Λοιπόν, έχω την ανάγκη να γκρινιάξω!!

Σήμερα, είχα την φαεινή ιδέα (επειδή χρειάστηκε δηλαδή) να κάνω αίτηση για ανανέωση του διαβατηρίου μου, το οποίο έχει λήξει αρκετά χρόνια τώρα.

Ήξερα βέβαια ότι η διαδικασία έχει αλλάξει, και είναι λίγο πιο αυστηρή και χρονοβόρα.

Έτσι μάζεψα με προσοχή τα δικαιολογητικά και πήγα πρωϊ πρωϊ με την αυγούλα, στο αστυνομικό τμήμα. Τι να δώ; Κατ'αρχήν δεν έβρισκες πουθενά να παρκάρεις σε ένα σημείο που πάντα ήταν χαλαρά... "Τυχαίο", λέω... Μπαίνω μέσα και βλέπω ανθρώπους με τα βιβλία τους, τα σάντουιτς τους (μόνο τάπερ με κεφτεδάκια δεν πρόσεξα) σε όλα τα πιθανά σημεία όπου μπορεί να καθίσει κανείς. Σε πεζούλια, στις σκαλες παντού...

Και παίρνω νούμερο 187!!!! Λέω, "ok, σε ποιο νούμερο είμαστε;" και βλέπω με φρίκη (πραγματική φρίκη) νούμερο 21!!! Από τις 8 μέχρι τις 9:15πμ είχαν εξυπηρετηθεί 21 νούμερα (γιατί νούμερα είμαστε που τα ανεχόμαστε!!!), άρα μέχρι το 187 θα πρέπει να περιμένω 12 ώρες και κάτι, βγάλε και μερικά νούμερα που κουράστηκαν ή βαρέθηκαν και έφυγαν, γύρω στις 9 ώρες νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένω...

Και ρωτώ η αφελής:

Συγνώμη, δεν έχουμε άλλες δουλειές;;; Πρέπει να πάρουμε άδεια για να πάμε εκδρομή στο αστυνομικό τμήμα;; Κι αν όντως βιάζεσαι και πρέπει να βγάλεις το διαβατήριο (καλή ώρα) τι κάνεις;;;

Και επίσης αφού υπάρχει ταμπέλα που λέει ότι εξυπηρετεί μέχρι 150 άτομα τη μέρα, γιατί εκδίδει χαρτάκια και μετά από αυτά;

Και επίσης, γιατί δεν τηρεί συνεχόμενη αρίθημηση, ωστε να ξέρει κάποιος ότι δεν θα προλάβει μεν σήμερα, αλλά να μπορεί να καβαντζώσει σειρά για αύριο;

Σημειωτέον δεν τολμάει να γράψει στο χαρτάκι μέσο χρόνο αναμονής... Αναρωτιέμαι γιατί!!!!

Αναρωτιέμαι αν όλη αυτή η ιστορία έγινε για καλό ή όχι;

Αν πάω το απόγευμα και έχει περάσει η σειρά μου, θα κάνω φόνο να το ξέρετε!!!

Δεν θα με ξαναδείτε ελέυθερη αλλά μέσα από τον Κορυδαλλό!