Ψάχνοντας το απόγευμα στο διαδίκτυο πληροφορίες για την εκπαίδευση και την διατροφή της Λήδας μας, (είπαμε γαλαζοαίματη η Λήδα πρέπει να προσέξουμε πως της μιλάμε, αλλά και τι την ταΐζουμε ) έπεσα πάνω σε έναν πολύ διάσημο σκύλο. Τον Κανέλο. Σίγουρα θα τον έχετε ακουστά. Ήταν αδέσποτο σκυλί που τριγύριζε στα Εξάρχεια  και κατάφερε να γίνει και τραγούδι! Αν κι έχει πεθάνει από το 2008 διαθέτει ως σήμερα fan club στο facebook! Στα τελευταία χρόνια της ζωής του και κατά την διάρκεια μιας πορείας τον Νοέμβριο του 2006 πετάχτηκαν νευροπαραλυτικά αέρια τα οποία επηρέασαν πολύ την ήδη βεβαρημένη από τα γηρατειά υγεία του. Έμεινε παράλυτος στα πίσω πόδια.  Είχε πάντως πολλούς φίλους οι οποίοι και αμέσως του πήραν ένα ειδικό  καροτσάκι για να μπορεί να μετακινείται.

Σήμερα γνώρισα κι εγώ ένα αδέσποτο που μπαίνει όπως μου είπαν τα παιδιά εδώ και λίγο καιρό, κάθε μέρα στο σχολείο μας. Ένα πανέξυπνο κόλεϊ «τον ξούτ» σκέτη γλύκα. Τα παιδιά τον έχουν βγάλει ξουτ γιατί μόλις του πει κάποιος ξούτ κάνει χαρές και κουνάει την ουρά!  Μάλλον είναι η λέξη που ακούει πιο συχνά στην ζωή του και πιστεύει πως είναι το όνομα του :-)!

Μπήκε στην αυλή και σήμερα λοιπόν κι έψαχνε πάλι κάποιο τοστ μισοφαγωμένο πεταμένο κάτω. Δεν βρήκε τίποτα και αποφάσισε να προσποιηθεί τον ψόφιο, όπως κάνει κάθε μεσημέρι (όπως είπαν τα παιδιά)  για να τον αφήσουμε να μείνει στην ασφάλεια του σχολείου! Εγώ όμως τον πίστεψα. Νόμιζα πως πέθανε στα αλήθεια!!  Αν τον βλέπατε κι εσείς σίγουρα το ίδιο θα πιστεύατε! Τον χαϊδεύαμε, τον κουνούσαμε, του τραβούσαμε την ουρά! Τίποτα! Ακίνητος! Μόλις ήρθε όμως η καθαρίστρια και του έβαλε τις φωνές σηκώθηκε, μας κοίταξε καλά καλά κι έφυγε με την ουρά κατεβασμένη!  Ντράπηκε που πήγε να μας κοροϊδέψει…  Έτσι ένιωσα! Αύριο θα του κρατάω φαγητό! Ελπίζω να ξανάρθει!

Βρήκα  το τραγουδάκι για τον Κανέλο. Το αφιερώνω στον ξούτ αλλά και σε όλα τα αδέσποτα σκυλάκια! Και είναι πολλά!