Ανάμεσα σε δύο κόσμους
αναζητώντας την ισορροπία
27 Νοεμβρίου 2007, 03:07
Χαθήκαμε...
Deconstructing Steppenwolf  

Χαθήκαμε αλλά εδώ είμαι.

Είχα τρεχάματα, ευχάριστα -ευτυχώς- και πού μυαλό για να γράψεις....

 

Απόψε όμως ήθελα να γράψω πολλά, είχα όρεξη και καλά νέα να μοιραστώ.

Ωσπου έκατσα να χαζέψω λίγο στο νετ και -κατα λάθος- έπεσα σε κάποιες εικόνες που με μαύρισαν και με έκαναν για άλλη μια φορά να αισθάνομαι άσχημα.

 

Νομίζεις ότι έχεις προβλήματα, διαρκώς είσαι ανικανοποίητος, θες κι άλλα - σε όλους τους τομείς. Οικονομικά, οικογενειακά, αισθηματικά, επαγγελματικά, σεξουαλικά ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος με όσα έχεις. Από μικρός μαθαίνεις όχι να εκτιμάς αυτό που έχεις, άλλα να κυνηγάς αυτό που δεν έχεις. Σε γαλουχίσαν ατο αξίωμα που λέει ότι η ευτυχία είναι σε αυτό που δεν έχεις. Το ότι ένα τέτοιο αξίωμα οδηγεί σε φαύλο κύκλο καθότι αυτό το οποίο κυνηγάς, μόλις το αποχτήσεις παύει να μπορεί να σε κάνει ευτυχισμένο,διότι έπαψε να είναι αυτό που δεν έχεις κι αντικαταστάθηκε αυτομάτως από κάτι άλλο, κανένας δεν μας το είπε....

Ώσπου κατα λάθος πέφεις πάνω σε αυτό που απέφευγες... σε εικόνες αυτών που ξέρεις ότι υπάρχουν και όσων ξέρεις ότι συμβαίνουν αλλά συστηματικά διαγράφεις από το μυαλό σου γιατί σου χαλάνε την "αισθητική". Και παγώνεις γιατί συνειδητοποιείς στιγμιαία το μέγεθος της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης σου. Ακόμα πιο πολύ όμως μουδιάζεις και ντρέπεσαι γιατί ξέρεις ότι όσο κι αν σήμερα σε ταρακούνησε αυτό που είδες, όσο κι αν φαινομενικά σε άγγιξε και παρόλου που φευγαλέα αναγνωρίσες πόσο τυχερός είσαι και πως τελικά όσα χρειάζεσαι τα έχεις και με το παραπάνω, ξέρεις ότι αύριο που θα ξυπνήσεις θα ριχτείς με ακόμα περισσότερο πείσμα στο κυνήγι του χαμένου θησαυρού.. αυτού που ουσιαστικά είναι ήδη στην κατοχή σου αλλά την αξία του οποίου θα αποδεχτείς μόνο όταν τον χάσεις...

Κεκτημένη ταχύτητα βλέπεις... δεν γίνεται να αλλάξεις συμπεριφορές και συνήθειες ετών χωρίς να σταματήσεις και να κάνεις έναν απολογισμό. Όμως ο χρόνος είναι χρήμα σου έμαθαν. Κι έτσι σου βγαίνει αβίαστα το να τρέχεις. Να τρέχεις να προλάβεις. Να κυνηγάς. Γιατί αν κάνεις το λάθος να σταματήσεις, μπορεί να ζαλιστείς και να πέσεις και τότε ίσως τσαλακωθείς. Αν σταματήσεις να τρέχεις μπορεί και να αρχίσεις να σκέφτεσαι. Κι αν κάτι έχει μείνει μέσα σου ίσως δεις τα χάλια σου. Για λίγες ώρες.. το πολύ για ένα βράδυ. Γιατί αυτό που θα δεις γρήγορα θα θες να το ξεχάσεις. Γιατί ενοχλεί κι εσένα και τους γύρω σου. Σου χαλάει τo image. Γιατί καλή η αυτοκριτική, καλές και trendy και οι τύψεις της μιας βραδιάς. Αλλά ας μην ξεχνιόμαστε. Εν κατακλείδι ο χρόνος είναι χρήμα κι η ευτυχία είναι σε αυτό που δεν έχεις. Κι έτσι αύριο ξανά προς τη δόξα τραβάς...

