Ο πόνος του ξεχείλιζε από τις μύτες των ποδιών…

- Με παράτησε η τσουράπω! Μ’ έστειλε για βρούβες!

Όταν πρέπει να χειριστείς τέτοια θέματα, είναι καλό να παίρνεις μαθήματα από την ιστορία.

Πρώτος-πρώτος την έκανε ο Κοραής. Ήθελε πολύ να πολεμήσει, αλλά είχε ένα πρόβλημα. Το σπίτι του έβλεπε φάτσα το λιμάνι της Χίου. Κάποια μεσημέρια ερχόντουσαν τουρκικά καράβια και ρίχνανε κανονιές στο λιμάνι. Αυτό δεν τον πείραζε και πάρα πολύ, ούτως ή άλλως ξένοι ήτανε. Αυτό όμως που τον έκανε «Τούρκο» ήτανε η συμπεριφορά των Ελλήνων που απαντούσανε!

-         Και καλά, αυτοί είναι τουρκόγυφτοι, δε σέβονται τίποτα! Εσείς δε ντρέπεστε να βαράτε κανονιές, ευρωπαίοι πράμα, τις ώρες κοινής ησυχίας???

Μετά από αυτό δεν είχε επιλογές. Πήρε τα μάτια το κι έφυγε για το Παρίσι. Πήρε όμως μαζί του τον άσβεστο πόθο για λευτεριά, τον πόνο του για τη σκλαβωμένη πατρίδα, καθώς και μια μήνυση από τον έλληνα υπεύθυνο των κανονιών για άδικη επίθεση…

Ούτε εκεί όμως κάθισε ήσυχος. Συνεχώς έστελνε επιστολές δίνοντας κουράγιο στους εξεγερμένους αδερφούς.

«Ω! Τέκνα της πατρίδος! Δακρύζομεν βλέποντάς σας να πολεμήτε τον εχθρόν με σθένος και παλληκαριά! Σνεχίστε τον αγώνα σας! Ημεις ήμεθα εδώ έτοιμοι όποτε μας το ζητήσει η πατρίς να προσφέρομεν το παν για την ελευθερίαν της! Αγωνισθείτε! Εγώ τώρα πάω να παίξω μπριτζ και μετά είμαι καλεσμένος στη madame Sabine όπου θα εγκαινιάσει τον νέο της πολυέλαιο σε κλειστόν κύκλον! Εκεί θα μιλήσω για σας αδέρφια μου! Σας εύχομαι καλήν λευτεριάν! Ευχηθείτε μου καλά κέρδη!»

Ήταν, όπως κάθε διανοούμενος, υποστηρικτής της μέσης οδού. Μέση οδός είναι να μην κάθεσαι στ’ αυγά σου. Μέση οδός είναι όμως και να μην τα πετάς από φόβο μη λερωθεί το μπλουζάκι σου. Εν τέλει πήρε το μέρος των εξεγερμένων. Ούτως ή άλλως τσάμπα ήτανε…

Όπως κι η εκκλησία που όποτε τη ρώταγαν οι φτωχοί κι αγράμματοι έλληνες…

-         να κάνουμε επανάσταση?

-         Όχι τέκνα μου! Αυτές είναι σκέψεις του διαβόλου!

-         Μα αυτοί ξεκίνησαν πρώτοι και δε μας ΄χουν αφήσει ούτε μανικετόκουμπο!

-         Και τι φοβάστε? Μήπως δε σας βάλουν στο καζίνο? Η μοναδική επανάσταση τέκνα μου είναι η Δευτέρα παρουσία!!! Αυτή είναι η επανάσταση!

-         Και δε μας το λεγες ρε πάτερ και καθόμαστε και κυνηγιόμαστε με τους Τούρκους και ιδρώνουμε κι οι μισοί άντρες έχουν αρπάξει βηχαλάκι τρελλο?

-         Τη μέση οδό τέκνα μου! Η μέση οδός! Μέχρι να ρθει  Δευτέρα παρουσία!

Ο πόνος του ξεχείλιζε από τις μύτες των ποδιών…

-         Με παράτησε η τσουράπω! Μ’ έστειλε για βρούβες! Θα πάω να τα σπάσω όλα! Μάλλον τα φτιαξε με άλλον!

-         Χαλάρωσε αδερφέ! Διδάξου απ’ τους προγόνους σου! Ξέρεις τη μέση οδό? Αυτή να ακολουθήσεις!

-         Τι να κάνω δηλαδή?

-         Να πας με ευγένεια σπίτι της και να της γράψεις μια επιστολή που θα λέει «καλή συνέχεια σ’ ο,τι κάνεις!»

-         Τι ανοησίες είναι αυτές? Ωραία, το παίζω πες «μέση οδός»…κι αν είναι κει κι ο άλλος???

-         Πάρα πολύ ωραία! Αυτή θα ναι στο σπίτι της η δευτέρα παρουσία!