Μετά από πολλές περιπλανήσεις μου και μετά από χιλιάδες ώρες σπουδής προσωπικής για την ανακάλυψη της ανθρώπινης προσωπικότητας, έβγαλα το εξής απόφθεγμα: Δε θέλω να ξέρω.

Δε θέλω να ξέρω γιατί φοβάμαι. Λιγότερο για τον εαυτό μου, περισσότερο για τους γύρω μου. Γιατί αυτοί εκφράζουν εμένα, γιατί με έφεραν εδώ που βρίσκομαι. Γιατί τους επέλεξα ή με επέλεξαν με ρίσκο. Γιατί το ρίσκο πέτυχε και συνεχίζουμε να είμαστε μαζί.

Δε θέλω να ξέρω τι θα συμβεί αύριο. Αυτή η ιστορία με τους πέντε που έφυγαν άδικα με συγκλόνισε. Έφυγαν αναίτια. Χωρίς καν ένα γελοίο πρόσχημα! Τι να πω…

Οι χαρές θα συνεχιστούν όμως σε λίγο για μας. Γιατί ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να προχωρά. Και σε αντίξοες συνθήκες. Κουβαλώντας τα προσωπικά του αμαρτήματα και της γενιάς του. Κουβαλώντας τις συντηρητικές προγονικές παρακαταθήκες που τον καταδυναστεύουν. Σέρνοντας απ’ τις φτέρνες τα δώρα της επόμενης γενιάς.

Το φορτίο είναι μεγάλο. Η ευθύνη παγκόσμια. Κάποιοι δεν αντέχουν, τα παρατάνε. Κάποιοι αλλάζουν δρόμο. Κάποιοι αργοσβήνουν  στη άκρη της στροφής. Και μεις συνεχίζουμε απτόητοι χωρίς να γνωρίζουμε τι θα μας ξημερώσει…

Ας μην κατηγορούμε αυτούς που φεύγουν. Γιατί είναι θύματα του παραλογισμού που διέπει όλη αυτή τη διαδικασία. Όλα για τον ανταγωνισμό. Αυτό το σύννεφο που επισκιάζει κάθε ανιδιοτελή σκέψη, που καταστρέφει κάθε παρθένα λογική, που εμβολίζει κάθε συλλογική προσπάθεια.

Κάποιοι δεν αντέχουν να τον σηκώσουν. Προτιμούν απλά να αποχωρήσουν, ηθελημένα ή άθελά τους. Πιστοί στα ιδεώδη και στις αρχές τους. Γνωρίζοντας τις συνέπειες που θα υποστούν. Χάνονται πικραμένοι μα δοξασμένοι στις συνειδήσεις όσων δεν έχουν ακόμα αλλοιωθεί συναισθηματικά. Γιατί η αλήθεια τους είναι αγνή όπως η δημιουργία του κόσμου.

Φοβάμαι για κείνους που συνεχίζουν. Θέλω  να αντέξουν, πρέπει να αντέξουν. Μα το αύριο είναι σκοτεινό κι η μοίρα ανυπέρβλητη. Δεν την τιθασεύουν ούτε οι γονυκλισίες ούτε οι επικλήσεις. Δεν τη σταματά κανενός είδους γνώση, μαντεία ή προφητεία. Δεν μπορούν να την πλησιάσουν τα επιστημονικά πορίσματα.

Μόνο η αγνόησή της.

Γι’ αυτό δε θέλω να ξέρω…