Μαρία
Μη διαλέξεις ένα δρόμο χωρίς εμπόδια, πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά.
06 Οκτωβρίου 2009, 16:29
Από το εγώ στο εμείς! (Canadian's me to we day)!


 

 

video 

 

Το πρωί ακούγοντας ειδήσεις σε κάποιο ξένο site είδα μια είδηση η οποία με εντυπωσίασε πολύ. Χθες στον Καναδά η μέρα ήταν αφιερωμένη στο "εμείς"!

Είδα κι έπαθα να καταλάβω τι θέλει να πει ο ποιητής!

Λογικό! Αφού έχω μεγαλώσει σε μια χώρα που το "εγώ" κυριαρχεί παντού!

Το έψαξα λίγο παραπάνω και βρήκα το βιντεάκι αυτό.

Από ότι κατάλαβα την μέρα αυτή που την λένε "me to we day" μαζεύονται όλα τα παιδιά των σχολείων κάπου και με διάφορες θεατροπαιδαγωγικές ασκήσεις, μουσικά happenings και φυσικά ενθαρυντικές ομιλίες από celebrities αλλά και όποιον άλλον θα μπορούσε να επηρεάσει την νεολαία θετικά προς αυτήν την κατευθυνση, παροτρύνουν την νέα γεννιά να στραφεί από το "εγώ" στο "εμείς".

Και τότε κατάλαβα...Κατάλαβα  γιατί στην Ελλάδα, το να είσαι εθελοντής θεωρείται βλακεία. Το να βοηθάς ή να δίνεις στον συνανθρωπό σου χωρίς να περιμένεις αντάλαγμα, σε καθιστά  ύποπτο. Το να σκέφτεσαι αλτρουιστικά σε κάνει κορόιδο!

Οι λυσεις που ψάχνουμε, μάλλον δεν μπορούν να δοθούν από τον Κώστα τον Γιώργο την Ντόρα ή δεν ξέρω κι εγώ από ποιον άλλον φιλόδοξο πολιτικό παρουσιάζεται στο πολιτικό προσκήνιο κατά καιρούς. Το σκηνικό θα είναι πάντα ίδιο αν εμείς παραμείνουμε ίδιοι!

Άν όμως καθένας από μας, αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται και που λειτουργεί, αν το "εγώ" γίνει "εμείς", τότε ναι...ίσως και να μπορέσουμε να αλλάξουμε όχι μόνο το σκηνικό αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.

 

9 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

StavmanR (06.10.2009)
Αφού περνούν όλοι το σχολείο της κοινωνίας κάποιοι μένουν στην ίδια τάξη. Δεν μάθαίνουν να κλέβουν, να ανταγωνίζονται, να ορίζουν και να καθορίζουν. Δεν διεκδικούν αξιώματα και δεν θεοποιούν τη βία και το χρήμα (ένα και το αυτό). Γι' αυτό, απευθυνόμενοι στην κοινωνία, δηλαδή τους απόφοιτους της κοινωνίας, την παρακαλούν με αγάπη και τρυφερότητα:

"Μόνη και στερνή μου ελπίδα
η δική σου η παγίδα...
Άς το κάνουμε το βήμα!
Πέρασέ με σε άλλο τμήμα...

Η θεωρία ας γίνει πράξη
κι όλα θα 'χουνε αλλάξει..."

"Θεωρία και πράξη" - Στίχοι/μουσική: Γιώργος Ζήκας


Καλησπέρα Μαρία :)
movflower (07.10.2009)
Μαρία,μου κάνει εντύπωση η έκπληξη σου αλλά και η ομορφιά του θέματος.
Το "εμείς" οφείλει να σου το διδάξει η οικογένεια πολύ πριν από την κοινωνία και το σχολείο.
Στην Μεσόγειο-στην Ελλάδα, το "εμείς" μας το διδάσκει αιώνες τώρα η Ορθοδοξία μέσα από τις γραφές αλλά και οι παππούδες μας μέσα από την αρχοντική τους απλότητα.
Τις τελευταίες δεκαετίες πάμε να χάσουμ αυτό το γονίδιο, όντως. Αλλά και πάλι, έρχεται ο γονιός που οφείλει να διδάξει στο παιδί του την μεγαλοπρέπεια της συλλογικότητας.
Στην Ευρώπη που δεν έχουν το γονίδιο της φιλοξενείας, της γενναιοδωρία και επέτρεψε μου-της συμπόνοιας,ναι, πρέπει να το διδακτούν.
mardhm (07.10.2009)

:-) StavmanR,

όπως πάντα μελωδικός!


