Τελικά εν μέσω εκλογών, επετείου του «ΟΧΙ», η ιστορία βλέπω πως δεν είναι αμείλικτη για όλους….

ΤΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ

Μεγάλος μύθος. Όχι ότι δεν το είπε, αλλά σημασία έχει κι ο τρόπος. Γιατί άλλο «όχι» θα φάει κάποιος που θα σου πει «έλα για καφέ» κι άλλο «όχι» θα φάει αυτός που θα σου πει «έλα να κουβαλήσουμε ένα ψυγείο»…

Αλλά το «ΟΧΙ» του Μεταξά δεν είχε σχέση με κανένα κι από τα παραπάνω δύο.

Είναι αλήθεια πως καιρό πριν την πέσουνε οι Ιταλοί στην Ελλάδα, είχε βουήξει όλη η Ευρώπη ότι θα γίνει αυτό. Όλη; Όχι! Εκτός από την Ελλάδα.

Ο Μεταξάς ήτανε ο μόνος που δεν το δεχότανε με τίποτα!

-         Πρόεδρε, οι Ιταλοί ετοιμάζονται να μας την πέσουνε! Είναι σχεδόν σίγουρο! Θα ‘ρθουν, σε λίγες μέρες θα μπουν στην Αθήνα! Τι λέτε να κάνουμε;;;

-         Ξέρω γω; Έχουνε καλύτερη ομάδα αλλά θα παίζουμε στην έδρα μας! Εγώ λέω να το παίξουμε ένα Xι..

Κάπως έτσι αντιμετώπιζε την κατάσταση ο Μεταξάς. Το ‘παιζε αδιάφορος αλλά είναι διαπιστωμένο πως είχε κλάσει κοκόρια με την όλη φάση. Χαρακτηριστικό ότι ενώ όλοι του φωνάζανε «σου ‘ρχονται» ενώ όλη Ευρώπη ήτανε με το τουφέκι στη μασχάλη, αυτός όχι επιστράτευση δεν είχε κάνει, μόνο πενθήμερες άδειες δεν είχε δώσει στους φαντάρους που του κουβαλούσανε την αλληλογραφία…

Και φυσικά αντιμετώπισε την κατάσταση σαν κλασικός δεξιός. Προσπάθησε να συγκινήσει τους celebrities της εποχής, κάνοντας μεγάλα πάρτυ, τιμώντας Ιταλούς λογοτέχνες, ηθοποιούς, πολιτικούς, διοικητές, μελισσοκόμους, περιπτεράδες, κουρείς και άλλους φορείς εξουσίας…είναι ενδεικτικό πως μια βδομάδα πριν το πέσιμο, 21 Οκτωβρίου, είχε πάρτυ σε Ιταλούς κάνοντας τους τσαχπινιές κι άλλα ζουζουνίσματα προκειμένου να μην την πέσουν στην Ελλάδα…

Πάμε τώρα στη μέρα του πεσίματος…

Η αλήθεια είναι πως το «ΟΧΙ» δεν απαντούσε στην ερώτηση αν θα παραδοθούμε ή όχι. Ούτε φυσικά αν θέλει κι άλλη ζάχαρη στον καφέ του, αλλά η αλήθεια είναι κάπου ανάμεσα…

Γύρω στις 5 το πρωί έσκασε ο απεσταλμένος του Μουσολίνι στο σπίτι του. Ο Μεταξάς με τουμπανιασμένο το κεφάλι από τον ύπνο, καταρχάς ήθελε να τον πετάξει έξω. Όταν κατάλαβε ότι μιλάει Ιταλικά του σκέφτηκε να του διοργανώσει ένα after παρτάκι λόγω ώρας, αλλά του ‘χε τελειώσει το μοχίτο, οπότε μπήκανε κατευθείαν στο ψητό…

-         Θέλουμε να παραδοθείτε!!!

-         Εντάξει μπορούμε να το συζητήσουμε…

-         Σε τρεις ώρες, εντολή Μουσολίνι!!!

-         Δεν προλαβαίνω σε τρεις ώρες, εδώ για να ετοιμάσεις μια βαλίτσα θέλεις τουλάχιστον 2, και όλο και κάτι θα χεις ξεχάσει, και θα σου ετοιμάσω τη χώρα σε 3???

-         Τι φοβάσαι??? Μη ξεχάσεις να βάλεις μέσα το σεσουάρ??? Χώρα σου ζητήσαμε, όχι το σπίτι της Barbie! Αμάν εσείς οι Έλληνες πρωθυπουργοί!!!

