Ξέρετε πως είναι να σας κρατάνε το κεφάλι κάτω από το νερό και να έχετε λίγα δευτερόλεπτα κατά τα οποία πρέπει να παλέψετε μ όλες σας τις δυνάμεις για να βγείτε ξανά στην επιφάνια?
Έτσι ένιωθα εγώ τον τελευταίο καιρό, (μεταφορικά πάντα, δεν αποπειράθηκε κανείς, ακόμα, να με πνίξει) ενόψει των πολλών υποχρεώσεων που έχουν μαζευτεί, μεταξύ άλλων και της εργασίας που είχα να κάνω για το πανεπιστήμιο και για την οποία δεν είχα κουράγιο να διαβάσω. (χρόνος υπάρχει, το θέμα είναι πώς τον αξιοποιείς). Πάνω που είχα πάρει απόφαση ότι δε θα κάνω τίποτα, γιατί είμαι τελείως απροετοίμαστη, υποσχέθηκα πως θα προσπαθήσω, και το έκανα για καθαρά συναισθηματικούς λόγους, (κάνω κάτι βλακείες ώρες ώρες!!) και μάλιστα ότι θα έβγαινε και καλό αποτέλεσμα. Άντε τώρα. Δεν μπορώ να μην τηρώ τις υποσχέσεις μου.
Έτσι, κάθισα στην καρέκλα μου, ξενύχτησα, δεν κοιμήθηκα, δεν έφαγα, κι όμως, για πρώτη φορά εδώ και 1 χρόνο που δουλεύω μ’ αυτούς τους ρυθμούς, η φόρμουλα δεν πέτυχε. Αυτή τη φορά, δεν κατάφερα να αποδώσω στο βαθμό που μπορώ/θέλω/πρέπει. Υπέκυψα στην πίεση και βρέθηκα στον πάτο της θάλασσας, χωρίς πυξίδα. Πήρα τελικά μια παράταση, η οποία μου δημιουργεί γραφειοκρατικούς μπελάδες κι επιπρόσθετα τρεχάματα, αλλά, δεν γινόταν αλλιώς.
Η αγαπημένη φωνή λέει πως δεν μπορώ να τα κάνω όλα καλά ταυτόχρονα. Κι όμως, θα έπρεπε να μπορούσα. Να σταματήσω να το σκέφτομαι και να νιώθω τόσο άσχημα, λέει, γιατί είμαι από μικρή σε κούρσα με τον εαυτό μου, κι όλο ανταγωνίζομαι το χρόνο, με στόχο την επιτυχία, σαν κατσαρίδα που την έχουν βάλει σε κουτί και την κατευθύνουνε σε μια πορεία. Της δείχνουνε που να πάει, κι αυτή ανταποκρίνεται επειδή δεν έχει επιλογή. Ο κόσμος της είναι το κουτί. Και να δεχτώ, λέει, ότι κάποια στιγμή, κάτι δεν θα πάει καλά, κάτι θα γκρεμιστεί, κάτι θα πάει στραβά, γιατί δεν γίνεται να είμαστε καλοί σε όλα, όλη την ώρα.
Κι έφτασε για μένα αυτή η στιγμή;
Ξέρω πολύ καλά ότι, για να βγω στην επιφάνεια και να αναπνεύσω λίγο οξυγόνο πρέπει μόνη να παλέψω. Και δεν υπάρχουν περιθώρια αποτυχίας. Μπορώ να χρησιμοποιήσω μια φράση από τον σοφό, έμπειρο και επικοινωνιακό DITHEN? Μια ζωή ψάχνουμε τη γνώση για να σωθούμε από την πτώση, είπε σ’ ένα σχόλιο. Εγώ όμως, αγαπητέ καθόλου-δήθεν όσο πιο πολλά μαθαίνω, τόσο πιο πολύ βυθίζομαι…
Και κάθε φορά που χάνω τον ελέγχω και πιάνω τον εαυτό μου να ναυαγεί και να βυθίζεται, παρακαλώ πάντα να είμαι κάποιος άλλος. Οποιοσδήποτε άλλος που δεν έχει καμιά σχέση με μένα ούτε με το τις δυνατότητες και πιθανότητες μου. Πχ βοσκοπούλα, να κόβω βόλτες στους αγρούς με τα προβατάκια μου, να φτιάχνω τυρί και να μην χαμπαριάζω από τις διάφορες κατηγορίες που έχουν τα συστήματα πληροφοριών και δεδομένων και τα κοινωνικά συστήματα και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τα συνδυάσουμε για το καλό της οικονομικής ανάπτυξης και της βιοποικιλότητας.
