Ή αλλιώς το να ζεις με ένα παντζάρι στο κεφάλι...

Τελικά τα νησιά είναι μια χαρά για διακοπές... Αρκεί οι φίλοι σου να έχουν ένα πολύ μικρό σπίτι σε απόσταση 10μ από τη θάλασσα, αρκεί το νησί να έχει μερικά γενναία κορίτσια, αρκεί το μπαρ να βρίσκεται σε απόσταση 63 βημάτων από το σπίτι των φίλων, αρκεί να μην τρως πια σε εκείνα τα άθλια εστιατόρια που μόνο φαγητό δεν κάνουν, αρκεί το σπιτάκι να έχει και μια μικρή κουζίνα για να μαγειρεύετε, και μια μικρή βεράντα μπροστά στη θάλασσα για να κάθεστε και όλοι όσοι περνάνε να σας κοιτάνε γιατί τους κοιτάτε και εσείς παράξενα, αρκεί δίπλα στο σπίτι να γίνονται που και που συναυλίες (ας είναι καλά ο Αλεξ), αρκεί να έχεις πάντα μια σκάλα για να ανέβεις στην ταράτσα, αρκεί να έχεις ξαπλώστρες στην ταράτσα, και ένα φουσκωτό διπλό στρώμα, και έναν υπνόσακο για να μπεις από κάτω με το γενναίο κορίτσι και να μην μπορείτε να μετρήσετε τα αστέρια που πέφτουν γιατί είναι τόσα πολλά, και η ώρα να περνάει να περνάει μέχρι που να πρέπει να φύγει, και μετά;

Μετά Κύθηρα ε;