-         Φίλε μου δεν προλαβαίνω…οπότε…ΟΧΙ!!!

Κι όμως, κάπως έτσι γίνανε τα πράγματα. Το «όχι» του Μεταξά αφορούσε τη βιασύνη των Ιταλών να καταλάβουν τη χώρα. Φυσικά το «ΟΧΙ» του πήρε και τη σημερινή του έννοια, μην τον αδικούμε τον άνθρωπο, εξάλλου το 80% των ηρώων κατά λάθος γίνανε, αυτός γιατί όχι???

TO «ΟΧΙ» ΣΤΟΝ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Η διαφορά των δύο «όχι» είναι ότι ο Παπανδρέου δεν το είπε αυτός, αλλά του ‘σκασε στα μούτρα μέσω των εκλογών, σαν περαστικός που διαβάζει εφημερίδα και σκάει ο πιτσιρικάς με την μπουγελόφατσα στα χέρια και του κάνει τη φάτσα νοτιοανατολικό Αιγαίο..!

Η ΝΔ πανηγυρίζει. Οι κουμπάροι ετοιμάζουνε νέα τραπέζια γάμου κι οι νονοί γυαλίζουνε τις κολυμπήθρες τους. Βίλες- αναψυκτήρια με υπαλλήλους Ινδούς αρχίζουν να ξεπετάγονται ξανά, ενώ τα δέντρα της Πελοποννήσου σαν τα δέντρα στον «Άρχοντα των δακτυλιδιών» ετοιμάζονται να βγάλουν πόδια και να ζητήσουν μεταδημότευση! Οι μοναχοί στο Άγιο Όρος σκέφτονται να μετονομάσουν πια την περιοχή τους ως «Βόρεια Μύκονος», ενώ ο Άνθιμος ως άλλος «free wily»θα ξαναγίνει φίλος με τους ανθρώπους.

Το «Ράδιο Αρβύλα» θα ξαναπάρει τα πάνω του, ο Κανάκης «πολυαγαπά» τη ΝΔ και το δείχνει σε κάθε του εμφάνιση, ενώ ο Λαζόπουλος θα γκρεμιστεί καθώς ως κλασικός νέοΚΚες έχει ερωτευτεί τον μπάτσο που τον καταδιώκει (ΝΔ) και δε μπορεί να βγάλει κιχ…

Η Ελλάδα θα ξαναβιαστεί, η Ευρώπη χέστηκε βασικά, άλλος ένας πελάτης, πρέπει οι Έλληνες να μάθουν να λειτουργούν κι εκτός οκταώρου, η Ελλάδα θα φωνάζει, «όχι άλλο Αντώναρος δε βλέπεται ο τύπος, ας μου τη ρίξει κάποιος άλλος»,  η Ευρώπη θα κάνει λίγο πίσω να το παίξει καλή, «καλά αφού δε θες Αντώναρο, τσίμπα έναν Αντώνη» θα μας πουν επιτακτικά, το ΚΚΕ θα κρατάει-ως συνήθως-  την κάμερα, ο Συνασπισμός θα διαμαρτύρεται εντόνως καθώς δεν μπορεί κάποιοι να ξαναπηδάνε και τα ταπεινά χαμομηλάκια- σύντροφοι να έχουν να πηδήξουν από την οικουμενική κυβέρνηση, η μικρή εξερευνήτρια Ντόρα θα κάνει αίτηση μέλους στο ΠΑΣΟΚ, ο Καρατζαφέρης θα αφήσει ήσυχους τους λαθρομετανάστες και θα κυνήγαει διορισμένους Καλαματιανούς- ξαδέρφια του Σαμαρά που θα γεμίσει η Ομόνοια, ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου θα κάνει αυτό που ήθελε πάντα…θα σώζει ζωές πιγκουίνων στην Ανταρτική μαζί με την Μπιρμπίλη, που τόσο ονειρεύεται….

Ο Γιώργος την έχει άσχημα, αυτό κατάλαβα σήμερα. Σαν τον πατέρα του το ’89, όλοι εναντίον ενός. Σαν τον παππού του το ’65. Η ιστορία στους δυο τελευταίους, δεν τους φέρθηκε αμείλικτα, αλλά με γενναιοδωρία. Για μια στιγμή όμως ο κόσμος τους έστελνε κατάρες.

Πριν καταραστούμε και τον νυν, πριν γίνουμε αμείλικτοι, ας σκεφτούμε έστω εμείς να μη γίνουμε οι καινούργιοι βλάκες της ιστορίας…