Ok.. το παραδέχομαι...

Μου έχει ανοίξει η όρεξη. Και δεν μπορώ να πω όχι σε φαγητό, πόσο μάλλον σε γλυκό.

Και πλέον άμα ξεκινήσω, τρώω ακατάπαυστα. Δηλαδή μέχρι σκασμού και τελικής πτώσης.

Και μετά θέλω να πάω για ύπνο... για να χωνέψω... ωστε στο επόμενο γεύμα να είμαι σε πλήρη ετοιμότητα.

Κι υποτίθεται ότι όταν γύριζα θα μαζευόμουνα λιγάκι στο θέμα του φαγητού...

Μάλλον έχει δίκιο μια ψυχή που με φωνάζει ...χρυσόψαρο.