Movflower, Καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις.
Όμως σε ποιον βαθμό έχει χαθεί το γονίδιο της συλλογικότητας στην Ελλάδα μπορείς εύκολα να το εξακριβώσεις οδηγώντας για λίγο στην πόλη ή βολτάροντας με το παιδί σου σε κεντρικούς δρόμους.
Κανείς δεν σκέφτεται κανέναν. Παρκάρουμε σε πεζοδρόμια, προτιμάμε να πατήσουμε την μαμα με το καρότσι παρά να σταματήσουμε να περάσει, προτιμάμε να τρακάρουμε παρά να δώσουμε προτεραιότητα. Προτιμάμε να παρκάρουμε ακόμη και στην θέση παρκινκ ατόμων με ειδικές ανάγκες αλλά να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στην εισοδο του σουπερμαρκετ!
Και καλά άσε τους οδηγούς, για πήγαινε σε μια δημόσια υπηρεσία να παρακολουθήσεις τον τρόπο που δουλευουν οι υπάλληλοι εκεί. Ποιος συνεργάζεται επι της ουσίας με ποιον. Είναι δημιουργική η συνεργασία τους ή είναι ανταγωνιστική (πρόσεξε όχι συναγωνιστική).
Για έλα σε ένα δημοσιο Ελληνικό σχολείο, και δες τους δασκάλους τι είδους συνεργασία έχουν. Και μετά έλα να παρακολουθήσεις και το μάθημα στην τάξη για να διαπιστώσεις πως τους καλλιεργούμε άθελα μας, το: "το κάθε αρνάκι κρέμεται από το δικό του ποδαράκι" (που έλεγε κι ο συχωρεμένος ο παππούς μου.)
Και άσε τις υπηρεσίες, για δες με τι κατανόηση και τι ανθρώπινη αλληλεγγύη υποδεχόμαστε τους αλλοδαπούς στην χώρα μας. Για κοίταξε πόσο πολύ μας νοιάζει το ανθρώπινο δράμα του κάθε πρόσφυγα που φτάνει καταρακωμένος στην Ελλάδα ζητώντας βοήθεια! Ή πιστεύεις πως το "εμείς" αφορά μόνο τους Ελληνες?

Κατά την άποψη μου (που πηγάζει από τα όσα ζω και βλέπω στην Ελληνική κοινωνία είναι πως έχουμε περισσότερη ανάγκη από τον Καναδέζο, τον Αμερικάνο, και τον Ευρωπαίο να επαναπροσδιορίσουμε ο καθένας μας ξεχωριστά τον εαυτό του. Να σταματήσουμε λίγο και να αναλογιστούμε τι μας έχει καταντήσει έτσι. Γιατί μιλάμε για κατάντια δηλαδή!

Και ναι! Να το διδαχτούμε ξανά! Μέσα από νέους τρόπους! Να μην περιμένουμε μόνο από την οικογένεια! Να κάνουμε κάτι σε επίπεδο κράτους! Ξεκινωντας από το νηπαιγωγείο. Τι? ντροπή είναι δηλαδή? Να δεχτούμε τις ελλείψεις μας? Δεν είμαστε δα και η άρια φυλή! Άσχέτως το πως νιώθουμε!:-) Γιατί ομολογώ σαν λαός έχουμε μια αυτοπεποίθηση! Και δυο μπορώ να πω!!:-)

Πάει ο καιρός που η ορθοδοξία, μας συγκέντρωνε και μας επηρέαζε στα πάντα.
Πάει καιρός τώρα που η πυρηνική ΕΛληνική οικογένεια νοσεί σοβαρά!
Μην πω πως έχει πέσει σε κόμμα. Τι να σου κάνει κι ένας παππούς με μια γιαγιά που παλεύουν να σε μάθουν να συνεργάζεσαι να συμπονάς!
Για να μην πω πως μόλις καταλάβουν την κοινωνική αγριότητα κάνουν κι αυτοί πίσω και το ξανασκέφτονται αν πρέπει να συνεχίσουν να σου περνούν αξίες που κανέις άλλος ποια δεν τηρεί!

Καλή σας μέρα!
sven (07.10.2009)

Το "εμείς" όλο και περισσότερο τείνει να συρρικνωθεί και στη χώρα μας, αφήνοντας χώρο ελεύθερο για το "εγώ"...

Το ότι υπήρχε διάχυτο παλαιότερα, οφείλονταν κυρίως στην αλληλεγγύη που αυθόρμητα νιώθει ο απλός άνθρωπος για τον πλησίον του -μην έχοντας κάτι το ιδιαίτερο να διαχωρίσει, να διεκδικήσει ή να επιδείξει, πέραν αυτού που είναι ως άνθρωπος- της ανάγκης που σε φέρνει πιο κοντά και του ελεύθερου χρόνου που γέμιζε κυρίως με την άμεση επαφή με άλλους(συγγενείς, γείτονες, φίλους) σε πολύ πιο "ανθρώπινα" περιβάλλοντα που διευκόλυναν κάτι τέτοιο...

