με τις ατελείς αισθήσεις μου συνέλαβα τη μορφή σου
ένα πρόσωπο παιδικό μ'ένα χαμόγελο
δυό μάτια αθώα κατάμαυρα με γυριστά ματόκλαδα

αργότερα τα χέρια τα δυνατά και τη βαθιά φωνή σου
το μελαψό σου δέρμα που μας έκανε τόσο να μοιάζουμε
το ψηλό σου ανάστημα και το βαθύ σου γέλιο

αμέτρητα κομματάκια ύλης σε ωραία σύνθεση
μηχανισμοί και εκφράσεις σε μοναδική συμφωνία
με ξεγελούσαν για χρόνια και χρόνια όμορφα.

Πίστεψα πως όλα αυτά είσαι εσύ
πέντε δέκα πράγματα και λέξεις και καταστάσεις
μερικά όνειρα,ένα παρελθόν,ένα στιγμιαίο παρόν

το μέλλον και η ζωή μπροστά περίμεναν
για πόσο μπορεί να ανθίζει ένα τριαντάφυλλο
αναδύοντας το λεπτό άρωμά του;



πόνεσα,ούρλιαξα,έκλαψα
για κείνο το σώμα που το είχα ταυτίσει με την ύπαρξή σου
για κείνες της νυχτερινές λίμνες των ματιών σου

Θύμωσα,έσπασα και αναθεμάτισα
οι πιο γλυκές μνήμες με βασάνισαν σαδιστικά
ξανά και ξανά ώσπου ήρθε ο καιρός

που τα δάκρυά μου ξεθώριασαν την εικόνα σου
και μη μπορώντας πια να δω καλά
κατάφερα να οσμιστώ εκείνο το λεπτό άρωμα

Καμμιά φορά νωρίς και απότομα έρχεται η ώρα
του θανάτου .

Ο σπόρος πέφτει στη Γη
και αρχίζει να αποσυντίθεται,αποφλοιώνεται,σαπίζει ..


Μα δεν περνά λίγος καιρός και να μια νέα τριανταφυλλιά
μεγαλώνει και αρχίζει να ανθίζει
το ίδιο λεπτό άρωμα που δεν χάνεται ποτέ.

Η ίδια ακτινοβολία πάντα αόρατη
και πάντα αισθητή μ'εκείνο τον παράξενο τρόπο
που παραμένει ασύλληπτος από τη λογική.

Γιάννη..ζωή και θάνατος είναι Ένα

Ξέρω..από δυό χρονώ σε πήρα απ'το χέρι
Ζήσαμε μέρες στοργής και χαράς
παιδικά μυστικά κι αθώες συνωμοσίες

κλάματα και καυγάδες για μια πάνινη μπάλα
αγκαλιές συγχώρεση γέλια
η αγάπη ...η λεπτεπίλεπτη ουσία που ξαναδίνει ζωή στην ύλη
δεν μπορεί να χαθεί .
Γι αυτό υπάρχει ακόμα ο κόσμος.
Γι αυτό θα υπάρχεις για πάντα .

Σ'αγαπώ.

photo:margo

Γιάννη ... : )