28 του Δεκέμβρη 2007...

Πίνω ελληνικό καφέ και καπνίζω το πρωινό μου τσιγάρο. Λίγο πριν φύγω απ' το πατρικό μου, ρίχνω μια ματιά στο "μονόχνοτο" κουτί. Ύστερα απο πολύ καιρό, ομολογουμένως σκαλώνω σ' ένα ρεπορτάζ που είχε εικόνες απ' το Μοσχονήσι στο Αι Βαλί...

Ελληνικά καφενεδάκια,ασπρόμαυρες αναμνήσεις-να συγκρατούν κάτι πιο μεγάλο-, δακρύβρεχτα καλντερίμια και η κρητική διάλεκτος αναλλοίωτη. Κάπου ανάμεσα σ' όλα αυτά και το πατρικό του Ηλία Βενέζη. Τρέμω απο συγκίνηση, οργή, μα και περηφάνια.

Ένας δημοσιογράφος ψελλίζει: "όμορφο βίντεο, αλλά τι ελληνικό να κρατήσεις μέσα στην Τουρκία..." Διαμαρτύρομαι εντόνως. Η πιο μελιά πατρίδα μας είναι η καρδιά...είναι οι μυρωδιές και τα χρώματα!!! ’λλωστε το λέει και το γνωστό άσμα..." στο "Σικάγο μέσα ζεις στη λευτεριά και στην Αθήνα μεσ' την ξενιτιά..." Η δικιά μου πατρίδα το άρωμα των γιασεμιών στην αυλή μου...

 Ήθελα απλά, να τονίσω πως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που προσπαθούν να μας περάσουν τα θηρία. Υπάρχουμε εμείς οι νέοι και πιστεύουμε στην οικογένεια και στο Θεό μας και στην πατρίδα μας..! Αλήθειες υπάρχουν, παραμύθια υπάρχουν, αρκεί να μη χάσεις την πίστη σου....

ΥΓ1: δεν ξέρω τι μ' έπιασε να γράψω όλα αυτά πρωί πρωί, το πλούσιο καιμάκι του καφέ φαίνεται..! Μαζί............ :-) Καλημέρες....!!!!

ΥΓ2: Το μπερεδάκι στη φωτογραφία του γεράκου, κρύβει μια μαγία μέσα του! Εσύ τι λές;