Οταν τό σκότος τό βαθύ ετύλιγε την πόλιν,ο τμηματάρχης Α’ τού Υπουργείου Κλαυθμών καί Οδυρμών κύριος Ιουγούρθας εξήρχετο τής οικίας του καί,εφωδιασθείς μέ σοκολατάκια, καραμελίτσες, γλυφιτζουράκια και λοιπά τερψιλαρύγγια,περιήρχετο τάς οδούς ελπίζων να εξεύρη και εκμαυλίση κανέν παιδίον οπού θά ήτο αργοπορημένον μετά τό απογευματινόν φροντιστήριον.Μόλις επεσήμαινε τό υποψήφιον θύμα,επλησίαζε μειδιών και ηρώτα διά μελισταλάκτου φωνής «θέλεις ένα κατιτίς να γλυκαθής;».Σχεδόν ανεξαιρέτως άπαντα τά παιδία απήντων θετικώς και τότε ο κύριος Ιουγούρθας τά έπαιρνε από το χεράκι και τά επήγαινε εις υπόγειον διαμέρισμα,ήτοι γκαρσονιέρα,την οποίαν διετήρει εις απόμερον συνοικίαν.Εκεί,αφού τά παρεκίνει,πάντοτε διά γλυκείας φωνής,νά αποβάλουσι τά ενδύματά των,τά εθώπευεν εις τά ευαίσθητα σημεία αυτών και είτα τά εβοήθει νά ενδυθούν,τούς έδιδε μία σοκολατίτσα ή μία καραμελίτσα ή ένα γλυφιτζουράκι και τά εσυνώδευεν εις τάς οικίας των ίνα,ώς έλεγε,μή κινδυνεύσωσιν από κανένα σάτυρον παιδεραστήν.Κατόπιν,επέστρεφεν εις την οικίαν του καί αναθυμούμενος τάς θωπείας αυτάς έτριβε τά ιδικά του ευαίσθητα σημεία διά νά ηρεμήση.Ούτω λοιπόν και την νύκτα εκείνη,συνήντησε παιδίσκην καλλίμορφον,ήτις εδέχθη προθύμως τήν πρότασίν του,όμως μετά τό πέρας τών θωπειών,εκείνη ηρνήθη τά σοκολατάκια,τίς καραμελίτσες,τα γλυφιτζουράκια και τά λοιπά τερψιλαρύγγια.Ηρνήθη επίσης και την προσφοράν τού κυρίου Ιουγούρθα νά τήν συνοδεύση είς τήν οικίαν της καί εξήλθε τρέχουσα εκ τής γκαρσονιέρας. Μετ’ολίγον εξήλθε και ο κύριος Ιουγούρθας ίνα προμηθευθή νέαν ποσότητα δολωμάτων διά τά υποψήφια θύματά του.Ομως,οποία η έκπληξίς του όταν,αντί τού πορτοφολίου του-εντός τού οποίου είχεν εναποθέσει τόν μόλις εκείνην τήν πρωίαν εισπραχθέντα μισθόν του εκ χιλίων οκτακοσίων δραχμών-εύρεν εις τό θυλάκιόν του μικρόν τεμάχιον χάρτου όπου ανέγνωσεν ότι «κανονικά,παίρνω περισσότερα γιά μιάς ώρας πασπάτεμα,αλλά εσένα παππούλη σε συμπάθησα και σού έκανα καλή τιμή γιά να μέ προτιμήσης τήν επόμενη φορά».........
Μου θύμισε ένα πανέμορφο βιβλίο της Ruth Rendell, το "Σαν δαίμονας μπροστά μου", όπου ο ήρωας στόχευε στην αδυναμία των γυναικών, όταν ανήμπορες να αντιδράσουν τις σκότωνε. Μέχρι που βρήκε τον μαστορά του, από έναν άντρα με μακριά κώμη και λεπτοκαμωμένο.
Υ.Γ. Δεν μας έχεις συνηθίσει χωρίς παραγράφους. Ομολογώ ότι κουράστηκα κάπως στο ανάγνωσμα, αλλά το αποτέλεσμα δεν με απογοήτευσε. :))
Hastaroth (04.05.2010) Νομίζω κάτι είχα ακούσει παλιότερα γι'αυτό το βιβλίο.Οταν βρώ χρόνο θά ψάξω στά βιβλιοπωλεία γι'αυτό.Πάντως,αφού δέν έχω μακριά κώμη (μακριά φαλάκρα έχω,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) και δέν είμαι λεπτοκαμωμένος,θέλω να ελπίζω πως δέν κινδυνεύω από τέτοιους τύπους:)
Ο λόγος που το συγκεκριμένο κείμενο δέν έχει παραγράφους είναι ότι αποτελεί μέρος μιάς συλλογής μικρών ιστοριών σέ μορφή προφορικής αφήγησης,που είχα γράψει πρό ετών,βασισμένoς στό ύφος ανάλογων ιστοριών που εκφωνούσε ο Πουλικάκος στην εκπομπή του "Ελα στόν θείο" (μιλάμε τώρα γιά δεκαετία τού '80,εξ ού καί η σέ δραχμές αναφορά τού μισθού στο κείμενό μου).Την συλλογή αυτή την ξανα-επεξεργάζομαι τώρα και προσθέτω νέο υλικό,όπως τό "ο μικρός Αλέξανδρος και το κατηραμένο Office" που ανάρτησα εδώ πρό ημερών.
Χαίρομαι πάντως που η ανάγνωση δέ σέ απογοήτευσε:)
Καλό απόγευμα.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας hastaroth Επιμελητής πτήσεων & TRI κουνουπιών
από Urantia