Έχω καιρό να γράψω , μα μην ρωτήσεις γιατί .

Ούτε και η ίδια ξέρω .

Νιώθω οτι λέω βλακείες , οτι κανέναν δεν αφορούν οι σκέψεις μου οπότε ίσως να πρέπει να τις κρατήσω μονάχα στο κεφάλι μου - όσες χωράει και αντέχει να θυμάται - όπως έκανα όλα αυτά τα χρόνια .

Σκέφτομαι να πάω ένα ταξιδάκι προς τα επάνω (σσ: Αλεξανδρούπολη) που πάντα είχε ιαματική δράση για μένα .

Είναι ωραίο πράγμα τα ταξίδια .

Αυτή η αίσθηση όταν ξεκινάς να φύγεις οτι κάτι σου σπρώχνει την πλάτη , σε ωθεί να ξεκολλήσεις , να απομακρυνθείς .

Αυτή η επιτάχυνση των τρένων καθώς αφήνουν τον σταθμό .

Οι διαφορετικές εικόνες που θα δεις έχοντας το κεφάλι σου γυρτό , ακουμπησμένο στο παράθυρο .

Όταν βρέχει δε, έχεις την αίσθηση οτι όλη σου η ζωή μπορεί να αλλάξει μέσα από μια ''απλή'' διαδρομή , από ένα πέρασμα .

Γιατί αυτό είναι το ταξίδι : ένα πέρασμα , την δύναμη του οποίου μόνο η προσωπική σου ελευθερία μπορεί να ορίσει .

Πάντα μου άρεσαν τα πολύωρα ταξίδια γιατί αυτή τους η χρονική διάρκεια με βοηθούσε να καταλάβω που ήμουν πριν από λίγες ώρες , που ακριβώς πήγαινα , μου επέτρεπε ''να πάρω απόσταση από το χθες'' έστω και για λίγο ώστε να βιώσω όσο το δυνατόν πιο ανεπηρέαστη την αλλαγή κι ας κρατούσε μονάχα για λίγες μέρες .

’λλωστε η ζωή άθροισμα λίγων ημερών , λίγων στιγμών , είναι .

Θυμάμαι ένα πανέμορφο τραγούδι που λέει :

''Όλο ταξιδεύω

και περνάει απ' το παράθυρο η ζωή

Κάποτε θα μοιάζει ψέμα

πότε φτάσαμε ως το τέρμα

και δεν κάναμε ακόμα την αρχή''

Πολύ μου αρέσει αυτό το τραγούδι .

Δεν νιώθω την ανάγκη να παραθέσω καμία επεξήγηση για το πως αντιλαμβάνομαι τους παραπάνω στίχους .

Είναι πολύ σαφείς νομίζω .

Ναι , πολύ τα λαχταρώ τα ταξίδια και ας με πιάνει πάντα η μελαγχολία του γυρισμού .

Πια , δεν στενοχωριέμαι τόσο όμως γιατί όπως λέει και ο αγαπημένος μου Αλκίνοος Ιωαννίδης σε ένα τραγούδι του : ''ο γυρισμός είναι ταξίδι''...