Πάμε να φύγουμε

Στίχοι , μουσική : Σωκράτης Μάλαμας

Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη ,

όλα ξηλώθηκαν μείναμε μοναχοί

’νθρωποι σπίτια και φωνές ,

κάνουν κομμάτια το μυαλό μου

Βουλιάζουν μέσα μου οι μορφές ,

που μόλις και διακρίνονται στο γύρω

Oλα περνούν σαν αστραπή

κι ο χρόνος μαύρο πέπλο στη σιωπή μου

Μπερδεύτηκε το αύριο με το χθές ,

οτι κι αν λες το ίδιο θα συμβαίνει στη ζωή μου

Πάμε να φύγουμε απ' αυτή την πόλη

δε βλέπεις πως μας στρίμωξαν για τα καλά

απ' το δικό μας χέρι τίποτε δεν περνά

Πάμε να φύγουμε

Αυτό το τραγούδι έχει σφηνωθεί στο μικρό μυαλό μου μέρες τώρα ...

Δεν βγαίνει .

Για να είμαι ειλικρινής , νομίζω πως δεν θέλω να βγει .

Ναι , θέλω να φύγω !

Δεν ξέρω για που , δεν ξέρω γιατί , δεν ξέρω από πότε , ξέρω μονάχα οτι θέλω να φύγω από εδώ ...

''Μπερδεύτηκε το αύριο με το χθες , ό,τι κι αν λες το ίδιο θα συμβαίνει στην ζωή μου...''

Έτσι είναι .

Πόσα χρόνια πάνε ; 7 νομίζω ...

Μα μετριέται σε χρόνια ο πόνος ;

Μάλλον όχι .

Έχω χάσει τον χρόνο και όπως λέω εδώ και καιρό , τον γυρισμό γυρεύω για να ξαποστάσω ...

Αδιαφορώ για την σκέψη οτι δήθεν 20 χρονών τσουτσέκι μιλάει για πόνο , για θλίψη , για κούραση , για γυρισμό ... Αν θέλεις να με κατηγορήσεις γι' αυτά , κάν'το !

Το έχω κάνει και εγώ προ πολλού αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι ...

Δεν διευκολύνει τα πράγματα καμία κατηγορία , καμία καταδίκη .

Ναι , έτσι νιωθω .

Δεν με νοιάζει να πείσω κανέναν , δεν θέλω οίκτο , κατανόηση γυρεύω μάταια , γι' αυτό ψάχνω πατρίδα ...

''Δεν βλέπεις πως μας στρίμωξαν για τα καλά;..''

Εκνευρίζομαι που η προσωπική μου ελευθερία βολεύεται και το παίζει ''θύμα'' του περιβάλλοντος , των συνθηκών ...

Όχι , ρε !

''Από εμάς η ’νοιξη εξαρτάται '' .

Πάω να την φτιάξω και θα επιστρέψω ολάνθιστη με τους πιο λευκούς μου κρίνους ...