Όταν η ψυχή σου τυλίγεται κουβάρι, η γλώσσα και τα δάκτυλα σου δένονται κόμπο και λιώνεις σαν κερί, μια γενική κρίση λειτουργεί ευνοϊκά για σένα. Μπορείς άνετα να χώσεις το πένθος για τον εαυτό σου στη γενική στενοχώρια. Βρίσκεις πλήρη κάλυψη, και μπορείς να φοράς άνετα μαύρο. Είναι σαν να ψάχνεις χώρο να βάλεις ένα ακόμα βιβλίο σε μια γεμάτη βιβλιοθήκη. Θα σπρώξεις λίγο αριστερά, λίγο δεξιά, και το βιβλίο θα βρει μια θέση. Και θα χαθεί μετά, θα γίνει ένα με τον όγκο του συνόλου και θα ασχολείσαι μ’ αυτό.    

Πάμε λοιπόν: 

Όσοι δεν συμμετείχαν ποτέ στη ζωή τους σε εκδηλώσεις μαζικού ενθουσιασμού (διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, απεργίες, Eurovision, συνθήματα, Λαζόπουλος-TV, γήπεδα, εξεγέρσεις) ούτε τους ταίριαξαν ποτέ οι ασκήσεις ομοιογενούς σκέψης και οργανωμένης ιδεολογίας (πολιτικά κόμματα, στρατοί, εκκλησίες, προσκοπείο, φιλανθρωπικές και άλλες οργανώσεις) νιώθουν ένα ασήκωτο βάρος αυτή την εποχή. Δεν είναι εύκολο να βρεις τη σωστή πορεία συλλογισμού και δράσης μέσα στο χαμό που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα γύρω μας.   

Ανάμεσα σ’ αυτούς που δυσκολεύονται ν’ ακολουθήσουν κάποιο συγκεκριμένο ρεύμα είμαι κι εγώ. Στενοχωριέμαι για όλα. Ολόκληρο τον όγκο! Για τους γονείς που έχασαν το παιδί τους, για μια πανέμορφη πόλη που καταστράφηκε, για το θάνατο του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας,  για την Ινδή που σκοτώθηκε στη Λευκωσία ενώ οδηγούσε το ποδήλατο της, (αλλά βέβαια γι’ αυτήν δε θα φωνάξει κανένας, είναι αλλοδαπή, το ξέχασα), ακόμα και για την επιδημία μαλάριας που εξαπλώνεται επικίνδυνα στην Ζιμπάμπουε.  

Κι αυτή η στενοχώρια δεν είναι προσποιητή, ούτε υπερβολική. Και σίγουρα δε σημαίνει πως όσοι την βιώνουμε περνούμε το εικοσιτετράωρο κλαίγοντας. Επηρεάζεται, όμως, αναμφίβολα, ο τρόπος με τον οποίο επεξεργαζόμαστε τα γεγονότα. Βάζουμε τη ρουτίνα  στο μικροσκόπιο, και αναθεωρούμε τα δεδομένα και τους σημαντικούς στόχους της ζωής μας.      

Μετράμε κάθε μέρα τα εγκλήματα δια των οθονών μας. Η διαμαρτυρία είναι έγκλημα, η σφαίρα είναι έγκλημα, ο πετροβολισμός και οι φωτιές είναι εγκλήματα. Έγκλημα είναι και η αδιαφορία.  Το παιγνίδι με τις έννοιες δε σταματά. Προσπαθούμε να τις αναλύσουμε, να τις εξηγήσουμε, να τις εγκλωβίσουμε σε όσα καταλαβαίνουμε, για να μην αφήνουμε ασάφειες. Ελευθερία, φασισμός, βία, αλλαγή, εκδημοκρατισμός, κοινωνικός αναβρασμός, κρίση, καπιταλισμός, αποσταθεροποίηση, τέταρτη εξουσία, ανεργία. Αλήθεια, τι θα μείνει απ’ όλ’ αυτά;  

Δε στενοχωριέμαι μόνο. Θυμώνω κιόλας! Έξω φρενών γίνομαι! Με τους πολιτικάντηδες του κόσμου, με την ελληνική κυβέρνηση που δε λέει να καταλάβει πως πρέπει να παραιτηθεί, με τους μικρούς που φωνάζουν και πετάνε πέτρες επειδή δε θέλουν να πάνε φροντιστήριο, ενώ σε 20 χρόνια θα έχουν έδρα στη Βουλή των Ελλήνων (ιδιαίτερα όσοι έχουν το δημόσιο λέγειν) και θα κοιτάνε με δέος τον πρωθυπουργό τους, το γέρο-Τσίπρα!  

Με τους Αμερικανούς που βγάλανε για πρόεδρο έναν ψηλό χρώματος φραπέ-μέτριο-με-λίγο-γαλα που θα λύσει όλα τα προβλήματα της οικουμένης!  

