Βγαίνεις. Παίρνεις ένα ποτό. Κάνεις μια γύρα με την κεφάλα σου. Τρεις μαντραχαλαίοι δίπλα κοπανιόνται. Μπακουροϊστορίες. Μια μπαργούμαν ρουφάει το τσιγάρο και το φτάνει με τη μία στο μισό, επίτευγμα, σκέφτεσαι ότι θα μπορούσε να ήτανε ολυμπιακό άθλημα. Παραπέρα ο άλλος κωλοτρίβεται με τη γκόμενα. Της πιάνει το μπούτι, του πιάνει την κοιλιά. Αυτό στις 12:30. Στις 2:30 ο άλλος έχει αναψοκοκκινίσει. Ακόμα στο ίδιο σημείο, της τρίβει ακόμα το μπούτι που έχει γίνει κόκκινο σαν να την έχει πατήσει ιπποπόταμος. Ψάχνει την τσέπη του για κανένα εικοσάρικο μπας και την πάει σε κανένα ξενοδοχείο.. Βγάζει 5 ευρώ…ούτε σε περίπτερο…

Αυτό είναι το καλό του μνημονίου καθώς επισημαίνει η κυβέρνηση. Θα μας συνεφέρει γιατί στο παρελθόν ήμασταν άπληστοι. Όσο πιο πολλές σου κάθονταν τόσο πουτάνες τις ανεβοκατέβαζες. Τώρα που δε θα σου κάθεται καμιά, η γυναίκα ξανά θα πάρει τη θέση που της αρμόζει. Και θα γίνουμε σαν τον τύπο που ρίχνει στο κρεβάτι τη γκόμενα, τη φιλάει, και ξαφνικά πετάγεται…

-         Θε μου! Είσαι παρθένα!

-         Καλέ περίμενε να βγάλω το καλσόν!

Φυσικά κι η γυναίκα θα πάθει ένα πολιτισμικό σοκ. Γιατί οι άντρες θα πίνουνε μαζί τους ένα ποτό, θα τρίβουνε μπουτάκι, και όταν θα ρθει η ώρα να τις μαντρώσουν σε κανένα ξενοδοχείο, θα την κάνουνε γυριστή όλοι, ελλείψει ρευστού, λέγοντας…

-         Ουπς! Συγνώμη! Πρέπει να φύγω, έχω δουλειά!

Φυσικά αν όλοι λένε αυτό,  υπάρχει κι ένα καλό στην ιστορία, καθώς θα πέσει η ανεργία.

Αλλά κι οι γυναίκες θα ολισθήσουν στον έρωτα του μνημονίου, ψάχνοντας κι αυτές απεγνωσμένα τον δικό τους παράδεισο όπως- όπως σαν την τύπισσα που μπαίνει στο σπίτι του άλλου βαμμένη, φτιαγμένη και κάθεται στον καναπέ. Ο άλλος τη ρωτάει…

-         Να σου βάλω ένα ποτάκι;

-         Αμέ, ένα μαρτίνι.

-         Να σου βάλω δυο δάχτυλα;

-         Καλέ κάτσε να πιούμε ένα ποτάκι πρώτα!

Κι εδώ έρχονται οι αριστερές δυνάμεις να δώσουνε λύση στο θέμα του έρωτα του μνημονίου. Όπως λένε και στη βουλή «να εκβιάσουμε τους δανειστές μας» (δε θα πάρουμε τα λεφτά σας που δεν έχουμε φράγκο να δείτε τι θα πάθετε!) έτσι και στον έρωτα του μνημονίου…

-         Δώσε μου ένα δωμάτιο κυρ ξενοδόχε, θέλω να πάω να πηδήξω! Θα τη ξεσκίσω σου λέω! Θα χάσει το φως της, το άπαν σύμπαν! Ναι! Εμένα που με βλέπεις!

-         Ωραία! 30 ευρώ παρακαλώ.

-         Καλά οκ, λίγο βυζάκι θα πιάσω και θα φύγω…πώς κάνεις έτσι πια…

-        

Σ’ αυτόν τον πολλά υποσχόμενο αλλά εν τέλει συμβιβασμένο έως τζούφιο έρωτα των αριστερών δυνάμεων έρχονται να απαντήσουν οι ακροδεξιές και νεοφιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου που ζητούν εδώ και τώρα οικουμενική κυβέρνηση όπου στον έρωτα του μνημονίου το οικουμενικό μπορεί να μεταφραστεί και ως εξής…

-         Μπαμπά γιατί εγώ είμαι άσπρος, η μαμά μαύρη κι εσύ κίτρινος;

-         Με τέτοια παρτούζα που έπεσε εκείνο το βράδυ αγόρι μου, να ευχαριστείς που δε γαυγίζεις!

Σ’ αυτήν την περίεργη έως απίστευτη ομολογουμένως απελευθέρωση της ακροδεξιάς, έρχεται η μεγάλη δεξιά παράταξη με τον Σαμαρά να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, τονίζοντας τις ηθικές αναστολές μιας τέτοιας πράξης. Το «όχι» στον έρωτα του μνημονίου έχει αν μη τι άλλο μια συμβολική έννοια!

Αυτή πέφτει για ύπνο κι αυτός πέφτει ακριβώς δίπλα κι αρχίζει και της τρίβεται…

-         Σε θέλω εδώ και τώρα! Να σε πάρω τώρα, να ξεσκιστούμε, μ’ ακούς;

-         Μπα…όχι δε νομίζω…βαριέμαι…

-         Μη μου λες όχι, μ ερεθίζεις περισσότερο! Αχχχχ…να σε βάλω κάτω να σου κάνω να σου ράνω!

-         Είπαμε όχι παιδάκι μου, κουφός είσαι;

-         ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΧΙ, ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ! Γουστάρω να μου αντιστέκεσαι! Έλα να ξεσκιστούμε να πεις το δι’ ευχών σ’ όλες τις γλώσσες!

-         Πέσαμε σε μαλάκα! Νυστάζω! Δε θέλω! Όχι, όχι, ΟΧΙ!

-         Άλλη μία μπορείς να το πεις σε παρακαλώ αλλά λίγο αργά και φωναχτά αν θέλεις;

-         ΟΧΙ! ΟΧΙ! ΟΧΙ! ΗΛΙΘΙΕ!

-         Αααααχ… αυτό ήτανε! Οκ, καληνύχτα μωρό μου!

Γιατί δε ξέρω ποιο από τα δύο είναι χειρότερο. Ο έρωτας του μνημονίου ή η μαλακία που μας δέρνει.

λάθος Σαμαράς;