Και κάπως έτσι έρχεται για άλλη μια φορά, μια από τις στιγμές  του χρόνου, η πιο επίσημη, που καλείσαι να κάνεις τον απολογισμό σου. Τέλος χρόνου και αρχή καινούργιου. Κι εσύ ψάχνεις να δεις πού βρίσκεσαι, τί πορεία διέγραψες στο μεσοδιάστημα και πού θες να πας...

Προσωπικά μιλώντας το 2008 ήταν ένας δύσκολος χρόνος. Γεμάτος ανατροπές, έντονα συναισθήματα και σημαντικές αποφάσεις. Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι δεν πρέπει να έχω παράπονα. Και δεν έχω. Δε λέω, έφαγα κάποια γερά χαστούκια ειδικά στο πρώτο εξάμηνο αλλά στη συνέχεια οι καταστάσεις εμοιασαν να ομαλοποιούνται και κατα βάση αισθάνομαι τυχερή. Παρόλα αυτά η χρονιά δεν κλείνει ανέμελα και έχω ένα έντονο προαίσθημα ότι το 2009 θα είναι εξίσου δύσκολο και μάλλον πιο απαιτητικό.

Αν καθόλη τη διάρκεια του 2008 έψαχνα να βρω μια κατεύθυνση, το 2009 θα πρέπει να ψάξω να βρω μια ισορροπία. Θα πρέπει σε πρώτη φάση να επαναπροσδιορίσω τα θέλω μου και σε δεύτερη να βρω τρόπους να τα συμβιβάσω μεταξύ τους. Και αν αυτό δεν είναι εφικτό τότε πολύ απλά θα πρέπει να αναθεωρήσω τις προταιρεότητές μου. Δουλειά, φίλοι, σχέση, προσωπικά ενδιαφέροντα, ελεύθερος χρόνος, οικογενειακές υποχρεώσεις όλα θα πρέπει να βρουν τη θέση τους στο μικρόκοσμό μου.

Έτσι το 2009 μάλλον θα είναι χρονιά πειραματισμού έτσι ώστε να μπορέσω να βρω τη φόρμουλα που θα με οδηγήσει ομαλά σε μια πιο ενήλικη εκδοχή της κατα βάση φοιτητικής αντιμετώπισης που επιφυλάσσω στα πράγματα. Κι ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει.

Υ.Γ. Μουσικά ο νέο χρόνος με βρίσκει καταγοητευμένη από την ατμοσφαιρικότητα, τη μελαγχολία και την ευαισθησία που αποπνέει η μουσική του Erik Satie...