Αυτό το μπλογκ ξεκίνησε σαν παράθυρο του εσωτερικού μου κόσμου προς τα "έξω". Τουλάχιστον έτσι έγραφα στο πρώτο μου ποστάκι. Έκτοτε έχουν περάσει 418 μέρες και πολλά έχουν συμβεί. Έτσι στην πορεία έχουν προκύψει δυο θεματάκια, απόρροια του γεγονότος ότι όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο έμπαινα σε μια διαδικασία "κοινωνικοποίησης"...

Θέμα 1ο: Οφείλω να ομολογήσω πως το παράθυρο αυτό έχει λειτουργήσει επιλεκτικά, επιτρέποντας μέχρις στιγμής να έρθει στην επιφάνεια μια αυστηρά περιορισμένη παλέτα συναισθημάτων ως επί το πλείστον αρνητική. Κοινώς, το εσωτερικό φαντάζει μαύρο κι άραχνο, καταθλιπτικό και γκρινιάρικο. Το οποίο έχει ώς συνέπεια, όποιος κρίνει αποκλειστικά από τα κειμενάκια αυτά να σχηματίσει μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα, που κάθε άλλο παρά αντιπροσωπευτική είναι (θέλω να ελπίζω ότι δεν είμαι τοοοοοσο μίζερη!). Φυσικά δεν αποποιούμαι ό,τι έχω γράψει μέχρι σήμερα. Είναι κομμάτια του εαυτού μου, αλλά παραμένουν αποσπασματικά. Αφού όταν είμαι καλά και δεν έχω "προβλήματα" δεν έχω καμιά όρεξη να κάτσω να γράψω, τί να κάνω;;;

Θέμα 2ο:(και ίσως σημαντικότερο) Γράφοντας κυρίως σκέψεις και προβληματισμούς πάνω σε θέματα άκρως προσωπικά, αισθάνομαι ότι έχω εκτεθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Και δεν είμαι σίγουρη πώς να το διαχειριστώ αυτό. Όταν δεν σε νοιάζουν οι άλλοι μπορείς να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου και να γράφεις ό,τι θες, όπως το θες. Καθώς όμως αναπτύσονται σχέσεις με άλλα μέλη, τα πράγματα περιπλέκονται αρκετά. Αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για το τί σκέφτονται οι άλλοι για σένα, πώς σε βλέπουν και εντάξει δεν είναι ανάγκη να ξέρουν όλοι για όλες σου τις ανασφάλειες και αδυναμίες...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Για την ώρα δε μπορώ να κάνω πολλά... Δεν θέλω να μπω σε διαδικασίες διαγραφής κειμένων, αλλά μπορώ να προσπαθήσω να μην ξαναγκρινιάξω... τουλάχιστον για όσο διαρκεί το καλοκαίρι! ;-)

Υ.Γ. Μια και μοναδική εξαίρεση, γιατί α) οι συνήθειες κόβονται δύσκολα και β) θα σκάσω αν δεν το πω. Δεν μπορώ άλλο τον βρετανικό καιρό!!! 2 Ιουνίου, και βρέχει όλη μέρα. Έχουμε 15 βαθμούς και 87% υγρασία.... ΕΛΕΟΣ!!!!!! Και το λέω εγώ που υποτίθεται ότι λατρεύω την βροχή... Αλλά όλα έχουν κι ένα μέτρο....