Πριν καμιά δυο μέρες ανάμεσα στα χιλιάδες άλλα μηνύματα (forward του forward), έλαβα και ένα που μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον! Ήταν βίντεο που έδειχνε έναν συμπαθέστατο τυπάκο να κρατάει μια χάρτινη ταμπέλα που έγραφε "Free Hugs" και να περπατάει στους δρόμους και σε εμπορικά κέντρα.

Στην αρχή τον κοιτούσαν καλά καλά, και μετά κάποιοι άρχιζαν να τον πλησιάζουν για να τους δώσει αυτή τη δωρεάν αγκαλιά... Μου φάνηκε πάρα πολύ συγκινητικό... Αυτός "χάριζε" αγκαλιές. απλές αγκαλιές, ζεστές και σφιχτές, γιατί είχε ανάγκη να πάρει την αγκαλιά από τους άλλους, και εκείνοι το ίδιο.

Τι να πει κανείς για την αγκαλιά... Για την επαφή, την ζεστασιά, τη μυρωδιά της; Γιατί είναι τόσο ανακουφιστική; Γιατί την αποζητούμε όταν χαιρόμαστε (μου’ρχεται να αγκαλιάζω όλον τον κόσμο όταν χαίρομαι) και όταν λυπόμαστε (θέλω τη μαμάαα μου!!!), από τότε που ήμασταν μωρά μέχρι τα βαθιά γεράματα (πολλές φορές όταν αγκαλιάζω τη γιαγιά μου, ετών 78, νοιώθω σαν να αγκαλιάζω ένα παιδί);

Έχει να κάνει με κάποιο ένστικτο που υπάρχει μέσα μας και έχει δημιουργηθεί από την εποχή που βρισκόμαστε στην κοιλιά της μαμάς μας, πιστεύω (υποθέσεις κάνω, ε;)... Ο ήχος της καρδιάς της που ακούγεται μάλλον τους υπέροχους 9 μήνες που σχηματιζόμαστε μέσα στην μήτρα, είναι καθοριστική επιρροή, και την έχουμε ανάγκη για όλη μας τη ζωή... Αυτή η αίσθηση ότι κάτι μας περιβάλλει προστατευτικά, κάτι ζεστό και μαλακό, είναι επίσης σημαντικά ανακουφιστική...

Ένας ακόμα λόγος που η αγκαλιά μας κάνει τόσο καλό, είναι που με κάποιους ανθρώπους παραπέμπει στην ερωτική πράξη... Αυτή η επαφή των σωμάτων που προκαλεί την επιθυμία..

Κάποιοι άνθρωποι που νοιώθουν άβολα με την αγκαλιά, πιστεύω ότι είναι σχεδόν συναισθηματικά ανάπηροι, ότι κάποια από αυτά τα στοιχεία τους έλειψαν στους πρώτους μήνες της ζωής τους και αυτό δείχνει ότι υπήρξε μια «μάνα» που δεν ένοιωθε μάνα, που απλά έγινε χωρίς να το θέλει... Και λυπάμαι όταν συναντώ τέτοιους ανθρώπους.

Όπως και να’χει νομίζω ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από μια αγκαλιά σε διάφορες στιγμές της μέρας (και της νύχτας άμα λάχει)!

Δεν χρειάζεται να πηγαίνει πάντα το μυαλό σας στο πονηρό...  :-)

Καλές αγκαλιές...