Είναι 17 χρονών
Είναι 17 χρονών. Όμορφη κοπέλα, δυναμική και με τσαμπουκά. Αισθάνεσαι ότι και μια στραβή ματιά να της ρίξεις, θα έχεις άσχημα ξεμπερδέματα. Οι γονείς της είναι χωρισμένοι και η ίδια ποτέ δε δίστασε να υπερασπιστεί τη μητέρα της, όταν θεωρούσε ότι ο πατέρας της την κακομεταχειριζόταν. Εδώ και κάποιους μήνες έχει μια σχέση. Πηγαίνει Τρίτη λυκείου και είναι πολύ αγχωμένη για τις εξετάσεις. Θέλει να περάσει εκτός Αθηνών για να ζήσει στο maximum το φοιτητική ζωή. Το άγχος της αυτό την οδήγησε τον Αύγουστο στο νοσοκομείο.
Είναι 17 χρονών. Υπερευαίσθητη. Έχει μια σχέση που την κακοποιεί λεκτικά και την χτυπάει. Εξαιτίας του έχει αποκοπεί από ολους τους παιδικούς της φίλους. Αναπαράγει με ακρίβεια το οικογενειακό μοντέλο που γνώρισε μικρή και μέσω του οποίου η ανδρική καταπίεση έχει στο μυαλό της νομιμοποιηθεί. Τις λιγοστές φορές που προσπάθησε να τον χωρίσει, εκείνος έπεσε στα γόνατα και άρχισε να κλαίει και να την παρακαλάει, πυροδοτώντας μέσα της ένα μηχανισμό ενοχής που την έκανε να μην θέλει να τον στεναχωρήσει, να τον δέχεται πίσω και να τον συγχωρεί. Πηγαίνει Τρίτη λυκείου και η μόνη διέξοδος που βλέπει είναι να περάσει εκτός Αθηνών, έτσι ώστε η απόσταση να τους χωρίσει μοιραία. Το άγχος της αυτό την οδήγησε τον Αύγουστο στο νοσοκομείο.
Είναι το ίδιο πρόσωπο. Μια ακόμα περίπτωση που επιβεβαιώνει την κεντρική ιδέα της ταινίας «American Beauty» στην οποία τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.
Όμως αυτή δεν είναι μια ακόμα ταινία. Είναι η ζωή της.
Υ.Γ. Δεν ξέρω πώς μπορεί ένας γονέας να διαχειριστεί μια τέτοια κατάσταση. Πώς μπορείς να επιστρέψεις από τον παιδοψυχολόγο που μόλις σου έχει εκμυστηρευτεί το τί συμβαίνει στο παιδί σου και να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Να το παίξεις χαλαρή και άνετη, σα να μη τρέχει τίποτα, έτσι ώστε η απαραίτητη εμπιστοσύνη παιδιού-παιδοψυχολόγου να μην κλονιστεί. Πώς μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια όταν πλέον γνωρίζεις ότι υπάρχει ένας μαλάκας εκεί έξω ο οποίος βρίζει και χτυπάει το παιδί σου. Το παιδί σου που μέχρι χτες νόμιζες ότι με τη στάση σου είχες καταφέρει να το σώσεις από τέτοιες καταστάσεις.
6 σχόλια - Στείλε Σχόλιοmelkat06 (02.10.2008)
Δεν ξέρω πώς μπορεί να χειριστεί ένας γονιός αυτή την κατάσταση...
Φαντάζομαι πως το λάθος είναι, εν μέρει δικό του, γιατί τα μαθαίνει μέσω παιδοψυχολόγου και όχι απ' ευθείας από το παιδί του.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ σε αυτήν την περίπτωση, είναι να σταθεί δυνατός/ή και να προσεγγίσει το παιδί του. Να το κάνει να καταλάβει πως μπορεί να του πει τα πάντα και να το βοηθήσει να έχει μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση.
Υγ. Σε γενικότητες αυτά μπορώ να πω, γιατί η κάθε περίπτωση διαφέρει και γιατί μιλώ εκ του ασφαλούς. "Όποιος είναι έξω απ' τον χορό..."
thank (02.10.2008)
Νίκη καλημέρα. Εβαλες δύσκολα και ζόρικα. Και όπως πάντα με τον ξεχωριστό σου τρόπο και τα συγκεκριμένα ερωτήματα και επισημάνσεις.
Ετσι είναι, εκει που νομίζεις ότι έχεις τακτοποιήσεις κάποια θέματα, βλέπεις πως, είτε σου ανοίγουν άλλα, είτε αυτά που νόμιζες πως είχες τακτοποιήσει δεν σου προκύπτουν (ως γονιός εννοώ).
