Από μικρή μου άρεσε η θάλασσα, αλλά η σχέση μας ήταν πάντα άστατη και με σκαμπανεβάσματα. Τη μια στιγμή μπορεί να περνούσα ώρες με τη μάσκα και τον αναπνευστήρα, ή μαζεύοντας κοχυλάκια στην αμμουδιά και την επόμενη να μη μου κάνει καμία αίσθηση.

Στο γυμνάσιο δήλωνα πως ήθελα να γίνω ωκεανολόγος, αλλά μέχρι να φτάσω στο λύκειο λίγο το ότι στην Αθήνα δεν υπήρχε τέτοιο τμήμα, λίγο τα άλλα ενδιαφέροντά μου, με έκαναν να απορίψω την επιλογή αυτή και να το ξεχάσω.

Μέχρι που στο τρίτο έτος της σχολής μου, ανακάλυψα ότι τελικά είχα μετανιώσει την επιλογή μου, και ήθελα το επάγγελμά μου να σχετίζεται με την θάλασσα. Το έψαχνα από δω, το έψαχνα από εκεί.. δεν μπορούσα να βρω μια άκρη. Συν του ότι μέσα μου με έτρωγε η αμφιβολία μήπως αυτός ήταν πάλι ένας απλός ενθουσιασμός, σαν εκείνους που με πιάνουν κατά καιρούς για πολλά πράγματα που κάνουν οι άλλοι και δεν κάνω εγώ...

Έτσι τελείωσα τη σχολή μου, επέλεξα ένα μεταπτυχιακο με γνώμονα τη στυγνή λογική της επαγγελματικής αποκατάστασης και σε μια κρίση πανικού ξαναέδωσα μηχανογραφικό, επιλέγοντας μια σχολή στης Μυτιλήνη για τις επιστήμες της θάλασσας. Τα είχα φτιάξει όλα στο μυαλό μου σχεδόν ιδανικά. Θα έδινα τα μαθήματα κάθε χρόνο όσα μπορούσα, κι όταν έφτανα να χρωστάω μόνο τα εργαστήρια -απόδειξη της αφοσίωσής μου- θα μετακόμιζα στο νησί για να τελειώσω. Τελικά το σχέδιο αυτό βυθίστηκε "αύτανδρο" καθότι υπολόγιζα χωρίς τον καπετάνιο, στην περίπτωσή μας τους κανονισμούς του τμήματος για τα χρωστούμενα μαθήματα. Αν δεν μετακομίσω στην Μυτιλήνη για 4 χρόνια πτυχίο δεν παίρνω, και αφού το ενδεχόμενο της μετακόμισης το έχω αποκλείσει, το θέμα έκλεισε άδοξα.

Κάπως έτσι φτάνουμε στο σήμερα, στην Αγγλία, όπου κάπου στα μέσα της χρονιάς, μέσω διαφόρων συνειρμών μου ήρθαν στο νου οι ...καταδύσεις!! Όπως και να το κοίταζα το έβρισκα τρομερά ενδιαφέρον. Ένας νέος μαγευτικός κόσμος, μια αφορμή για ταξίδια και αποδράσεις από την καθημερινότητα. Τελικά στις διακοπές του Πάσχα, γράφτηκα σε μια σχολή και ξεκίνησα τα μαθήματα θεωρίας και πισίνας.

Και μπορώ να πω ότι το έχω λατρέψει! Τώρα πια κοντεύω να ολοκληρώσω την εκπαίδευση, μιας και δεν μένει παρά να δώσω ένα τεστάκι και να κάνω τις 2 βουτιές σε ανοιχτή θάλασσα (στην περίπτωσή μου, μάλλον σε καμιά λίμνη εδώ γύρω με βλέπω). Και μετά θα μπορώ να βουτάω σε βάθος μέχρι 20 μέτρων. Δυστυχώς λόγω εξεταστικής, αυτό το δεύτερο μέρος έχει αναβληθεί για λίγο. Ωστόσο, ανυπομονώ πολύ για την πρώτη μου κατάδυση, η οποία θα γίνει -καλώς εχόντων των πραγμάτων- μέσα στον Ιούνιο!

Αισθάνομαι ότι μια μικρή πόρτα ανοίγει σιγά σιγά... Μπορεί να μη καταφέρω να συνδυάσω τη δουλειά μου με τη θάλασσα, αλλά τουλάχιστον κάνω ένα βήμα για να τη προσεγγίσω καλύτερα.

Μοναδικός περιορισμός; Χρειάζομαι έναν ακόμα φίλο/φίλη για να με συντροφεύει στα υποθαλάσσια ταξίδια μου... Ενδιαφέρεται κανείς; ;-)