Σβησμένα φώτα, σβησμένες φωνές.

Στο δρόμο είδωλα, είδωλα μόνο και τίποτ’άλλο.

Περπατάνε βουβά, κλείνουν τα μάτια.

Μας χτυπάνε με τα όπλα μας.....

Μα πες μου, σε ποιο Θεό να δώσω την προσευχή μου, σε ποια αράδα να τον ψάξω, σε ποιο κερί να δώσω συμπόνοια;

Φωτιά που σιγοκαίει και θα μας κάψει.

Μιλάνε, μιλάνε πολύ μα λένε λίγα. Γνώμες, γνώμες, γνώμες, δεν θέλω άλλες γνώμες.

Το μυαλό φωνάζει “ΜΗΝ ΕΝΔΩΣΕΙΣ!!!”

Το δάκρυ τρέχει, ο θυμός θα το ξεπλύνει.

Σκόνη σκεπάζει τις αναμνήσεις.

Ξεχάσαμε.