Ό, τι αποκτά η τόλμη σε τριάντα χρόνια, η γοητεία το χαρίζει σε λίγα δεύτερα…

Διαβάζω αυτή την περίοδο ένα βιβλίο σχετικά με τη διαμάχη Κικέρωνα-Κατιλίνα για την κατάληψη του ανώτατου υπατικού αξιώματος της Ρώμης.

Ο Κικέρων ήταν εύστοχος ομιλητής. Ως δικηγόρος είχε κερδίσει ένα σωρό δίκες, χαμένες από χέρι…

Ακολούθησε το δρόμο της πολιτικής. Τολμηρός, σοβαρός, μετρημένος, με κάτι επιχειρήματα κοντάρια! (με το συμπάθιο…) Κι όμως…

Ο Κατιλίνας ήταν ένας κατεστραμμένος πατρίκιος. Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, μ’ ένα βιογραφικό σαν την χαρτοβιομηχανία  diana! Νταραβεριζόταν με ύποπτα τυπάκια, ξεμονάχιαζε μοναχές (πού ήταν το πρόβλημα? Πάλι μόνες τους ήτανε…) διαόλου κάλτσα, γοητευτικός και κομματάκι τρελλιάρης…

Κι ήξερε καλά το παιχνίδι της γοητείας, και τα  μυστικά της. Η έμφυτη ομορφιά καθοριστικό αβαντάζ. Και μετά το παρασύνθημα. Πας σε κάποιον. Τον κόβεις τι ρόλο βαράει. Αν είσαι γατόνι έχεις μάθει κανά- δυο σκόρπια πραματάκια.

Τον ξεκινάς ανάλαφρα. Τον χαλαρώνεις. Αρχίζει να σου μιλάει. Τον διακόπτεις για να μη δείξεις αδιάκριτος. Του εκμυστηρεύεσαι δήθεν μια προσωπική σου ιστορία (που ο κόσμος έχει τούμπανο δηλαδή!). Αυτός σε συμπαθεί, σε πονάει, σου ανοίγεται σαν ποταμός, κι ενώ τον έχεις «κερδίσει», πλέον τον κρατάς και στο χέρι!

Ο κόσμος τον λάτρευε. Εκτός από τους πολιτικούς. Γιατί οι πολιτικοί μοιάζουν με τους μελλοθάνατους. Δεν ελπίζουν τίποτα παρά μόνο στο επόμενο τηλεφώνημα. Όπως έγραφε όμως ο Μακιαβέλι σε μία από τις τελευταίες επιστολές του «δεν υπάρχει μεγαλύτερη απελπισία απ’ το να μην έχεις λόγο να δημιουργείς νέες ελπίδες». Κι η πλειοψηφία του λαού είχε ελπίδες, έφτιαχνε καινούργιες, φανταζόταν, με παραμυθά τον υπέροχο Κατιλίνα!

Το αποτέλεσμα της ιστορίας δε μας ενδιαφέρει. Τι κι αν ο Κικέρωνας τον έστειλε να κάνει παρέα στον παππού του? Τι σημασία έχει αν ο Αλκιβιάδης πούλησε δυο φορές την πατρίδα του? Τι σημασία έχει αν η (αξιαγάπητη…) Νάντια του survivor τα φτιαξε με  τον απόγονο του Βεληγκέκα?

Αυτό που μένει τελικά είναι η αίσθηση που προκαλείς. Το άρωμα που αφήνεις, αυτό θα θυμούνται οι άνθρωποι για σένα, αυτό θα καταγράψει η ιστορία…

Γιατί τα αποτελέσματα είναι θέμα συγκυριών. Αν ζούσε τώρα ο Κατιλίνας μπορεί να ήταν πρωθυπουργός της Ιταλίας, έμπορος κοκαΐνης στη Βενεζουέλα, ή απλά στη θέση του Σαντάμ Χουσεΐν…

Γιατί το τέλος έχει πολλές οπτικές. Η γοητεία όμως είναι μία, απόλυτη, διαχρονική και χαρακτηρίζει ο,τι κάνει κάποιος, είτε καλό, είτε κακό.  

Γιατί το παν τελικά είναι, ο,τι κάνεις να το κάνεις με στυλ…