Το να γιορτάζεται όμως κάτι τέτοιο, αποτελεί, κατά την άποψή μου, ένδειξη πως νοσούμε σοβαρά...

Καλό...μεσημεριανό ύπνο Μαράκι!!!
mardhm (08.10.2009)
Ξέρεις τι με προβληματίζει sven?
Πως δεν μας φαίνεται παράξενο να γιορτάζουμε μέρες αφιερωμένες στην γυναίκα, στους ερωτευμένους, μερες αφιερωμένες κάθε φορά και σε κάτι που δεν θα έπρεπε να το γιορτάσουμε για να αποδείξουμε την αξία του.
Ποιος αμφισβητεί την αξία του έρωτα στην ζωή μας; Κι όμως την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου γίνεται χαμός! Λές και υπάρχει για να μας τον θυμίσει!

Αλλά, θα μας φαινόταν νοσηρό να αφιερώσουμε μια μέρα σε εκδηλώσεις που θα καλλιεργούσαν το "εμείς"?
Πράγματι νοσούμε κοινωνικά, δεν χωρεί αμφιβολία και γι αυτο σίγουρα δεν ευθύνεται μια επετειακή μέρα! :-)

χμ...Πως το ξέρεις πως λατρεύω την μεσημεριανή σιέστα?
Πάντα με εντυπωσιάζαν οι μαντικές σου ικανότητες...

Καλή σου μέρα sven! :-)
ZARATHUSTRA (09.10.2009)
Εγω , δηλαδη... προσωπικα πιστευω ...
εγω , πως αν η μετριοφροσυνη ηταν προτερημα , θα το ειχα κι αυτο !
Σπουδαιο το θεμα που εθεσες αλλα επετρεψε μου να ειμαι τρομερα απαισιοδοξος . Δεν αλλαξε τιποτα εδω και 15000 χρονια απο τοτε που ο ανθρωπος αρχισε να χρησιμοποιει τη σκεψη του . Γιατι να αλλαξει τωρα . Ιστορικα μονο να το σκεφτεις , το "εμεις" δεν το καταφερε ποτε , δυστυχως .
Τι να αλλαξει σε μια κοινωνια που οι γονεις περνανε ως πεζοι το κοκκινο φαναρι με τα παιδια τους στο χερι (εχω δει πάμπολλους). Ουτε αυτο το πιο απλο δεν μπορουν να τα διδαξουν .
Εχω βεβαια και μια εναλλακτικη προταση.
http://www.youtube.com/watch?v=EdUHQGCsX6o&feature=related

Με κανει πολυ χαρουμενο οταν το βλεπω .
ελπιζω κι εσενα .
mardhm (09.10.2009)
Σ΄όποιον αρέσουμε ε? :-) Δεν είναι κι άσκημο τραγουδάκι... Και σαν νόημα επίσης! Καθόλου άσκημο!

Κοίτα,
μεταξύ μας... πως είσαι τόσο χαρισματικός, γοητευτικός, έξυπνος, και προπάντων μετριόφρων το είχα ψιλοκαταλάβει.
Αναρωτιέμαι μόνο γιατί να μην είμαστε όλοι έτσι όπως εσυ? ! Δεν βαριέσαι! Τουλάχιστον έχουμε την τύζη να σ έχουμε φίλο μας αγαπητέ zara! :-)

Συμφωνώ επίσης μαζί σου πως ο άνθρωπος ώς μιμητικό όν, βλέπει και αναλόγως μαθαίνει και πράττει. Αν ο γονιός ενός παιδιού περνάει με κόκκινο τοτε και το παιδί μεγαλώνοντας είναι πολύ δύσκολο να μην κάνει το ίδιο!

Καλό μεσημέρι!

ZARATHUSTRA (10.10.2009)
Mαρια μου η τυχη και η τιμη
ειναι ολη δικη μου ! Ελπιζω τα αδερφια σου στην Κρητη "ως μιμητικά όντα " να μην τηρουν ολα τα ... εθιμα της λεβεντογεννας κατα γραμμα !
Μου αρεσει ο τροπος που σκεφτεσαι .
Καλημερα !
margo (12.10.2009)
Το κακομοίρικο "εγώ" φοβάται το μεγαλείο του "εμείς" γι αυτό του αφιερώνει μόνο μια μέρα..
Κατά τα άλλα, η τελευταία φράση τoυ κειμένου σου τα λέει όλα !
!!
:)

Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
mardhm
maria


Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/mardhm

Σκοπός στη ζωή δεν είναι να επιτύχεις, αλλά να συνεχίσεις να αποτυχαίνεις χωρίς να χαλάς τη διάθεσή σου.

Tags

life Άνοιξη αδέσποτα μύθοι



Επίσημοι αναγνώστες (2)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...


Φιλικά Blogs

Links