ή
Ξανθιά με βαμμένα νύχια. Είναι αλήθεια ότι οι ξανθές περνάνε πιο ωραία? Χωρίς να ασχολούνται με την εφαρμογή συστημάτων Customer Relationship Management σε οργανισμούς του δημόσιου τομέα με στόχο την προσαρμογή της κρατικής μηχανής στο ραγδαία εναλλασσόμενο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον (τοπικό και διεθνές) και στην εφαρμογή πρωτοβουλιών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης.
Βλέπω τον ξανθό μου εαυτό σε gros plan: κάθεται μ’ ένα περιοδικό τύπου COSMO και διαβάζει για το πώς να κατακτήσει τον άντρα των ονείρων του περιμένοντας το μαλλί να μακρύνει, και φυσικά δεν ασχολείται με οτιδήποτε χρήσιμο, ούτε καν τα ποστς των premium που αντικαθιστούν τα δελτία ειδήσεων!!
Όσες μέρες βρισκόμουν κάτω απ' το νερό, έφαγα ελάχιστο φαγητό (σε αντίθεση με μπισκότα και κέικ), έχασα 1 μάθημα χορού, 1 μέρα από την δουλειά, δεν απαντούσα τα τηλέφωνα, ανέβαλα όλες τις υποχρεώσεις που είχα σε σχέση με το σπίτι, με το αυτοκίνητο, τις ασφαλιστικές εταιρείες και τις τράπεζες, το λαπτοπ μου, ακόμα και την αισθητικό μου, όλα για την Τετάρτη. Πόσα χωράνε μέσα σε μια μέρα; Κανονικά η σημερινή Τετάρτη θα πρέπει να διαμαρτυρηθεί για τις διακρίσεις που κάνω εις βάρος της. Είπα και σε μερικά φιλαράκια και κουμπαράκια ότι θα τους δω μια άλλη φορά και πάει λέγοντας.
Είχα κλειστό το MSN, για facebook ούτε λόγος, και ούτε μπορούσα να συμμετέχω ενεργά στην blogοσφαίρα. Έβαλα τον Fuego (το neopet μου) σε ξενοδοχείο, γιατί δεν έχω χρόνο να παίζω μαζί του ούτε να τον ταΐζω. Έπαιξα μόνο 2 φορές gold miner με το μικρό μου αδερφό, ο οποίος με είχε πρήξει να παίξουμε, αλλά μόλις είδε πόσο ίδρωναν τα χέρια μου, με παράτησε ήσυχη. Γενική αποχή με αλλά λόγια…
Μόνο στην ψυχή μου αφήνω να τρεμοπαίζει ένα φως, μια μικρή ελπίδα που μπορεί να οδηγήσει μακριά απ’ αυτό το σκοτάδι. Κι αν αυτό το λες επικίνδυνη πρόκληση, σου υπενθυμίζω ότι ο μόνος που κινδυνεύει ειμ’ εγώ. Κι αν τολμήσω να σου δείξω τη δύναμη που κρύβει αυτό το μικρό φως, θα κινδυνεύουμε όλοι. Γι’ αυτό δεν μπορώ να το αφήσω να βγει στην επιφάνεια, δεν επιτρέπεται. Το κρατάω σφιχτά κάθε βράδυ κοντά στην καρδιά μου και με προστατεύει τα τελευταία βασανιστικά δευτερόλεπτα πριν με πάρει ο ύπνος, ή την ώρα που πετάγομαι στον ύπνο μου νιώθοντας τον παλμό μου να κτυπάει δυνατά, παντού στο κορμί μου, στο μέτωπο και στις άκρες των δακτύλων μου.Αντί σχολίων για τα ποστς της Δευτέρας (χθες με είδατε, δε με είδατε?):
Αγαπητά μου παιδιά,
Σας διάβασα με ιδιαίτερη προσοχή, απλά δεν μπορούσα να συμμετέχω στις συζητήσεις.
