που στην περίπτωση μου μεταφράζεται σε:
- ατελείωτες ώρες μπροστά σε μια οθόνη,
- παλινδρομήσεις από το γραφείο στον καναπέ και ξανά πίσω στο γραφείο,
- μεγάλες ποσότητες γλυκών και αλμυρών σνακ,
- μάταια προσπάθεια να πειθαρχήσω και να συγκεντρωθώ σε μια διαδικασία που ονομάζεται "αναζήτηση εργασίας" και περιλαμβάνει αποστολές αιτήσεων 1500+ λέξεων...
- θρήνος των θυμάτων των τελευταίων ημερών, μερικά εκ των οποίων η -έτσι κι αλλίως μειωμένη- αισιοδοξία μου και η αυτοπεποίθησή μου...
- έντονες τάσεις φυγής, απομόνωσης και ασφυξίας
- πολύ μουσική κοψοφλέβικη κατά προτίμηση
Κάτι τέτοιες ώρες σκέφτομαι ότι τελικά ή είμαι πολύ ανώριμη, ή πολύ καλομαθημένη ή απλά ανίκανη. Και στις τρεις περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Απογοητευτικό...