Όσο πιο μεγάλος είναι ένας έρωτας που περνάς, τόσο πιο μικρό αναμνηστικό έχεις κρεμάσει στο δωμάτιό σου για να τον θυμάσαι…

Πάνω, ψηλά απ’ το κρεβάτι έχω κρεμάσει το μικρό διαβολάκο που μου τον είχε χαρίσει κάποια, κάποτε. Ακριβώς απέναντι περήφανος προβάλλει ο Άη- Γιώργης που ξεσπαθώνει, που μου τον έχει κοτσάρει η μάνα μου, να με φυλάει λέει από τις κακοτοπιές…

-         Ρε μάνα τι μου τον μπαστάκωσες τον Άη Γιώργη από πίσω απ’ το κρεβάτι μου?

-         Γιατί παιδάκι μου, τι πρόβλημα έχεις? Εικόνα σου ‘φερα, δε θα συγκατοικήσετε!

-         Απλά από τη μια ο διαβολάκος, από την άλλη ο Άη-Γιώργης και στη μέση εγώ, ε αυτό δεν είναι κρεβάτι! Οι ειδήσεις του mega είναι με τα τηλεπαράθυρα! Έλεος!

-         Να βγάλεις το διαβολάκο! Αμάν πια με την αηδία!

-         Ε δε γίνεται, είναι δώρο…

-         Μη μας χαρίσει τίποτα καμιά τσουλίτσα, αμέσως να το κορνιζάρουμε, μη μας χαρίσει τίποτα η μάνα, αμέσως να το στείλουμε από κει που ήρθε!

-         Μα όταν κοιμάμαι, θέλω να βλέπω ωραία όνειρα ρε μάνα! Ο διαβολάκος πάνω γράφει «από τον διαβολάκο σου, στον άγγελό μου με αγάπη μουτς μουτς μουτς μουτς », το βλέπω και με χαλαρώνει, αρχίζω να μετράω προβατάκια και κοιμάμαι, ενώ η εικόνα πάνω γράφει «Εν τούτω νίκα» και νοιώθω σαν τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο! Πώς να με πάρει ο ύπνος? Μετρώντας προβατάκια πολλούς τους παίρνει ο ύπνος, μετρώντας Τούρκους έχεις δει πολλούς?

-         Συγνώμη κιόλας, αλλά αυτή που σου χάρισε το διαβολάκο, δε μου χεις πει ότι σε παράτησε μια ωραία πρωία για έναν φραγκάτο και συ σαν ηλίθιος της κλαιγόσουνα να γυρίσει πίσω για κανένα τρίμηνο?

-         Ακριβώς! Γι’ αυτό δε θέλω τον Άη- Γιώργη πάνω απ’ το κρεβάτι μου! Γιατί θα μ’ αρχίσει το κήρυγμα και δε μπορώ την κρεβατομουρμούρα…

-         ΑΗ-ΓΙΩΡΓΗ, ΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΣΟΥ…!