Θανατική ποινή τα κανελιά φιλιά  του!

Σου ράβει  το στόμα και το καντήλι σβηστό .

Όλοι ακούν τη φωνή του, μα εσύ τη σκιά του.

Μασκαρεμένη σε ευαισθησία  ενθυμητική

η φωνή του.

Έτσι για να τιμήσει τις ερχόμενες απόκριες!!

Κομποδένει τα κορδόνια στα καφέ του παπούτσια.

Κόμπος απ’ τα παραμύθια που χρωστάει.

Χρωστάει  παντού.

Παντού χρωστάει.

Ίσως και να ξοφλήσει κάποιο φθινόπωρο

μα θα ‘ναι αργά.

Θέλω να έχει πλήρη άγνοια.

Ανεβαίνουν όμως…

Ανεβαίνουν στα ύψη οι τόκοι της αναμονής.

Πόσο κοστολογείς την αναμονή σου γυναίκα;

Γυναίκα με την πράσινη λίμνη στα βλέφαρα.

Μήνες είχε να φανεί. Χρόνος σου φαινόταν!

Εσύ μετρούσες…

Έτη απουσίας του μετρούσες!

Ολόκληρα έτη φωτός!

Φώς η αγάπη του! Όπως όλα του!

Κι η αναμονή σου, ανίκανη να λύσει τα κορδόνια.

Θλιμμένα παιδιά τα παραμύθια.

Σκοτεινά αγοροκόριτσα της παραφροσύνης.

Σκοτείνιαζαν κάθε που τα έδερναν με μανία

οι ερωμένες… αλήθειες του!

Μα ζουν οι ψυχές μες την παραφροσύνη;

Κι όμως…

Την περνούν για οξυγόνο κι έπειτα…

Κι έπειτα, ξυπνούν τα νυχτολούλουδα

κι αρπάζουν ό, τι βρουν….

Μα ό, τι βρουν!

Ληστές οξυγόνου : τα νυχτολούλουδα!

Ληστές νιότης: τα χέρια του!

Ληστές ανάσας: τα νυχτολούλουδα!

Ληστές του ολόκληρου, πάλι τα χέρια του!

Παράνομα τα νυχτολούλουδα.

Παράνομα και τα χέρια του.

Παρανομούν στη νόμιμη ψευδαίσθησή σου…

Σε διέρρηξαν χθες αργά;

Εμ… έτσι εξηγείται η αναστάτωση των αστεριών!

και μια κουρτίνα κουρελού

να χορεύει τον άνεμο

μπρος το θολό το τζάμι του σπιτιού σου…

Παύση.

Νότα καμιά.

Θέλουν μεγάλη τέχνη οι παύσεις του μισού..!!

 ΥΓ: Ένα δώρο, για 'κείνους που…. όχι απο μεγαλοψυχία, όχι.