Λόγω των εργασιών στο σπίτι μου βρέθηκα το ΣΚ σε ένα αξιοπρεπέστατο δωμάτιο ξενοδοχείου. Αν και ήμουν αρκετά ενθουσιασμένη με την ιδέα, πολύ γρήγορα με το που μπήκα μέσα, τακτοποίησα τα πράγματα κι έκανα μια μινι επιθεώρηση, ένιωσα ένα ξεφούσκωμα μέσα μου.

Δεν ξέρω αν έφταιγαν τα μηνύματα που εντελώς διαβολικά λάμβανα όλο το βράδυ από παρέες που ήταν μαζεμένες και διασκεδάζανε, ο -για άλλη μια φορά- βροχερός καιρός, ή κάτι άλλο που δεν μπορώ να προσδιορίσω, πάντως τίποτα δεν μπορούσε να μου φτιάξει τη διάθεση. Ούτε το internet το οποίο χρυσοπλήρωσα με λαχτάρα για 24ώρες για να καταλήξω απλά να τσεκάρω τα email μου, ούτε η τεράστια τηλεόραση που έπιανε και SKY TV και είχε και 8 ταινίες να δεις, ούτε το μπάνιο που έκανα για να χαλαρώσω...

Όλα πήγαιναν στραβά. Από το MSN που ήταν άδειο - λογικό Σάββατο βράδυ τί περιμένεις; - το επεισόδιο CSI που κόπηκε στη μέση καλώντας με να δω τί θα απογίνει ο Mark στην αρχή της επόμενης season - από πότε το CSI έπαψε να έχει αυτοτελή επεισόδια;;; μέχρι το μπάνιο που έκανα και αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω αφρόλουτρο για να λουστώ -με αποτέλεσμα τα μαλλιά μου να γινουν μια τζίβα που ξέμπλεκα επίπονα για 1 ώρα και να εξακολουθούν να χρειάζονται λούσιμο- και τον βραδινό ύπνο -που ενώ το κρεβάτι ήταν μια χαρά, στριφογύρναγα πάνω του μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες λες και μου είχαν κάνει υπερβολική δόση καφεϊνης...

Δεν πρέπει να το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι χτες αλλά νομίζω ότι τα δωμάτια των ξενοδοχείων, όταν καταλύεις σε αυτά μόνος, έχουν την ιδιότητα να μεγενθύνουν την μοναξιά σου. Με έχει τρομάξει λίγο αυτή η σκέψη και για την ώρα απλά αρνούμαι να την επεξεργαστώ περαιτέρω. Περιμένω απλά να πάει η ώρα 12.00 να επιστρέψω στο γιαπί μου. Μπορεί να είναι ένα χάλι μαύρο, αλλά τελικά αισθάνομαι πολύ πιο άνετα εκεί.