Πάλι θα γκρινιάξω, αν και έχει πολύ ωραία μέρα σήμερα, και έχω τόσο καλή διάθεση...

Έχω βαρεθεί να ακούω συνέχεια για την Eurovision, και ποιο τραγούδι θα στείλουμε και αν θα πάει, άντρας, γυναίκα ή πουρώ; Αν θα πάει μπαλάντα ξενέρωτη, χαζό τουρκο-ποπ ή καρα-ψεύτο-ροκ....

Και δεν φτάνουν όλα αυτά, το κάνουμε και με περηφάνια, διοργανώνουμε μεγάλη εκδήλωση σε γκλαμουράτο χώρο, τύφλα να'χουν τα OSCAR, για να παρουσιάσουν τα τρία αυτά ηλίθια τραγούδια (ο θεός να τα κάνει), αντρες, γυναίκες και πουρά σαν μοντέλα που παρουσιάζουν πλυντήρια.

Και θα μαζευτούν όλοι οι VIPs και celebrities για να παρακολουθήσουν τη διαδικασία αυτή, που τόσο μεγάλη σημασία έχει.. εθνική σημασία, μη ξεχνιόμαστε... Γιατί πάνω από όλα η εθνική μας υπερηφάνεια. Και θα μαζευτούν κι ένα σωρό καραγκιόζηδες που θα τραγουδήσουν βλακείες, περσινοί και προπέρσινοι νικητές  της σοβαρής αυτής διοργάνωσης κλπ.

Και καλά αυτοί (άλλοι είναι απλά φτωχοί τω πνεύματι, άλλοι ματαιόδοξοι, άλλοι πληρώνονται για να πηγαίνουν σε τέτοια happenings), εμείς (βάζω και τον εαυτό μου μέσα, αν και θα προσπαθήσω να αποφύγω να κάνω το λάθος να το δω και να συγχυστώ);

Που θα καθίσουμε με πατατάκια και ποτά, σαν ηλίθιοι για να δούμε αυτό το show των γελοίων; Αφού κανένα τραγούδι δεν μας αρέσει, αφού τους βλέπουμε ότι είναι γελοίοι, γιατί τους υποστηρίζουμε... Είναι λίγο μαζοχιστική τάση αυτό... Τους βλέπουμε για να τους βρίζουμε, για να μεμψιμοιρούμε γιατί; Για το ότι σπανίως κερδίζουμε στην Eurovision. Σιγά τα παράσημα, σιγά την επιτυχία-αποτυχία...

Ουφ!

Εγώ λεω λοιπόν σήμερα (σήμερα είναι, ε;) να μην ανοίξω τηλεόραση, να καθίσω αγκαλιά και να διαβάσω ένα βιβλίο... τι λέτε;

Σας φιλώ!