Αν και τελικά, έχω την αίσθηση (όχι απόδειξη), πως πολλές φορές οι γονείς παραβλέπουν πράγματα, όχι σκόπιμα και με κακό σκοπό, είτε γιατι είναι επηρεασμένοι από κοινωνικές καταστάσεις, είτε επειδή δεν "αντέχουν" να τα διαχειριστούν. Δηλαδή, αυτό το "που μέχρι χθες με τη στάση σου νόμιζες πως τα είχες καταφέρει", ίσως σηκώνει κουβέντα. Ολο και καποια σημάδια προειδοποίησης θα υπάρχουν.
Και δεν έχουν να κάνουν μόνο με το παιδί, το κατά πόσο εκδηλώνει κάποια "συμπτώματα" ώστε να τα προλάβεις. Συνήθως όλοι μένουν εκεί. Υπάρχουν και ενδείξεις, από τη συμπεριφορά και τις συνθήκες των γονιών, το κλίμα που τους διαμορφώνουν. Και εκεί συνήθως εθελοτυφλούμε.
Το θέμα με τον ψυχολόγο και τον ειδικό, είναι μεγάλη ιστορία. Εγώ θα το σκεφτόμουν πολύ αν χρειαστεί, όχι επειδή γενικά είμαι κατά των ψυχολόγων, αλλά για το πως μπαίνει το παιδί στην όλη ιστορία. Αλλοιώς τα βιώνει.
Τώρα για την ενοχή, ίσως είναι το πιο σημαντικό. Η ενοχική ανατροφή των παιδιών, είναι ότι πιο χειρότερο υπάρχει. Και εκδηλώνεται παντού και πολλές φορές νομίζοντας πως είναι ανώδυνα. "Δεν ντρέπεσαι να στενοχωρείς τη μαμα, τον παπού, τη γιαγιά, παλιόπαιδο", μέχρι άλλα, προσφιλή με τα οποία κάνουμε και λιγο πλάκα. Ασε αυτό με τους στόχους, τις συγκρίσεις κλπ. αλλο να παροτρύνεις και να δίνεις έμπνευση στο παιδί για κάποια πράγματα και άλλο να του περνάς το "¨οι στόχοι σου ή το τίποτα"
Αν το δουν οι γονείς αυτό λιγο διαφορετικά, πχ άλλο το "όριο" για κάποιους λόγους και άλλο η "ενοχή", τότε ισως να ειναι διαφορετικά.
επομένως, ναι ειναι δύσκολο και ίσως ανυπόφορο. (ειδικά αν έχεις τον μαλάκα να τη δέρνει, του σκίζεις ότι έχει και δεν έχει, τον τσακίζεις ... Οκ και αυτό δεν ειναι ευκολο, γιατί μετά θα στραφεί εναντίον σου το παιδι... οκ στοπ.)
pluton (02.10.2008)
Τι να πρωτοπεί κανείς... Δυστυχώς, αυτά είναι από τα άσχημα της ζωής. Την ώρα που προσπαθείς να μείνεις συγκεντρωμένος για μια από τις πιο δύσκολες περιόδους, να αντιμετωπίζεις τέτοια προβλήματαchocolat (03.10.2008)
"Να το παίξεις χαλαρή και άνετη, σα να μη τρέχει τίποτα, έτσι ώστε η απαραίτητη εμπιστοσύνη παιδιού-παιδοψυχολόγου να μην κλονιστεί."
Αυτό είναι δηλαδή το θέμα; Αισθάνομαι πως κάτι τέτοιο είναι ανθρωπίνως αδύνατο. Ακόμα και ο πιο ήρεμος και ψύχραιμος άνθρωπος στον κόσμο μπορεί να διαπράξει φόνο σε τέτοιες περιστάσεις, και να μην νιώσει ποτέ ενοχές. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για τα παιδιά του.
Αν ήμουνα γονιός ή αδερφή της κοπέλας για την οποία μιλάμε, μάλλον θα χαλούσα τον κόσμο για να την προστατέψω, και χωρίς τύψεις. Η αγάπη αυτό σε οδηγεί να κάνεις, κι ας πει μετά ό,τι θέλει ο ψυχολόγος!
DITHEN (03.10.2008)
Συγκλονιστικο το Post, μα πολυ περισσοτερο η ιστορια που περικλειει!
Σε τετοιες περιπτωσεις δεν αποκαλυπτεις τιποτα στο παιδι σου, απο οτι σου εκμηστηρευτηκε ο Ψυχολογος, για να διατηρησεις την σχεση εμπιστοσυνης αναμεσα τους! Ειναι σημαντικη και πρεπει να ενισχυθει αυτη η σχεση αν θες να βοηθησεις το παιδι, ωστε ο Ψυχολογος με επαγγελματικο τροπο να μπορεσει να το βοηθησει!
