Ήρθε η ώρα να κάνω κάτι για μένα!

Βρίσκομαι σε μια φάση ψυχολογική που δεν έχω κουράγιο και δύναμη να ακολουθήσω κανέναν στόχο, μικρό ή μεγάλο.

Σήμερα ξύπνησα πιο δυνατή, πιο ξεκούραστη νομίζω (αν και αϋπνη πάλι)... Θα σηκωθώ και θα κάνω προσπάθεια... Προσπάθεια να κάνω κάτι για μένα να δώσω και κάτι σε μένα και μόνο...

Χμμμ, να ξεκινήσω από κάτι μικρό και εφικτό... Θα ξαναρχίσω μαθήματα τραγουδιού... Πολύ το είχα αφήσει... Έψαξα τα ωδεία, σκέφτηκα την Άννα Διαμαντοπούλου (αν και νομίζω ότι δεν θα καταφέρω να την πλησιάσω), την Στέλλα Χροναίου (μου πέφτει λίγο μακρυα), τον Κώστα Θωμαϊδη (λές;), την Martha Moreleon (Αν τα καταφέρω να κάνω μάθημα με υλικό μεξικάνικα παραδοσιακά θα χαρώ πάρα πολύ!!!)

Δεν ξέρω ακόμα... Το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να αρχίσω πάλι να ασχολούμαι εποικοδομητικά με την φωνή μου...

Το επόμενο βήμα είναι να ξεκινήσω ένα όργανο... Κιθάρα ίσως... Χμμμμ....

Αν καταφέρω αυτόν τον στόχο (ελπίζω ότι θα με έχει ήδη γεμίσει με ενέργεια) θα προχωρήσω σε κάτι πιο μεγάλο ίσως.....

Τώρα γιατί σας τα λέω όλα αυτά, θα μου πείτε... εντάξει προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη και θα ήθελα να τις μοιραστώ μαζί σας...

Καλή μέρα σας!!!!