Δευτέρα σήμερα, 21.7.2008 και είναι η πρώτη μέρα του ζωδίου των Λιονταριών. Να ζήσετε να σας χαιρόμαστε. 

Στο Λονδίνο σήμερα το πρωί, 3 εκατομμύρια άνθρωποι θα πάρουν το υπόγειο τρένο προς το κέντρο της πόλης για δουλειά. Και θα πάρουν μια δωρεάν εφημερίδα, τη Metro που διατίθεται σε αντίτυπα που αρκούν για όλους να περάσουν την ώρα τους στο τραίνο.

Σ’ αυτήν θα διαβάσουν πόσα χάπια πήρε το πρότυπο της νεολαίας που ακούει στο όνομα Amy Winehouse, πόσους πλάκωσε στις μπουνιές και πόσο πολύ της λείπει ο emo σύζυγος της που βρίσκεται στη φυλακή.  

Μαθαίνουν επίσης  ότι η πρώτη φωτογραφία των διδύμων της Angelina και του Brad κόστισε στο περιοδικό που τη δημοσίευσε 10εκ δολάρια και ότι το διάσημο ζευγάρι δώρισε αυτά τα λεφτά σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. (Έχει κάποιος κάτι να πει;) 

Θα ψάξουν σ’ άλλο αρθρο να δουν αν υπάρχουν εξελίξεις στο διαζύγιο του Paul McCartney. Η πρώην σύζυγος πήρε 25εκ λίρες στερλίνες στο διακανονισμό του διαζυγίου, μετά από 5 χρόνια γάμου. Μάλιστα, είχε απολύσει τους δικηγόρους της και υπερασπίστηκε τον εαυτό της στο δικαστήριο, επειδή τους θεωρούσε ανίκανους που δεν μπορούσαν να πάρουν περισσότερα λεφτά. Την έπαθε όμως τελικά γιατί προκύπτουν άλλα 100εκ κι ένα συμβόλαιο 60εκ λιρών για καινούριο δίσκο, το οποίο ο McCartney υπέγραψε μετά την έκδοση του διαζυγίου. Το Λονδίνο χαμογελάει θριαμβευτικά που η εν λόγω κυρία δε θα πάρει ούτε σεντ απ’ αυτά τα λεφτά, γιατί φάνηκε από την αρχή πως το άτομο ήταν χρυσοθήρας και δεν έπρεπε να την είχε παντρευτεί ο δημοφιλής Σκαραβαίος.  

Αντίθετα, όλοι συμπονούν την πρώην κυρία Roman Abramovich η οποία έφαγε μεν το κέρατο από τον μεγιστάνα ιδιοκτήτη της Chelsea ο οποίος ερωτεύθηκε σφόδρα ένα διεθνούς φήμης μοντέλο, (κι έφαγε κατσάδα από το Ρώσο πρωθυπουργό γι’ αυτό του το ολίσθημα). Με το αζημίωτο βέβαια: η κα Abramovich πήρε το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ από δικαστήριο σε διακανονισμό διαζυγίου: 2.5δις δολάρια σε μετρητά και ακίνητα, (7-8 κάστρα από κει κι από δω σε Ρωσία, Αγγλία, Σκωτία κι Αμερική κι 1εκ δολάρια το μήνα για την διατροφή των 5 παιδιών τους). 

Κι αναρωτιούνται όλοι αν τελικά είναι αλήθεια ότι η Madonna θα πάρει διαζύγιο από τον Guy Richi κι αν προσέλαβε τον ίδιο δικηγόρο που είχε χειριστεί την υπόθεση McCartney.    

Το απόγευμα μετά τις 5:00, στη διαδρομή της επιστροφής από τη δουλειά προς το σπίτι, θα πάρουν  μια άλλη εφημερίδα, The londonpaper, ή την London Lite οι οποίες διατίθενται επίσης δωρεάν, και θα διαβάσουν ακριβώς τα ίδια πράγματα.   

Σ’ αυτές τις εφημερίδες όμως, δεν θα διαβάσουν ότι 77 εκατομμύρια Πακιστανοί ζούνε με εισόδημα κάτω του ορίου της φτώχιας και σε άθλιες συνθήκες χωρίς σπίτια, νερό και ηλεκτρισμό. Αυτό μπορεί να προκαλέσει ακόμα και εξέγερση εναντίον της κυβέρνησης αν ακουστεί στο Πακιστάν ο απόηχος της φωνής του  Μεξικανού Emiliano Zapata, γύρω στα 1910: "Es Mejor morir de pie que vivir un siglo de rodillas" Μετάφραση στα Γερμανικά: «Καλύτερα να πεθάνεις όρθιος παρά να ζεις έναν αιώνα στα γόνατα». 

