Πόσο χρόνο χάνω απ' τη ζωή μου;

Τρέχω όλη μέρα, πηγαινοέρχομαι από τη μία πόλη στην άλλη, από το βορρά στο νότο κι από το νότο στο βορρά, σκέφτομαι τόσα πράγματα ταυτόχρονα και τελικά καταλήγω να χάνω στιγμές... Δεν περνάω όσο χρόνο θα ήθελα με τους γονείς μου, με το Χ., με τη Θ., τους καλύτερούς μου φίλους.....

Περιμένω τη μεγάλη αλλαγή, που θα έρθει μεν, αλλά θα αργήσει κάπως, οπότε δεν μπορώ να αφήσω τα πράγματα να κυλούν έτσι.

Όσο για το Γ., ποτέ δε θα είναι αρκετός ο χρόνος. Πάντα με το σταγονόμετρο. Κι αυτές οι σταγόνες τι γρήγορα που τελειώνουν...!

Οι άνθρωποι γύρω μου έχουν προβλήματα. Τώρα θα μου πεις, κι εγώ έχω, αλλά τα δικά τους είναι πολύ πιο σοβαρά, το βλέπω, και ίσως με χρειάζονται, αλλά δεν είμαι εκεί. Δεν παραπονιούνται. Δεν το απαιτούν από μένα. Θα το ήθελα όμως, να μπορούσα να τους ακούσω, όπως μπορούσα παλιά... Ακόμα και αν δεν έχω να προτείνω κάποια λύση, αρκεί να τους ακούσω.

Η ζωή αλλάζει και αυτό πρέπει να το δεχόμαστε και να αλλάζουμε κι εμείς.

Δε θέλω να περάσει ο καιρός και, κοιτάζοντας πίσω, να μετανιώσω για το χρόνο που δεν αφιέρωσα στους ανθρώπους που αγαπώ.