Εντάξει, το ξέρουν και οι πέτρες. Είναι παραδεκτό ότι βρισκόμαστε (εμείς οι Έλληνες εννοώ) σε δύσκολη κατάσταση. Σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Σε πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Τέλος πάντων, είμαστε στα χρέη μέχρι το λαιμό και φως δε βλέπουμε.

Τα πράγματα είναι όπως είναι, αλλά... έλεος! Φτάνει! Φτάνει με τον πανικό, φτάνει με τα κατεβασμένα μούτρα, φτάνει με τη μιζέρια, τη μίρλα και την γκρίνια!

Και κυρίως φτάνει με τη χωρίς διακοπή μαζοχιστική τάση μας να αναμασούμε ξανά και ξανά τα ίδια. Πώς καταλήξαμε έτσι, πώς φάγανε τα λεφτά εκείνοι οι απατεώνες, πώς αυξήθηκαν οι φόροι, πώς μειώθηκαν οι μισθοί, πώς ανέβηκε η ανεργία στο 30%.........

Τον τελευταίο καιρό, δεν έχω βρεθεί ούτε σε ένα μέρος όπου δε συζητήθηκε το θέμα μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων!

Αχ αυτός ο πανικός των ΜΜΕ μεταδίδεται σα γρίπη!

Δε λέω να κάνουμε τα στραβά μάτια. Η κατάσταση αντικειμενικά υπάρχει, βρίσκεται μπροστά μας.

Αλλά το να το συζητάς συνεχώς και ασταμάτητα και με ύφος απελπισίας είναι διαφορετικό. Το να έχεις έτοιμη την αντίρρηση σε κάθε αισιόδοξη ακτίνα ελπίδας που πάει να ξεπροβάλει είναι διαφορετικό.

Δεν έχεις ανθρώπους να αγαπάς; Δεν έχεις πράγματα που σε κάνουν χαρούμενο; Δεν υπάρχουν θέματα συζήτησης που να μη σε ρίχνουν ακόμα πιο κάτω; Ας εκτιμήσουμε τα μικρά πράγματα που μας δίνουν χαρά!

Η αισιοδοξία δε σε ταΐζει, θα μου πεις. Ούτε σου βρίσκει δουλειά. Αλλά το να αντιμετωπίσεις την ανεργία με χαμόγελο είμαι σίγουρη ότι κάνει την υπόθεση πιο εύκολη!

Έχω γνωρίσει άνεργους ανθρώπους που είναι τόσο χαρούμενοι. Πιο χαρούμενοι από πολλούς καλά αμειβόμενους εργαζόμενους που ξέρω.

The real measure of your wealth is how much you'd be worth if you lost all your money.  ~Author Unknown