Δεν πρόκειται επίσης να αντιληφθούν το ρόλο που παίζουν οι συναλλαγές στις διεθνείς χρηματοοικονομικές αγορές στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου, κι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την προσφορά και τη ζήτηση του προϊόντος, ή την κρίση στη Μέση Ανατολή. Αλλά καλύτερα ν’ αφήσουμε την ανάλυση αυτού του θέματος σε άλλο ποστ, γιατί αλλιώς θα ξημερωθούμε.  

Σε μια άλλη γωνιά της γης, οι Γάλλοι χορεύουν στο ρυθμό που χτυπάει με το ντέφι της η Carla Bruni, ενώ στη Μεσόγειο η Ελλάδα ψάχνει τραγουδώντας από δω τη θάλασσα κι από κει το πλοίο (έλεος δηλαδή!).  

Και το μετρίου απόδοσης νησί, στο οποίο έτυχε να γεννηθώ, στην άκρη της Μεσογείου, απλά ακολουθεί το ρεύμα. Αν βρέξει καλώς, αν όχι, θα πούμε στον αρχιεπίσκοπο να κάνει καμιά δέηση. Λες και το μικρό μέγεθος της χώρας είναι δικαιολογία για διανοητική τεμπελιά! Ααααχ! Προσπαθώ να μην σκέφτομαι ότι ζω εδώ, γιατί κινδυνεύω από αυτανάφλεξη.  

Τα νέα της ημέρας είναι ότι μετακόμισα στο διαμέρισμα μου το Σάββατο 19.7.2008. Πριν η τηλεόραση και το ιντερνετ κατακτήσουν το χώρο. Γιατί; Διότι δε φτάνει να νομίζω ότι μπορώ να τρέξω χωρίς βοηθητικούς τροχούς. Πρέπει να το κάνω κιόλας.

Το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να κοιμηθώ τις προηγούμενες 2 νύχτες είναι θέμα διαδικαστικό που θα λυθεί με το πέρασμα του χρόνου και τη συσσώρευση κούρασης. Στο κάτω κάτω δεν διατηρώ και τις καλύτερες σχέσεις με το Μορφέα, ανεξάρτητα με το χώρο που βρίσκομαι. 

Στο μεταξύ το φούξια παραμένει και σήμερα η πρώτη μου επιλογή, ενθουσιάζομαι ν’ ανοίγω το πρωί τα ηλεκτρικά μου παράθυρα (γκζζζζζζζζ και βλέπω φως!), τρελαίνομαι για Stavento (Φέρτε την, να την επιάσω στα χέρια, φέρτε την, γιατί άλλο δεν την παλεύω, και ας είναι η τελευταία, γιατί να εκραγώ κοντεύω ) Ανακαλύπτω επίσης ότι μια μικρή πετσέτα κάνει την ίδια δουλειά με μια μεγάλη! Κι ονειρεύομαι μια μέρα να οδηγήσω για λίγο μια Ferrari.   

………………………………………………………. 

Επίλογος 

Όλες αυτές οι στιγμές χορεύουνε στη χούφτα μου σήμερα, σε τρελό ρυθμό με φιγούρες κάθετες, οριζόντιες, κυκλικές, σε παράλληλη και αντίθετη φορά. Κι είναι όλες εξισου σημαντικές. Τις μοιράζομαι μαζί σας ανάκατες χωρίς να δίνω έμφαση πουθενά. Η βαρύτητα και η σοβαρότητα τους δε μετρούνται για σκοπούς ιεράρχησης και δεν κατηγοριοποιούνται.  

Γιατί; 

Διότι παντού στον κόσμο ο έρωτας πυρώνει στα μάτια και ματώνει στα δάχτυλα (φτάνουν λίγα κάρβουνα ματιές μια ζωή να προσκυνάω δυο στιγμές... Αυτό είμαι σίγουρη ότι κυκλοφορεί σε κάθε γλώσσα).

Οι όμορφες γυναίκες τραβάνε συνήθως όλα τα βλέμματα και όλοι, ανεξαιρέτως οι γονείς προσπαθούν να διαμορφώσουν τα παιδιά τους κατ’ εικόνα και ομοίωση τους (σαν τα μούτρα τους ήθελε να πει η ποιήτρια, αλλά την σταματάει η καλή της ανατροφή).  

Ολ’ οι άνθρωποι ψάχνουν ένα μάρτυρα στη ζωή και στο θάνατο τους για να μη χρειαστεί ν’ αντιμετωπίσουν την πιο σκληρή πραγματικότητα: ότι στην ουσία είμαστε μόνοι, κι ότι το σύμπαν παραμένει παγερά αδιάφορο στην ευτυχία ή στη δυστυχία μας.

Τις χαμογελαστές καλημέρες μου
Chocolat avec le kaléidoscope   

ΥΓ: συγχωρέστε με που σας ζάλισα πρωί πρωί