Η αδιαφορία, ο ατομικισμός, ο ανταγωνισμός κυριεύουν τα πάντα. Διαφημίζονται οπουδήποτε και μας σκεπάζουν.

Αυτό όμως είναι ο,τι φαίνεται. Αλλά υπάρχει κι η αγάπη. Μπορεί να μην είναι πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, να μην προβάλλεται, να μην τοιχοκολλείται στις μεγάλες λεωφόρους, όμως υπάρχει. Χωρίς να επιβάλλεται.

Δεν παρουσιάζεται πάντα με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά μ’ έναν κάποιο μαγικό είναι παρούσα παντού, μέσα στο σπίτι, στις γειτονιές, στους χώρους διασκέδασης. Παντού.

Ενώνει ωκεανούς και ηπείρους. Και χιλιάδες χιλιόμετρα είναι ικανή να τα μετατρέψει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σ’ ένα χάρτινο τοίχο. Όποιος έχει ζήσει επί μακρόν σχέση εξ αποστάσεως, μπορεί να καταλάβει…

Εγώ δεν το χω ζήσει  ευτυχώς. Το χω βιώσει όμως μέσα από ιστορίες άλλων. Ασφαλώς ρομαντικές….με την αγάπη να φτάνει ως τα μπούνια…

-         Με σκέφτεσαι μωρό μου?

-         Αμ κάνω και τίποτ’ άλλο? Συ μωρό μου?

-         Όλη τη μέρα αυτό κάνω κι εγώ μωρό μου!

-         Πώς τα περνάς εκεί μωρό μου?

-         Πώς να τα περνάω μωρό μου? Μοναξιά, μελαγχολία…μου λείπεις παράφορα και νοιώθω πολύ μόνη…εσύ?

-         Ανία, βαρεμάρα και μουντάδα κι εγώ μωρό μου…περιμένω να γυρίσεις πάλι πίσω, μου ‘λειψες τρελλά…

-         Θα ρθω μωρό μου, και θα γίνουμε όπως ήμασταν…θυμάσαι μωρό μου?

-         Ξεχνιόνται αυτά μωρό μου? Θα ξεκινήσουμε πάλι απ’ την αρχή, σα να γνωριζόμαστε πρώτη φορά μωρό μου…

-         Σε σκέφτομαι…

-         Κι εγώ…

-         Σε θέλω…

-         Κι εγώ…πάρα πολύ! Πάρ’ το χέρι σου!

-         Ε?...

-         Απ’ το τηλέφωνο…(γκλουπ) και βαλ’ το στην καρδιά σου…πόσο χτυπάει για μένα?

-         Συνέχεια και δυνατά! Θέλω να σφίξω στα δυο μου χέρια το γυμνό κορμί σου…

-         Ναι…

-         Να το μυρίσω, να το χαϊδέψω…

-         Αχ ναι…

-         Και να ξαναπιάσουμε μαζί το ζενίθ της απόλαυσης!!!

-         Αχ αχ ναι….

-         Σ’ έφτιαξα μωρό μου?

-         Πολύ!!! Ξαναβαλ’ το χέρι σου!

-         .........