Στο δωμάτιό μου, στην Αθήνα, έχω αρκετά κουκλάκια, μικρά και μεγάλα. Ωστόσο, από όλα διάλεξα να πάρω μαζί μου στην Αγγλία τον Eeyore. Μου τον χάρισε ένας καλός φίλος λίγες μέρες πριν φύγω κι από τότε είμαστε αχώριστοι. Εδώ στην "ξενιτιά" -τη σιχαίνομαι αυτή την λέξη- είναι η παρέα μου, ο "άνθρωπός" μου.

Τί; Δεν ξέρετε ποιός είναι ο Eeyore; Μα ο φίλος του Winnie, ο συμπαθητικός, μελαγχολικός γαϊδουράκος.

Όταν ήμουνα μικρή, δεν μπορώ να πω ότι έβλεπα συχνά την παιδική σειρά. Όχι γιατί δεν μου άρεσε, απλά δεν τύχαινε. Ωστόσο, πριν λίγο, χαζεύοντας στο internet, είπα να μπω στην επίσημη σελίδα να δω αν λέει τίποτα για το φιλαράκι μου.

Και να τί έγραφε:

" Eeyore is everyone's favorite delightfully dismal donkey. But Eeyore doesn't see himself as gloomy -- he just has low expectations. He expects nothing from anybody, so whenever his friends do come to his aid his expectations of the worst are overthrown, and he is sincerely grateful. Eeyore's tiny bright pink bow on his tail, the one hint of color against his gray, is a perfect symbol of the kernel of joy that occasionally surfaces in Eeyore. Though he may pretend he's helping because there's nothing better to do -- make no mistake, Eeyore is always there for his friends."

Ξέρετε ποιό είναι το αστείο; Ότι τελικά έμείς οι δυο έχουμε πολλά κοινά! Ίσως γι αυτό να τα πηγαίνουμε τόσο καλά!