Με την κυπριακή κυβέρνηση που ξέρει να συσπειρώνει το 33.3% των ψήφων που της αναλογούν. Την αξιωματική αντιπολίτευση που ξέρει να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα με το δικό της 33.3%. Και το 66.6% των καλών και αφοσιωμένων ψήφων ανταποκρίθηκε με θρησκευτική κατάνυξη στο τράβηγμα της ηλεκτρικής σκούπας, πιστεύοντας πως θα υλοποιηθούν τα μύρια κολοκύθια φούμαρα που τους έταζαν οι ηγέτες τους! Έλα τώρα, πώς κάνεις έτσι; Τί στόχος, τί συμφέροντα, με τις λέξεις θα παίζουμε τώρα; 

Και δε μιλάει κανείς!!  

Κανείς;;  

Όχι δα!!  Μίλησε κάποιος!  

Ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρος!! Μάλιστα κύριε!! Τι νομίσατε δηλαδή; σιγά που θα έχανε την ευκαιρία! Βγήκε, κυρίες και κύριοι στην κηδεία του Τάσσου, και τα είπε όλα, χαρτί και καλαμάρι!! Για το ξεπούλημα της πατρίδας, για το μάζεμα των ψήφων με τη χρήση ανταλλαγμάτων! Πες τα Χρυσόστομε!! Εγώ πάντως, πολύ το χάρηκα! Πότε έχουμε ξανά αρχιεπισκοπικές εκλογές; Θα πάω να τον ψηφίσω!! Ενοχλήθηκαν λέει οι ανώτατοι πολιτικοί κύκλοι, οι κυβερνητικοί και οι αντιπολιτευτικοί!! Έπαυσαν οι χοροί και τα πανηγύρια! Απαράδεκτη συμπεριφορά λένε! Δεν είναι η δουλειά του Αρχιεπισκόπου να ανακατεύεται στην πολιτική, λέει το Προεδρικό!   

ΣΑΣ ΧΑΙΡΕΤΑΕΙ Ο ΔΙΓΕΝΗΣ ΣΤΑ ΜΑΡΜΑΡΕΝΙΑ ΑΛΩΝΙΑ!!!     

ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΝ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΛΛΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΦΑΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ; Πολύ κακό χούι, και δεν το είχα ποτέ στη ζωή μου. Δεν ξέρω τι έχω πάθει, αλλά θέλω να βλέπω ειδήσεις. Αχ! Τι άλλο μου μέλλεται να πάθω; Αν αρχίσω να διαβάζω κι εφημερίδες, θα αναζητήσω τη βοήθεια ειδικού!

*********************************************************************

*********************************************************************

- Chocolat, που ταξιδεύεις πάλι; 

- Ε; εδώ είμαι πατερούλη, παρακολουθώ το ρεπορτάζ. 

- Προσηλώθηκες, βλέπω, μπράβο! Και τι λέει; 

- Ε, τι να λέει, για την οικονομική κρίση λέει και τους νεους οικονομικούς στόχους!  

- Άρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις! 

(ακόμα κι εδώ προκύπτουν υποχρεώσεις για μένα, πώς γίνεται αυτό;) 

- Τι πρέπει να κάνω δηλαδή; 

- Να αποφεύγεις την υπερκατανάλωση και τα περιττά έξοδα!! 

- Μα αφού έχουμε ύφεση, πέφτει η τιμή της βενζίνης και των προϊόντων. Πέφτει ο πληθωρισμός, αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα, τα καταστήματα βάζουν αναγκαστικά προσφορές για να ενθαρρυνθεί η κατανάλωση και να επιταχυνθεί η οικονομική ανάπτυξη!! Σε κύκλο δεν πάει; 

- Άσχετο!!! 

(??????????????) 

- Πρέπει να περιορίσεις τα έξοδα σου! 

- Οκ father!! 

- Το απόγευμα που ήσουνα; 

- Εγώ; Εμ, είχα πάει να πάρω κάποια πράγματα για το σπίτι.  

- Μα αφού είπες ότι δε θα έπαιρνες τίποτα’ άλλο προς το παρόν.  

- Ναι; όντως, είπα! 

- Βρήκες τραπεζαρία; 

- Όχι!! Πήγα σε όλα τα καταστήματα, και δεν βρήκα αυτό που θέλω! Άρα θα περιμένω.

- Ε, τι πήρες τότε; 

- Μα βρε μπαμπά, να μην πάρω για το σπίτι ένα ζευγάρι κόκκινες μπότες; Και μωβ γόβες; Καινούριο σπίτι, έτσι θα τ’ αφήσω; Χριστούγεννα έρχονται! 

*********************************************************************

ΥΓ1: Παρακολουθήσατε μια κλασσική σκηνή οικογενειακής συνεννόησης!  

ΥΓ2: Το παρόν blog επιθυμεί να εκφράσει τη βαθιά του ευγνωμοσύνη στην όμορφη καμηλοπάρδαλη που κατάφερε να εντοπίσει τις λέξεις που είχαν δηλωθεί ως αγνοούμενες.