«Καρφωτή στο νερό

Σ’ένα μπλε που όλο σπάει

Καρφωτή στον καθρέφτη που σπάει

Καρφωτή σ΄ένα μπλε που με κόβει στα δυό

Με κόβει 

Με τα μάτια ανοιχτά

Πόντο πόντο μετράω τη βουτιά

Στη ζωή σου χωράω στριμωχτά»

        Και πώς αλλιώς  να χωρέσω;Μόνο στριμωχτά....Τόσοι καημοί και πάθη τόσος πόνος τόση ζωή καρφωτή στο κενό...Πόσα τραγούδια να σου γράψω πόσα να σου αφιερώσω για να καταλάβεις;Πως να στο πω;Και άραγε θα κάτσεις ν’ακούσεις;Κρατάει καιρό ο καημός σου την καρδιά μου...Δεν έχω δικαίωμα να σε αγγίξω είσαι πολύ ψηλά για μένα...Σα  να κοιτάζω τον ήλιο κατάματα τόσο φωτεινός τόσο μακρινός....Αν δεν μου απλώσεις εσύ το χέρι εγώ πως θα σε φτάσω;Όχι δεν θα σε χαραμίσω ποτέ για ένα βράδυ μου είσαι υπερπολύτιμος για να το κάνω αυτό...Τοσή αγάπη ήδη στο πρώτο μισό της ζωής μου.Και για το υπόλοιπο μισό για σένα τα τραγούδια.Κι ας μη με δεις ποτέ.Ποτέ να μην με αναζητήσεις..Δύναμη στη ζωή είναι όλα αυτά που αγαπάς  να τα θυμάσαι

«Καρφωτή στο βυθό

Και το ρούχο να πλέει

ΚαρφωτήΕδώ κάτω αχ! Ποιός αναπνέει;

Καρφωτή στον γκρεμό μια ζωή στο φτερό