15 Φεβρουαρίου 2009, 00:33
Message in a Bottleψίθυροι
Ξέρεις, είναι άνεμος. Τον ξέρω καλά πια. Νιώθεις την παρουσία του και τη δύναμη του αλλά δεν μπορείς να τον εντοπίσεις. Ούτε και να τον πιάσεις, εννοείται. Το ρεύμα του σ’ αρπάζει και σε παρασύρει μέσα σε μια στιγμή. Και αυτή η στιγμή τυλίγει τη ζωή σου. Γίνεται το κέντρο της ύπαρξης σου. Οποιαδήποτε αντίσταση δεν ωφελεί. Είναι μερικοί άνθρωποι που έχουν αυτό το χάρισμα. Ίσως το ’χεις κι εσύ…
Θα βρίσκει πάντα μποφόρ να ταξιδεύει, δε θα μπορείς να τον σταματήσεις. Είπαμε, άνεμος είναι! Ίσως και να μην αντιληφθείς ποτέ την απουσία του. Έχει ο ίδιος φροντίσει γι’ αυτό...
Μην τρομάζεις, δεν πρόκειται για παράπονο. Μοίρα είναι, θα έλεγα.
Στο πέρασμα του χρόνου θα βρίσκεις χιλιάδες λόγους ν’ ανησυχείς. Όμως μη φοβάσαι, σ’ έχει διαλέξει! Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι εκεί.
Του αρέσει να μιλάει, να διηγείται ιστορίες, να τραγουδάει. Με τις ώρες. Δεν υπάρχει πιο μαγευτικό θέαμα. Ούτε άκουσμα. Φτάνει να σ’ αρέσει να τον ακούς. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σμίγουν σε μια του κουβέντα. Σε μια του ματιά.
Μπορεί να καταφέρει οτιδήποτε. Γι’ αυτό να του κάνεις τα χατίρια, όλα! Όλος ο κόσμος θα ξεδιπλώνεται μπροστά σου.
Να του πετάς καμιά βλακεία να γελάει που και που. Όταν ξεκαρδίζεται, ανοίγουν οι ουρανοί!
Να είσαι δυνατή, το απαιτεί. Και το 'χει ανάγκη.
Όταν στενοχωριέται και θυμώνει να είσαι εκεί. Δε θέλει παρηγοριά και δύσκολα θα παραδεχτεί πως χρειάζεται βοήθεια. Αλλά αν παραμείνεις κοντά του για λίγο, θα κουρνιάσει στην αγκαλιά σου. Θα τη γεμίσει. Αναζητάει το χάδι...
Κάνει γκάφες και τρομερά λάθη. Απ’ αυτά που πονάνε. Όμως μην του κρατάς κακία. Συγχώρεσε τον, ξέρει να υποφέρει.
Τα υπόλοιπα πρέπει να σου είναι γνωστά. Ίσως κι αυτά. Δε χρειάζεται να σε κουράζω άλλο.
Και μην ξεχνάς να κατεβαίνεις στη θάλασσα που και που. Η αρμύρα της κυλάει στο αίμα του και θ' αγγίξει κι εσένα...
Εγώ δεν ξέρω να υπάρχω χωρίς αυτόν. Το είδωλο του θα με ακολουθεί για πάντα. Έλξη εθιστική. Μετράω τις στιγμές στους κτύπους της καρδιάς μου. Τις Τρίτες, τις Τετάρτες, τις Πέμπτες. Αιώνιες…Έτσι κι αλλιώς, το πριν δεν το θυμάμαι, και το μετά δε με απασχολεί. Πες του να μην ανησυχεί. Πες του…
-
pterarhos (15.02.2009)
Απλα συγκλονιστικο...
thank (15.02.2009)
Ξέρεις, αν βάλεις τα γραπτά σου μπροστά από ένα καθρέφτη, ίσως ανακαλύψεις πως έχουν κάτι από αυτόν τον άνεμο και απ’ την παρέα του. Το κύμα. Ισως να εισαι κι εσύ το κύμα, ίσως να είσαι ένας απ’ τους ανέμους. Διαφορετικά, δεν θα κατάφερνε κανείς σας ν’ ακολουθεί κανέναν. Δεν θα τα βρίσκατε. Οχι επειδή ο άνεμος τρέχει. Αλλά επειδή διαρκώς κινείται σ’ εναν χορό αναρχικό. Και είναι έυπλαστος. Μπορεί να κυριαρχήσει σε όλον το κόσμο, μπορεί και να χωθεί σε κάποιο μπουκαλάκι με το πιο μικρό στόμιο του κόσμου. Μόνο ένας άνεμος ή κάποιο κύμα λοιπόν τον κάνουν κουμάντο. Κι’ αυτός, μόνο με ανέμους και κύματα παίζει.
Το μπουκαλάκι θα σου κάνει παιχνιδάκια αγωνίας, καθώς το παρακολουθείς να τσουλάει ριψοκίνδυνα, πάνω στους αφρούς, ανάμεσα απ’ τα βράχια, αλλά, το βλέπω στο τέλος να σε ανταμοίβει. Πηγαίνοντας εκεί που πρέπει. Οπουδήποτε. Οπου υπάρχουν άνεμοι και αφροί. Ασε που θα το έχεις συνηθίσει. Η θάλλασα στρωμένη απ τα μπουκαλάκια σου είναι...
Αλλά, κάποια στιγμή, στο τέλος αυτής της ιστορίας, θα μας οφείλεις κάτι. Το μυστικό. Εστειλες την ανάσα σου, να δώσει στον άνεμο ένα χάδι. Ισως και να του πει κάποιες κουβεντούλες. Μόνο μια ανάσα μπορεί να μιλήσει στον άνεμο, μόνο η ανάσα μπορεί να τον αγγίξει. Το μυστικό είναι, πώς την έβαλες στο μπόντλ. Πως την έπεισες να μείνει εκεί.
Γραπτό του ανέμου λοιπόν, άξιο να αγαπηθεί, να συγκινήσει και να δώσει δάκρυ και χαμόγελο. Γιατί ξεκινώντας από το απόλυτα προσωπικό, δραπετεύει και αγγίζει τους πάντες, χωρίς να νοιάζεται αν ο αναγνώστης ασελγήσει πάνω του, προσπαθώντας να το κάνει δικό του. Κάτι σαν τον άνεμο. Κάτι σαν τα περισσότερα από τα κείμενά σου.
και PS (pros πτέραρχο). σου ετοίμαζα μία απαντησούλα στο δικό σου ποστ, αλλά ... ατύχησες. Εννοείται η σοκολά προηγείται, αυτό έλλειπε δηλ. Και για τιμωρία επειδή απάντησες πρώτος, το σχόλιο σε σένα μετατίθεται !!!!!!)pterarhos (15.02.2009)
Την αγαπη μου και στους δυο σας.mprizas (15.02.2009)
τη δαγκώσαμε δεσποινίς τη λαμαρίνα???DITHEN (15.02.2009)
Λιγο μετα τα μεσανυκτα ανοιγουν παντα οι κλειδαριες και τα πραθυροφυλα!
Ανομολογητα μυστικα και εξομολογησεις!
"Παιξε την γλωσσα σου στον ανεμο και περνα ..." Ελπιζω ο ανεμος να ακουσει, να το κανει κτημα του, μα πιο πολυ να συνταραχθει απο την δυναμη του συναισθηματος σου!
Ισως βρηκες τον τελειο ανεμο..
Εγω απλα χαιρομαι γιατι επεστρεψες στα κειμενα που λατρεψα, με μια απιστευτα υπεροχη εκφραση!
Καλη μερα!
"Κι εγω σαν ανεμος θα φυγω θα χαθω....":))Oraclas (15.02.2009)
"Όπου φυσάει ο άνεμος πάω.."
Εύχομαι ο άνεμος αυτός, της ελπίδας, να σου φέρει χαμόγελα στην ζωή σου, ένα γλυκό χάδι, σαν γλυκιά αύρα..
Υπέροχα αληθινή.. η γοητεία όταν εκφράζεσαι μέσα από την καρδιά σου.neerie (16.02.2009)
ποιός εν τούτος είπαμε;
Έχω jet lag, δώσμου λίγο χρόνο να εναρμονιστώ...
καλή εβδομάδα λαβ
υγ. λάβλι ποστEmilia_ (04.03.2009)
Μην τρομάζεις, δεν πρόκειται για παράπονο. Μοίρα είναι, θα έλεγα
Thiella oxi anemos...almirwn filiwn... :)
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog