Πάντα μ' αρέσανε τα ρίσκα. Αλλά επίσης δε μ' αρέσει να χρωστάω κιόλας. Αυτά τα δυο χαρακτηριστικά όμως είναι ασύμβατα.

Γιατί, αν το ρίσκο δεν είναι συναισθηματικού τύπου, σημαίνει κυρίως χρήματα. Γιατί εξάλλου τι άλλο να ρισκάρεις? Μανταλάκια? Ή τυρόπιτες?

Έτσι λοιπόν, αν είσαι του ρίσκου, και ταυτόχρονα το φοβάσαι και λίγο, μοιάζεις με τον τύπο που χωρίζει τη δικιά του, ανοίγει την πόρτα να φύγει αλλά κάτι τον κρατάει πίσω. Δεν είναι οι τύψεις αυτές, αλλά το δάχτυλό του που έχει σφηνώσει στην εξώπορτα που η τύπισσα βάρεσε με θυμό φωνάζοντας “Άει σιχτίρ ηλίθιε!”. Άρα στο τέλος ο τύπος δεν έμεινε μόνο χωρίς γκόμενα, αλλά και χωρίς δάχτυλο. Αυτό λέγεται αλλιώς και ως “το ρίσκο του Πασχάλη”.

Όταν θέλουν να σου κάνουν πρόταση για ρίσκο, πρέπει να ξέρουν πότε θα σε πετύχουν. Το πρωί είναι αδύνατο. Γιατί αν δεν έχεις πάρει την καφείνη σου σωστά, υπάρχει πιθανότητα ο άλλος που θα σου ρθει με το πακέτο των προτάσεων του, όχι μόνο να μη γίνει δεκτός αυτός και το πακέτο του, αλλά παίζει η πιθανότητα να το φορέσει και καπέλο.

Η καλύτερη ώρα είναι μετά το φαγητό. Εκεί σε βρίσκουνε ναρκωμένο και μπαιλντισμένο. Το πιο σημαντικό όμως είναι δε, ότι σε πολλές ερωτήσεις αντί για σένα απαντάει το κοτόπουλο που μόλις έχεις καταβροχθίσει κι έχει εκδικητικές τάσεις.

Έτσι με βρήκανε και μένα...

• Είσαι να ανοίξουμε μια επιχείρηση μαζί?

• Αν βρήκες καλό άλλοθι...

• ξεκόλλα ρε, να φτιάξουμε μια επιχείρηση! Συνεταιράκια!

• Και τι να πουλάμε ρε καημένε? Τράπουλες? Ή βίους Αγίων?

• Όχι ρε! Κάτι που το κατέχουμε! ********* (να μην το ματιάσω)

• και πόσο πάει το μαλλί?

• 250.000 ευρώ! Δηλαδή...τίποτα!!!

• το “τίποτα” ως απάντηση αντιστοιχει στην ερώτηση “Τι είναι ο άνθρωπος”. Στην απάντηση “250,000 ευρώ” αντιστοιχεί μια άλλη ερώτηση! “πόσο μαλάκας είσαι”!

• Θα πάρουμε δάνειο βρε συ! Μπλα μπλα μπλα μπλα θα τα κονομήσουμε μπλα μπλα μπλα 2.000 ευρώ το μήνα μπλα μπλα μπλα μπλα έτοιμο το μαγαζί μπλα μπλα μπλα! (σαν τη διαφήμιση, άκουγα μόνο ο,τι χρειαζότανε)

• και δεν το κάνουμε ρε φίλε? Ούτως ή άλλως πιο κάτω δε γίνεται! Κο!

• Ωραία! Βάζουμε μπρος!

• Εννοείται! Κο Κο! Γουστάρω! Κο Κο Κο Κο Κο Κο Κο.....

(όταν μίλησε το κοτόπουλο...)