Α.

Την ξύπνησε βίαια το κινητό πλάι της. Ήταν ο ήχος που σημαίνει μήνυμα. Πολύ νωρίς το πρωί ή και νύχτα ακόμα. Ήταν σχεδόν σίγουρη ποιος ήταν. Αλλά δε βιάστηκε. Γύρισε το πλευρό της να τον δει. Είχε κι αυτός γυρίσει την πλάτη του μέσα στη νύχτα. Το έκαναν πριν μερικές ώρες και τώρα της είχε γυρίσει την πλάτη. ’λλο που δεν το ήξερε, το έκανε. Χωρίς να ξέρει αν άκουσε κι αυτός το κινητό της αποφάσισε να μην κάνει καμία κίνηση. Θα το έβλεπε το πρωί, έτσι κι αλλιώς πολύ που την ένοιαζε. Κάποια βλακεία θα της είχε γράψει πάλι. Ήταν κι αυτός ο φόβος μήπως ο Νίκος είναι τώρα ξύπνιος με ανοιχτά τα μάτια και τ' αυτιά του και περιμένει να δει ποια θα είναι η επόμενη κίνησή της. Όσο λεπτή κι αν ήταν θα την καταλάβαινε, τόσο κοντά που ήταν, σχεδόν κολλητά. Αυτό το κρεβάτι δεν το είχε αλλάξει από τότε που είχε εγκατασταθεί εδώ. Αποφάσισε. Θα το έβλεπε το πρωί..

Την ξύπνησε ένας ήχος από την κουζίνα. Αυτός ο ήχος που μας ξυπνά όλους που δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι. Είναι ολόκληρη η παρουσία κάποιου στην κουζίνα. Την θυμάται καλά και από τη μάνα της. Μόνο που τότε ξυπνούσε μάλλον από αγάπη κι όχι από θόρυβο..

Θυμήθηκε το μήνυμα! "Λες να το είδε ο Νίκος?" Κοίταξε στο κομοδίνο, το κινητό στην ίδια ακριβώς θέση με χθες. Ή έτσι νόμισε. Ξεκίνησε μια κίνηση για να το φτάσει, όταν είδε τον ίσκιο του να φτάνει στο κάσωμα της πόρτας. Πήρε την κίνηση πίσω και κοίταξε προς τα εκεί. Την κοιτούσε χαρμόσυνα. Όπως ακριβώς καθε μέρα που το σεξ της προηγούμενης νύχτας ήταν όπως το ‘θελε. "Καλό σημάδι" σκέφτηκε με μια επιφύλαξη..

"’ντε να δούμε πως θα βγει πάλι ολόκληρη η κωλοβδομάδα!", σχεδόν φώναξε αφού τη φίλησε. Έβαλε το σακάκι του και γοργά έκανε να φύγει. Την κοιτάζει μια τελευταία φορά "Να προσέχεις μωρό! Και σήκω κι εσύ σιγά σιγά να δεις τι θα κάνεις!". Ένας γδούπος σήμανε ότι έκλεισε η εξώπορτα. Σηκώθηκε να σιγουρευτεί. Θυμάται και την προηγούμενη φορά που ο γδούπος είχε κλείσει την πόρτα αλλά ο Νίκος ήταν ακόμη μέσα. Μετά από τόσο καιρό ακόμα προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της ότι δεν το είχε κάνει επίτηδες. Περπάτησε τον μικρό διάδρομο κι έφτασε στην πόρτα. Με μια ματιά και στο σαλόνι σιγουρεύτηκε ότι κανείς δεν ήταν εκεί. Δεν βιάστηκε να πάει προς το κινητό.

Έτσι κι αλλιώς, αν ήταν αυτός, δεν την πολυένοιαζε. Έτσι έπεισε τον εαυτό της να πάει πρώτα στο μπάνιο. Μπροστά της ο μεγάλος καθρέφτης πάνω από το νεροχύτη. Κοιτάχτηκε στιγμιαία. Μικρή ακόμη στην όψη. Κι εκείνα τα μαλλιά, τα τόσο πλούσια, κομμένα πιο κοντά τώρα. "’τσαλα που θα ταν τώρα αν δε τα είχα κόψει", σκέφτηκε. Ήλεγξε το σπυρί που όλο και μεγάλωνε κάτω από το χείλος της. Συχνό φαινόμενο. Θα το έσπαγε σε λίγες μέρες. Θυμήθηκε ξαφνικά σαν σκηνή από έργο που τον κυνηγούσε να του σπάσει εκείνο το γιγαντιαίο σπυρί στο χείλος του! Και φοβόταν τόσο αυτός, που της ξεφούρνιζε χίλιες δυο επιστημονικές αηδίες περί λάθους τεχνικής! Σα να είδε ένα αμυδρό χαμόγελο στον καθρέφτη με την άκρη του ματιού της. Αμέσως επανήλθε και σοβάρεψε. Έτσι, χαζά, όπως συνήθιζε τελευταία μετά από τέτοιες σκέψεις. Έριξε νερό στο πρόσωπό της με αυτό τον περίεργο τρόπο που είχα μάθει από μικρή. Γέμιζε κάθε παλάμη με πολύ νερό και κατευθείαν στο μάτι της! Με το άλλο χέρι στο άλλο μάτι τώρα..

