Ήταν το σύνθημα της Πρωτομαγιάς εν έτει 1997 στη γενέτειρα μου αυτό.Καθότι θύματα τη τηλεοπτικής παράκρουσης με τα καθάρματα του ΑΜΑΝ ότι και να λέγανε ήταν θεϊκό....Είχαν πλάκα πάντως...Μέχρι ένα σημείο όμως τους άντεξα...Πάντα με κέρδιζε το ραδιόφωνο.Πάντα χανόμουν στα ερτζιανά και στα μεσαία.Στα ραδιοκύματα της ραδιοθάλασσας και του καπετάν "οποιουδήποτε" αρκεί να έπαιζε μουσική που θα καθόμουν μετά στο αρμόνιο να προσπαθήσω να ξεψαρέψω τις νότες και τις παύσεις και όλα εκείνα που μάθαιναν οι άλλοι στο ωδείο κι εγώ μόνη στο σπίτι...Τελικά αυτό είναι το απωθημένο μου...Παρόλο που δεν είμαι και πολύ του μιλητού θα ήθελα τώρα να ήμουν πίσω από ένα μικρόφωνο και να σας τα λέω παρέα με μουσικούλες....ΕΕΕΕΕ Εσείς της ιστοσέλίδας τούτης οι αρωγοί με ακούτε??!!!Βάζω πρίμα πλώρα για τα ερτζιάνα σας...Σύντομα πολύ σύντομα....

"Με το βοριά και με τη σοροκάδα

με βάρκα την Ελλάδα ξεκινήσαμε

’ντε λύσαμε

μέσα έξω η προπέλα προχωρήσαμε

φύσα φύσα με

Χίλια μίλια παραγάδια ήταν λάθος τα σημάδια

ήρθαμε γυαλό αλλά.....που μυαλό!!!!"