3 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

neerie (27.11.2007)
Σε διάβασα, σε ένοιωσα για μια στιγμή αλλά ξέρω σε λίγο θα σε "ξεχάσω", όπως ακριβώς περιγράφεις στο κείμενο σου...

Προσπαθώ να βρω τι ακριβώς φταίει και πως να το αλλάξω. Θέληση θέλει μόνο και ελάχιστη προσπάθεια. Κάποιοι το κάνουν ασυνείδητα, είναι τρόπος ζωής, άλλοι βαδίζουμε τυφλοί και περιμένουμε να μας κτυπήσει κατακούτελα.

Όμορφο κείμενο, με προβλημάτισε, ελπίζω όχι για λίγο...
Fler (27.11.2007)
Τρίτη φορά που βλέπω γραμμένα στο blog σου πολλά από αυτά που συμπτωματικά σκεφτόμουν κι εγώ τελευταία..

Και πάνω σε αυτά τώρα. Το ανθρώπινο είδος είναι μεν πανέξυπνο αλλά κάποια στιγμή συναντάει τοίχο. Και δεν πάει άλλο. Θα μπορούσε ίσως να τον διαλύσει ή έστω να ανοίξει μια τρύπα στα όριά του, αλλά αυτό απαιτεί μπόλικη φιλοσοφία και χρόνο.
Αλλά από την άλλη...είναι πολύ πιο εύκολο να συνηθίζεις σε θεωρίες όπως "μαθαίνω από τα λάθη μου", "εκτιμώ κάτι όταν το χάνω" και "κοιτάω να βολευτώ ΕΓΩ όσο καλύτερα μπορώ και δε βαριέσαι.."

Χρόνος, χρήμα, ανεκπλήρωτα και εθελοτυφλία.

Υ.Σ.: Όντως, που χάθηκες..;
Astron (27.11.2007)
Είμαστε αχάριστα πλάσματα. Δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα, ζητάμε πάντα κάτι περισσότερο. Αυτά που λες με έχουν προβληματίσει παρα πολύ στο παρελθόν (βλ. "Τα χαμόγελα του πολέμου").
Αν το καλοσκεφτείς ο τρόπος που ζούμε εμείς, οι τυχεροί αυτού του πλανήτη ίσως να είναι ο ορισμός της ευτυχίας για κάποιους άλλους πιο άτυχους. Αυτή η σκέψη και μόνο κάνει να μοιάζουν εντελώς ηλίθια τα παράπονα, τα θέλω μας, οι καθημερινοί μας πόθοι και ανησυχίες.

Αυτή βέβαια είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά, η ίσως πιο αισιόδοξη είναι ότι καταφέραμε (ως ανθρωπότητα) να φτάσουμε μέχρι εδώ ακριβώς επειδή δεν επαναπαυόμασταν ποτέ. Πάντα ζητούσαμε κάτι ακόμα, κάποια απορία θέλαμε να λύσουμε, κάποιο μυστήριο να εξερευνήσουμε, κάποια νέα Ήπειρο να κατακτήσουμε. Και αυτά βέβαια μεταφορικά μπορείς να τα δεις σε καθαρά προσωπικό επίπεδο (ερωτικό, συναισθηματικό, κοινωνικό κλπ). Είμαστε περίεργοι και δυσικανοποίητοι απ' τη φύση μας.
Ίσως χρειάζεται μια νέα φιλοσοφία ζωής για να μας ικανοποιήσει πια...

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
steppenwolf
Νίκη
από Τενεκεδούπολη


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/steppenwolf

Xώρος "ψυχανάλυσης" και ανάλυσης γενικότερα. Διέξοδος συναισθημάτων κι ενίοτε σάκος του μποξ.

Tags

'Οτι θυμάμαι χαίρομαι... Deconstructing Steppenwolf London calling Αναποδιές και γκρίνιες Αποδράσεις από την καθημερινότητα Ξεσπάσματα Ψάχνωντας απαντήσεις Μουσικά ταξίδια Πανεπιστημιακά Ταξιδιωτικές εξορμήσεις



Επίσημοι αναγνώστες (16)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links



template design: Jorge