Παραλληλα ομως, εχει σημασια να προσπαθησεις να αναπτυξεις ενα ειλικρινη διαλογο με το παιδι μεσα στο σπιτι και να το κανεις να σε εμπιστευθει! Χωρις φωνες, χωρις επικρισεις! Δεν χρειαζεται επικριση μα συμπαρασταση! Αυτο που πρεπει να ξερει, ωστε να μπορεσει να βρει την δυναμη να ξεφυγει απο ασχημες καταστασεις, ειναι οτι ο γονιος του θα ειναι διπλα του και θα το στηριζει με αγαπη σ τις οποιες επιλογες του!
Αναπτυσσοντας τον διαλογο, γενικα θα πρεπει ο γονιος να υποδειξει στο παιδι οτι η κακοποιηση και η ασκηση ψυχολογικης βιας δεν ειναι αποδειξη αγαπης, αλλα αποτελει αρρωστημενη κατασταση! Ισως το παιδι να μην το συνειδιτοποιει διοτι αυτο γνωρισε και πιστεψε ως επιδειξη αγαπης ακομα και μεσα στο οικογενειακο του περιβαλλον, και τωρα το μεταφερει υπομενοντας το και στην προσωπικη του ζωη!
Πρεπει να του γινει ξεκαθαρο οτι αυτο ειναι αρρωστια και οχι αγαπη! Να αρχισει να το καταλαβαινει και να του δοθει απο τον γονιο να καταλαβει (με γενικες αναφορες ωστε να μην αποκαλυφθει ο Ψυχολογος), οτι αν ποτε βρεθει σε τετοια κατασταση πρεπει να φευγει και οτι ο γονιος ειναι εκει να το στηριξει με αγαπη και θαλπωρη! Οτι ο γονιος μπορει να ειναι διπλα του και το παιδι εχει καπου να στραφει, δεν ειναι μονο του!
Συγνωμη αν εγινα κουραστικος, αλλα αυτα πιστευω!Sike (03.10.2008)
δεν χρειάζεται να προδώσει ό,τι έμαθε από τον παιδοψυχολόγο. Απλώς να βρει μια ευκαιρία να ανοίξει σχετική κουβέντα με το παιδί της και, στην αοριστολογία επάνω, να τοποθετηθεί, να πει στο παιδί ότι βίαιες και εκβιαστικές συμπεριφορές δεν πρέπει να γίνονται ανεχτές κτλ.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
steppenwolf
Νίκη
από Τενεκεδούπολη
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/steppenwolf
Xώρος "ψυχανάλυσης" και ανάλυσης γενικότερα. Διέξοδος συναισθημάτων κι ενίοτε σάκος του μποξ.
Tags
'Οτι θυμάμαι χαίρομαι... Deconstructing Steppenwolf London calling Αναποδιές και γκρίνιες Αποδράσεις από την καθημερινότητα Ξεσπάσματα Ψάχνωντας απαντήσεις Μουσικά ταξίδια Πανεπιστημιακά Ταξιδιωτικές εξορμήσεις
Επίσημοι αναγνώστες (16)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
- Astron
- pavel
- Deos
- vouliakis
- avgi
- thank
- Emaki
- PHILIPPOSSM
- melkat06
- mprizas
- audioslave
- Kinezes_trexoun_gimnes
- sunnybeach
- ariadni0909
- desertrose2406
- sven
Πρόσφατα...
- Fnac no more
- f***ed up and wasted pt. 1
- Μερικές φορές... (2)
- The Fountain
- Διάλειμμα
- Τα χάπια μου...
- Τα νεύρα μου...
- Καταρρέω (νομίζω)
Δημοφιλέστερα...
- Smurfs, αστυνόμος Σαΐνης, λαστιχαρκουδάκια και λοιπά παιδικά...
- Το νέο μου σπίτι!
- Ποιός ζει στη θάλασσα σε ανανά;;;;
- "Άντε και γαμ*σου!"
- Έχω σκάσει...
- Καλωσήρθατε στον κόσμο των "μεγάλων"...
- Αν με πίστευες λιγάκι...
- Ωχ.. έχω εκπομπή!!!
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
- Aiolos_m
- Audioslave
- Astron
- Chocolat
- Deos
- Digital_hijo
- Eleni
- Fler
- Gazakas
- Jorge
- Kinezes_trexoun_gimnes
- Movflower
- Mprizas
- Neerie
- Orfeus
- Other_side
- Pavel
- Philippossm
- Sunnybeach
- Thank
- The_mist
- Tren
Links