Από τη μια εντάξει. Τα καταλαβαίνω τα παιδιά. Από την άλλη όμως έχω και τα μεγάααλα ερωτηματικά μου…

Η κινητοποίηση είναι δίκαιη. Η κατάργηση του άρθρου 16 δε σημαίνει ότι απλά μπαίνουν και τα ιδιωτικά στο παιχνίδι, αλλά ουσιαστικά με τα δεδομένα τα ελληνικά σημαίνει κατάργηση της δημόσιας παιδείας.

Αλλά έχω να κάνω μία σκέψη.

Στη Γαλλία προ μηνών έγινε μια φοιτητική κινητοποίηση. Τα   Γαλλάκια δε γουστάρανε κάτι αλχημείες της κυβέρνησης και τα «πήρανε» κανονικά. Εκατομμύρια νέοι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους. Διαδήλωσαν. Και κατάφεραν μια κυβέρνηση σοβαρή (αλλά και σκληρή) να την κάνουν τα μέτρα που ήθελε να επιβάλλει να τα κάνει τσιχλόφουσκα.

Κι αυτό  γιατί? Γιατί τα Γαλλάκια καταρχήν πραγματικά ζητούνε παιδεία που να τους εξυπηρετεί. Τα Γαλλάκια δεν κλείνουν τα ιδρύματα τους κάθε έξι μήνες επειδή ο Πρύτανης ξυρίστηκε και δεν τον αναγνωρίσαμε όταν ήρθε στο πανεπιστήμιο. Γιατί τα Γαλλάκια αγαπούν το πανεπιστήμιό τους. Αν πάει κάποιος σε ένα οποιοδήποτε ίδρυμα στο Παρίσι ή αλλού θα δει κτίρια να λάμπουν. Όχι αυτό το χάλι της νομικής!

Εδώ μέχρι και στο Ιόνιο πανεπιστήμιο, που όσοι σπουδάζαμε (τουλάχιστον τότε) το αγαπούσαμε και το φροντίζαμε. Ποτέ δε γράφαμε σε κανέναν τοίχο εντός του ιδρύματος. Το είχαμε καθαρό. Η αίθουσα των φοιτητών «έλαμπε»!. Είχαμε βάλει ταμπλώ στους εσωτερικούς τοίχους της σχολής όπου καθένας μπορούσε να προωθεί τις ιδέες του. Εδώ μέχρι και οι αναρχικοί είχαν το δικό τους ταμπλώ και δεν ενοχλούσαν κανέναν. Το ίδιο κι οι άλλες παρατάξεις, που σεβότανε πραγματικά η μία την άλλη και το χώρο που αναλογούσε στην καθεμιά.

Το μόνο «κακό» που συνέβαινε όσα χρόνια ήμουνα πάνω ήταν η συνεχής απειλή για καταλήψεις.

Γιατί στην παιδεία πάντα θα υπάρχουνε σοβαρά προβλήματα. Αν κλείνεις το πανεπιστήμιο μια φορά το χρόνο για το καθένα, τελικά γίνεσαι εσύ το πρόβλημα. Γιατί τα παιδιά δεν έχουν καταλάβει ότι η κατάληψη αποτελεί το ύστατο σημείο για τη διεκδίκηση του οπουδήποτε πράγματος.

Αλλά οι φοιτητές και οι μέντορες τους την πάθανε τώρα όπως ο τσοπάνης με το λύκο. Από τις τόσες φορές που κλείσανε τα ιδρύματα για ψύλλου πήδημα, τώρα πια κανείς δεν τους πιστεύει, κι ο λαός τους βλέπει με επιφυλακτικότητα. Τώρα που πραγματικά υπάρχει πρόβλημα! Τώρα που ίσως η κατάληψη ήταν η μοναδική λύση!

Κι εγώ ακόμα που αυτή τη στιγμή είμαι μαζί τους, ξέρω καλά ότι αν τους περάσει, σε δυο μήνες θα το ξανακλείσουν επειδή τρίζει η πόρτα του αμφιθέατρου…

Στη Γαλλία όμως οι φοιτητές σέβονται τα χρήματα που ξοδεύουν για τις σπουδές τους. Κι αυτό αντανακλά στην Ευρώπη. Σπουδάζουν εκεί χιλιάδες φοιτητές από ξένα κράτη. Στην Ελλάδα δεν έρχονται ούτε Σουδανοί. Μόνο κάτι ψυχάκηδες που έχουν μούρλια με την Αρχαία Ελλάδα…

Γι’ αυτό ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Εγώ μόνο «πονάω» για τη δημόσια παιδεία που σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της.

Να ευχαριστήσουμε όλους αυτούς που συμμετείχαν σ’ αυτήν, τόσο μπροστά όσο και στα παρασκήνια.

Να ευχαριστήσουμε τους εκάστοτε υπουργούς που έκαναν ο,τι περνά από το χέρι τους να την κάνουν σαν τα μούτρα τους…

Να ευχαριστήσουμε τους φίλτατους μεγαλοκαθηγητές που «τρέμουν» την αξιολόγηση για ευνόητους λόγους. Θέλουν να μην αλλάξει τίποτα.Και γιατί άλλωστε? Τα εκατομμύρια της Ε.Ε. είναι πολλά, η παιδεία είναι μία! Όλα αυτή θα τα πάρει?

Να ευχαριστήσουμε για το τέλος και τους φοιτητές. Που κάνουν ο,τι τους κατέβει. Γιατί έτσι μάθανε. Και δεν αθωώνω κανέναν. Γιατί οι μισοί τα κλείνουν για ψύλλου πήδημα. Οι άλλοι μισοί όμως τα «παίρνουν» κανονικά για να διατηρούν την «τάξη». Μεταπτυχιακά, διδακτορικά, βοηθοί καθηγητών κτλ για τα «καλά» παιδιά που ψηφίζουν εναντίον των καταλήψεων βρέξει χιονίσει. Αλλά κι οι υπόλοιποι φοιτητές που κοιμούνται «τον ύπνο του Δικαίου» αδιάφοροι τελείως για τα τεκταινόμενα. Αυτοί είναι τα πραγματικά θύματα, και καλά να πάθουν. Ένας προχτές με ρώταγε τι σκατά λέει αυτό το άρθρο 16…

Για αυτό κι εγώ, μες στα πλαίσια της γραφικότητας που όλους μας διακατέχει, προβάλλω το σύνθημα που κάπου βρήκα στο ίντερνετ:

(Στα χνάρια πάντοτε της Γαλλικής επανάστασης…)

Τιβιτιγκλόν!