Τις τελευταίες μέρες έχω γίνει ανυπόφορη... Τα νεύρα μου έχουν ξεπεράσει κάθε ανθρώπινο όριο... Το μαρτυράει ο τρόπος που κοιτώ, ο τόνος κι η ένταση της φωνής μου και πιο πολύ οι κινήσεις των χεριών μου-μεγάλες και κοφτές. Φορτικές οι λέξεις μου... κι οι ανθρωποι μου δε μ' αντέχουνε πια.! Θαύμα τελικά να έχεις φίλους να αντέχουν την ιδιορυθμία σου και την κάθε άλλο απο δημοκρατική σου στάση στα πράγματα....

Φρόνιμα μελένια μου, άλλωστε το 'χει γράψει κι ο Μανώλης:

Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή,

τ' όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί...