Όλα θέλω να τα ντύνω με την μουσική τους. Που άλλη μπορεί να είναι κάθε φορά αλλά φτιαγμένη απο τα ίδια πράγματα. Λίγα στοιχεία που φτιάχνουν ένα τόσο υπέροχο κωδικό.. πραγματικός κωδικός. Πoυ ξέρεις από πριν ότι ποτέ δεν θα σπάσεις.. όση μουσική κι αν μάθεις.. όση κι αν μάθεις απ αυτήν.

“Well I heard there was a secret chord
That David played, and it pleased the Lord
But you don’t really care for music, do ya?

Hallelujah..”

γι αυτό κι εγω δεν τη μαθαίνω. όπως κανένα δεν θέλω να μαθαίνω κι απλά να τους ζω. Απλά να τη νοιώθω με διάφορετικούς κάθε φορά τρόπους να μου μιλά. Με rock τρόπους, με jazz.. Με hiphop ρυθμούς, με έντεχνους τρόπους κι αλλιώς.. κι αλλιώς.. ποτέ δεν θα τη μάθω. Κι έτσι πάντα θα μαι περίεργος γι αυτήν. Ποτέ δεν θα ήθελα να πω “σε ξέρω” και να τελειώσουμε εκεί, όπως μερικές φορές συμβαίνει με τους ανθρώπους.. Όπως σας συμβαίνει με τους ανθρώπους.. Όπως μου συμβαίνει που και που..

“Well it goes like this
The fourth, the fifth
The minor fall and the major lift
The baffled king composing..

Hallelujah”

Με μουσικές τα ντύνω όλα, το ξέρω το λέω συχνά. Ίσως για να μην το ξεχνάω. Και οι ρυθμοί αλλάζουν έτσι όπως και στις λίστες μου με όλων των λογιών τα τραγούδια, και μου θυμίζουν ότι είναι πολλοί, πάρα πολλοί οι λόγοι για να ζεις. Για να ζω..Κάπως έτσι μοιάζει η δική μου προσευχή αυτές τις άγιες μέρες.. Κάπως έτσι ανασταίνομαι κι εγώ κάθε λιγο και λιγάκι.. χμ.. κάθε λίγο..

“Hallelujah”