Μετά τα τανκς

η σιωπηλότερη σιωπή.

Μαζέψαν τα καμένα οχήματα,τις στάχτες.

Έπλυναν το αίμα χαράματα χαράματα.

Φυγάδεψαν τους νεκρούς

την καγκελόπορτα,τα τσακισμένα δέντρα.

Τα παιδιά δε γύρισαν σπίτια τους.

Σκιές περιφέρονται γύρω στους τηλεφωνικούς θαλάμους

από τζάμι σε τζάμι το πρόσωπο της σβησμένης φωτιάς.

Βρήκαν τον ένα κρεμασμένο στο νοικιασμένο δωμάτιο,

τον άλλο στην κλειδωμένη ντουλάπα

ο άλλος,το μέτωπο στα γόνατά του

σα να διάβαζε το τελευταίο βιβλίο.

Ένας μικρός καθρέπτης στο τραπέζι πεσμένος ανάποδα

δεν ήθελε να δει.

Μια κατσαρόλα,ένα σταχτοδοχείο

το καναρίνι στο κλουβί του απότιστο έχει κοκκαλώσει.

Θα κλάψει το κορίτσι γυρίζοντας ..

κι αυτοί,

κι αυτοί που τους κρύψανε στο λάκκο

φωνάζουν δυνατότερα τις νύχτες:

Γρηγορείτε ! γρηγορείτε !

~Γιάννης Ρίτσος~