Βυθίζεται η νύχτα στους μαγικούς σου κόσμους,

με τραβάει μαζί της, ταξίδι μου τάζει στην κόψη των λέξεων,

εκεί που τα όνειρα σχηματίζονται και πάλι χάνονται.

Στους πόθους του πειρατικούς, στις λεηλατημένες επιθυμίες

που σηκώνουν άγκυρες πόνου και φουσκώνουν πανιά

για ρότες που αναζητούν τις αλήθειες σου. Στις φουρτουνιασμένες

θάλασσες της ψυχής σου την αντάρα μου να σμίξω,

να ναυαγήσω στο νησί της σκέψης σου... Η ανήσυχη γαλήνη της

να μ' αγγίξει, που πλανεύει τους παλμούς της καρδιάς μου.

Χάνομαι στα μονοπάτια που χαράζουν οι λέξεις σου,

τα μάτια μου χορταίνουν, η ψυχή μου η σκέψη μου.

Όταν περισσεύουν το πόνο σου, προσευχή τις κάνω

σου τις γυρνώ παρηγοριά. Μα όταν η λαχτάρα σου τις ντύνει

με φτερά, στους νέους σου προορισμούς να απλωθούν,

διαβάτης στο ουράνιο στερέωμα γίνομαι και χαίρομαι το πέταγμά σου.

Αφουγκράζομαι την ανάσα σου, τους κρυφούς σου πόθους,

τις αναζητήσεις που υφαίνει η αλήθεια σου, μαγεύομαι από τις μελωδίες

της ψυχής σου. Αφήνομαι στην αύρα σου που με τυλίγει, σ' ακούω να μιλάς,

να ψιθυρίζεις όσα αγαπάς, να γελάς κι αγγίζω της ευτυχίας τα όρια.

Ψηλαφίζω την αιτία που η ματιά μου χάνεται μέσα της ... ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ..

η απάντηση σε όλα τα γιατί ...