ΤΕΧΝΗ δεν εχει χωρο

Το  1984  του Οργουελ  μπροστα του, είναι  παιδικο θριλερ…

Η μαγεια της  Τεχνης…δεν  το αναφερει  καποιος συντακτης  σε ‘δελτιο ειδησεων’

του  Σταρ   ο Μερτολ  Μπρεχτ  το αναφερει. Η  Αναγκαιοτητα  της  Τεχνης Ερνστ  Φισερ…

Δεν  γινεται  καινουργιος  Μεσαιωνας , ουτε  ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ  Αγωγης  Ψυχης…

Δεν διαγραφεις  μονοκοντυλια , ουτε  την Ποιηση  , ουτε  τους  Ποιητες.

Δεν αγνοεις ότι  ο οποιος   Καλλιτεχνης  η   δημιουργος  εγινε  παραναλωμα  της

Τεχνης του, μονο και  μονο  για να  περπατησει  αυτος  ο κοσμος  ένα βημα  ποιο μπροστα… 

Δεν   αγνοειται  η   Τεχνη… σε οποια της  μορφη, σε οποιο της  περιεχομενο.

Καλημερα.

Είναι στιγμες , που η φορτιση  γινεται μεσα σου «ένα μουλαρι από θυμο, που δεν σηκωνει το αδικο» και καπου εκει μπορει να αδικησεις.

Είναι καποιες εμπειριες, που σ’χουν κανει να πονεσεις  τοσο, που να να γινεις

επιθετικος, αθελα…

Και  υπηρξε  επιθεση ,από μερους μου.

Σαφως  και  δεν επρεπε να το προσωποποιησω, σαφεστατα  δεν επρεπε  να «πληρωσει το μαρμαρο»  ένα κειμενο και ο συγγραφεας  του.

Με  βασανιζει μερες το συμβαν και οσο κι αν προσπαθησα  να το αντιπαρελθω

ειναι παντα εδώ.

Απλα , αληθινα, νοιωθω την αναγκη να ζητησω μια μεγαλη συγνωμη.

Δεν γνωριζω αν θα γινει αποδεκτη.

Πραγματικα  νοιωθω ασχημα ,αν μπορεις , αν είναι δυνατον ,

πες πως δεν συνεβει…

Με ολη μου την εκτιμηση.

ΥΓ

Συγνωμη και παλι…

Τοπος, «δευτεροκλασατος» να δανειστω εκφραση αγαπημενου φιλου, «Φαλτσο», η επωνυμια  του  χωρου,  κατι θα θυμιζει  δεν μπορει…

Βουλεβαρτο σπασμενων ονειρων, υπεγραψα…

Ενας  χωρος  που στεγαζε, ονειρα , ταξιδια, οραματα, φιλιες φτερουγισματα, τραγουδια…

Ο Γιωργος , ο Θοδωρης, ο Νικος , ο Νικος η Δωρα  ο Χαρης, κ’αλλοι φτωχοδιαβολοι, η φτωχοαγγελοι,  παιδια , που ηθελαν  να υπαρχουν, να εχουν ένα στιγμα, παιδια ενός κατωτερου η ανωτερου  θεου, δεν εχει σημασια.

-Πηρε ο Θοδωρης , θα ερθει αποψε. –Ποιος  Θοδωρης, οΘοδωρης απαντα ο Γιωργος

και η καρδια κλωτσαει αγρια , οι μνημες ποταμι, διχως φραγμα, ατια ατιθασα καλπαζουν…

Ο στρατιωτης που δηλωσε  Σρατηγος Αεροποριας, για να μη του τα σπανε και που ένα απογευμα  στην Πετρα ειδε να ερχονται οι νεοι, και μεσα σ’αυτους μια ψηλη φιγουρα « Τι θελω εγω εδώ γαμω το ξεσταυρι μου…» και μαγκες  αυτος είναι δικος μου κατω τα χερια από τον ψηλο, είναι φιλος.

Και είναι φιλος.

Και γιατι αναστεναξε η Πετρα, από καψωνια αγγαριες, γελια, κλαμματα, τραγουδια…

Οι δυο βραδιες με αυτοσχεδια ορχηστρα  στο ΚΨΜ, η μερα που εσπασαν οι βρυσες από το χιονι και επρεπε να παρεις νερο για ξυρισμα, από ψυγειο καναδεζας, να παρουσιαστεις στην πρωινη αναφορα, για αδεια μετα από μηνες…

Η νυχτα  που η ψηλη φιγουρα , μετα από εξοδο – ειχαμε πιει το Βοσπορο- ηθελε να’ανεβουμε από την πλαγια με τα βουρλα και γλυστραγε π’αναθεματο…

Η την φορα  που ο άλλος εμπαινε  στο Ταγμα σουρωμενος , τραγουδωντας για σπασιμο Ανταρτικα…

Αυτος λοιπον ο Θοδωρης μετα από χρονια στο Φαλτσο.

Και ο Γιωργος  και ο Νικος και η μπαντα  και οι βραδιες  και τα τραγουδια, οι ποθοι οι ερωτες τα φτερουγισματα.

Το  παλκο,  και η «Πιρογα» μεσα στα  αλλα  και ενας καυμος, καυμος που βασταει χρονια…Αγαπη που σε λεγαμε Αντιγονη… και ένα …πεδιο βολης φτηνο…

Στοχοι σε πεδιο βολης φτηνο, αγαπημενοι «ΔΕΥΤΕΡΟΚΛΑΣΑΤΟΙ»…