Δροσερή και ακόμα μέσα στις κίτρινες πιτζάμες της γύρισε προς την κρεβατοκάμαρα. Σκέφτηκε προς στιγμήν να στρίψει αριστερά προς την κουζίνα στο τέλος του διαδρόμου αλλά αμέσως μετάνιωσε. Θα άρχιζε κι εκείνη σιγά σιγά πως υποκρίνεται την αδιαφορία της. Έπρεπε να δει επιτέλους εκείνο το μήνυμα. Πάλι ένας φόβος στιγμιαία την αναστάτωσε μήπως ο Νίκος πρόλαβε να το δει κι ύστερα το έσβησε. Δεν πειράζει. Σε αυτή την περίπτωση θα έπειθε τον εαυτό της ότι το κινητό είχε χτυπήσει στο όνειρό της. Κι όλα καλά!

Βούτηξε στο κρεβάτι για να χωθεί κάτω από το πάπλωμα, να χάσει την δροσιά της βρύσης. ’τσαλα όπως έσκυψε, σα να φάνηκαν τα ζεστά της ακόμα στήθη. Στρογγυλεμένα ακόμα χωρίς να φαίνεται πάνω τους καμιά ταλαιπωρία. Μόνο πάθος είχαν, μόνο αρμονία θηλυκή. Δεν την ένοιαξε και πολύ, σάμπως την έβλεπε κανείς?

Έφτασε το κινητό. "1 εισερχόμενο μήνυμα". Δεν ήταν όνειρο. Και δεν το κοίταξε κι ο άλλος, ευτυχώς. “Ανάγνωση"

"Χρόνια σκατά και κακούς απογόνους... ".. Αυτός ήταν, ήταν περισσότερο από βέβαιη. Τι ηλίθιες ποιητικές ασυναρτησίες έγραφε πάλι ο μαλάκας? "Καλά που δεν κατάλαβε τίποτα ο Νίκος, με τον ηλίθιο" Ούτε που έδωσε σημασία. Πάτησε το κόκκινο κουμπάκι του κινητού και το άφησε στο κρεβάτι. "Έπρεπε τώρα σώνει και καλά να γίνει κάτι για να εκνευριστώ πρωί πρωί!! Κι έχω και τόσα πράματα να κάνω!" Σκέφτηκε φωναχτά.

Πήγε στην κουζίνα κι άνοιξε το ψυγείο. Λίγο γάλα να πιεί, κανένα μπισκοτάκι να δοκιμάσει. Από αυτά της μαμάς της. Ακόμα δεν τα είχε τελειώσει από τις γιορτές που της έφερε. "Τόσα που έφερε κι αυτή η γυναίκα!" ξαναφώναξε θυμωμένα.

Θυμήθηκε -ευτυχώς- να σβήσει το μήνυμα. Από τα εισερχόμενα έφτασε πάλι στη μαλακία του. Κοιτώντας για λίγο το κινητό της, και πριν το σβήσει, το διάβασε άλλη μια φορά: "...που ποτέ δεν υπήρξες κανείς δε θα χάσει". Κάτι κατάλαβε τώρα..

" Ε, αϊ στο διάολο ρε παλιομαλάκα!! Χαμένος είσαι εσύ, ηλίθιε.. ’ντε και γαμήσου επιτέλους, μαλάκα!!" Συνέχισε με ακόμα μερικές χασαποκουβέντες, πάτησε "Διαγραφή" και ηρέμησε.

Ώρα να ντυθεί όμορφα, να περπατήσει προς τον υποδιευθυντή καυλιάρικα και να κάνει την έξυπνη.. Ήρθε η αγαπημένη της ώρα! Και κανένας μαλάκας δεν θα της τη χαλάσει!!

«Χρόνια σκατά και κακούς απογόνους

Ευχές γιατρικά στους αφόρητους πονους

Πόνους του μίσους και της λησμονιάς

Πόνους του πάθους και της μοναξιάς

_

Ο νέος σου χρονος πίκρα να φέρει

Να μην έχεις φίλους, λεφτάκια στο χέρι

Παρτούζες να κάνεις για να επιζήσεις

Από την κόλαση ποτέ μη γυρίσεις

_

Αυτά να κρατήσεις από μένα κακό μου,

Να μη σε πετύχω ξανά στο όνειρό μου

Ηλίθια να μένεις με άδειο κεφάλι

Να μη σου αξίζει ζωή πιο μεγάλη.

_

Αυτά, να τελειώνουμε με τον εμετό σου

Νομίζω σε σκότωσα, θρηνώ το χαμό σου

Σε λίγες στιγμές μου θα σ’ έχω ξεχάσει

Που ποτέ δεν υπήρξες κανείς δε θα χάσει..»

_

Αλέξης Π.