Neerie: Φοβερό ποστ (as usual). ωραίο θέμα η επικοινωνία, και ξαναμμένη η συζήτηση, παρόλο που ασχοληθήκατε μόνο με τη δυτική άποψη, και δη, την αγγλοσαξονική (η τάση του Men are from Mars, Women are from Venus). Επιμένω, πως πρέπει να κοιτάξουμε το θέμα κι από τη μουσουλμανική / ανατολίτικη πλευρά. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να είμαι μέρος της πολύ ενδιαφέρουσας συζήτησης που αναπτύχθηκε.
Sike: U RULE! Where would we be without you?
Gus: υποκλίνομαι!!
Mov: πάτησες ευαίσθητες χορδές και θα είχα πολλά να σου πω επί του Δευτεριάτικου θέματος σου, ελπίζω να έχουμε την ευκαιρία να τα αναλύσουμε.
Ιδιαίτερη μνεία πάει στην ειδική γυναικεία επιτροπή για την εξέταση της ερωτοψυχικής λειτουργίας του ανθρώπου, με ειδίκευση στα διάφορα αντρικά δείγματα που κυκλοφορούν. Με άλλα λόγια η ομάδα του sex-and-MH (kazanaki, mpara, sike, neerie, mov και άλλες).
Λοιπόν, σαν επίλογος, σας ευχαριστώ όλους που μου κάνετε λίγο χώρο στη μέρα σας. Και σας παρακαλώ να μου συγχωρείτε τις απουσίες, τις πραγματικές και τις εικονικές. Κι αν κάθομαι απέναντι σας και δεν μπορώ να σας μιλήσω, να είστε σίγουροι πως σας σκέφτομαι…
Στ΄ αλήθεια τώρα, χωρίς πλάκα: εκπαιδεύονται οι κατσαρίδες για κούρσες;
Ποιο τεύχος του COSMO λέει για την κατάκτηση που ανέφερα ποιο πάνω? Μέχρι να βάψω το μαλλί, να βρω το περιοδικό, και μέχρι να έρθει ο άντρας που θα υποστεί την κατάκτηση και να τον ενημερώσω σχετικά (όλα κι όλα, εγώ θέλω να ξεκαθαρίζω τις προθέσεις μου), πάω να ενημερωθώ για τις εξελίξεις του take-over που πρότεινε η Microsoft στη Yahoo!...
Αυτό που πραγματικά χρειάζομαι τώρα, είναι 2 cosmopolitan martini και 2 shots tequila gold με πορτοκάλι. Η καντίνα σερβίρει τέτοια θεραπευτικά παρασκευάσματα τις Τετάρτες;
16 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοLivin Single αυτοβιό γραφικά αφετηρία Γάλακτος επεισόδια καθημερινότητας τουρλού-τουρλού ψίθυροι Κύπρος μαθαίνω-σχολιάζω ντοκουμέντο πολιτικ φλαμπε Πολιτικ Φλαμπε πολλά για το τίποτα σαν ποίηση Σιγκαπούρη ταξίδια Σοκοπτήσεις Στα όρια το σίριαλ Τράβελ ψυχανάλυση
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |