Photo: Fantasy II by Mary Jane

Ξέρω πως δεν ενδείκνυται να βάζουμε στίχους από ποιήματα, αλλά δε μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό να μοιραστώ το παρακάτω ποίημα του Καβάφη μαζί σας...

"Χαρά και μύρο της ζωής μου η μνήμη των ωρών
που ηύρα και που κράτηξα την ηδονή ως την ήθελα.
Χαρά και μύρο της ζωής μου εμένα, που αποστράφηκα
την κάθε απόλαυσιν ερώτων της ρουτίνας"

Διάβασα νωρίτερα το παραπάνω ποίημα στον δικτυακό τόπο του αρχείου Καβάφη και δεν ξέρω αλλά μοιάζει να με έχει στοιχειώσει...

Πόσοι άραγε από μας μπορούν να ισχυριστούν ότι κατάφεραν να βρουν την ηδονή όπως την αναζητούσαν;

Και πόσοι αποπροσανατολίστηκαν από έρωτες της ρουτίνας;

Μακάρι όταν έρθει η ώρα να κάνω τον απολογισμό μου να μπορώ να πώ τα ίδια λόγια...
Τότε ίσως η πορεία μου να αποχτούσε κάποιο νόημα.